quote:

üniversite yıllarım, kredi kartı borcu falan ödeyemiyoruz öğrencilik işte, part time falan iş olaylarına girdim. acenta aracılığıyla günlük bir şöförlük işi geldi. düğün arabası kullanacağım. aldım gelinle damadı, janti bi araba altımda düğün günü klasik işleri hallediyoruz. gelinle damadın aralarındaki konuşmalara kulak misafiri oluyorum; ahmet amca ne zaman gelecek falan filan. neyse düğün vakti geldi salonun önüne çektim arabayı, düğün eşrafı gelmeye başladı. bende kıçımı arabaya yaslamış sigara içiyorum. üç beş metre yanıma hoop siyah sivil plakalı bi araç durdu. önden şöför ve siyah takımlı bir adam indi. kapıyı açtılar –ben hiç istifimi bozmadan eller cepte, ağzımda sigara bakıyorum–.bi adamla kadın indi arka kapıdan.adama baktım lan kim bu tanuyorum demeye kalmadan göz göze geldik; şöyle hafiften bi gülümseyip başıyla selam verdi, eşi de aynı şekilde gülümsedi, devam edip girdiler salona. len cumhurbaşkanı değil mi bu diye şaşkın arkalarından bakarken şöförü geldi selam verip yanıma." cb değil mi abi bu" diye sordum "evet" deyip sigarasını yaktı. şaşırdığımı görünce "ne oldu ki" diye sordu. ben de "ya abi hiç cb gibi gelmedi ne arabalar,ne korumalar, ne şamata ".
deyince adam bana "çok mütevazidirler, özel işlerinde asla protokol kullanmazlar" dedi.o gün nasıl geldiyse aynı mütevazilikle de ayrıldılar düğünden.
bu da ahmet necdet sezerle ilgili böyle bi anımdır.
şimdikilerin şatafatlarını görünce şaşırıyor insan. aynı işi yapmıyorlar mı bunlar diye?