O anı yaşayan abilerimiz anlatabilir mi ? nasıl zorluklar çektiklerini o an naptıklarını ben daha 4 yaşımdaydım fazla farkına varamamıştım |
Ben de 3 yaşındaydım o acı günü yaşamış kişiler anlatırsa sevinirim. ![]() |
deprem olduğunda küt diye ses duydum sonra sallandık. 11 yaşındaydım, annem babam hemen yanıma koşup beni aldıkları gibi dışarı çıktık Ankara'da, geceyi dışarda geçirdik. komşumuzun oğlu eve girip televizyonu açtıda acı haberi öyle öğrendik. |
Caminin minaresi yıkılmıştı gözümün önünde. 5 gün dışarda yatmıştık ![]() |
17 yasindaydim ickiliydim galiba gec geldim eve yattim yataga bi ses duydum pat pat pat diye irkildim o sirada basladi yatakta ziplatti resmen hemen pesine elektrikler gitti indik asagiya bi hafta disar da yattik sonra arkadaslarla toplandik yardim malzemesi hazirladik bindik minubuse duzceye o kadar agir bi koku vardi ki zor nefes aliyoduk binalar filam heryer harabeye donmus cok kotu bi manzaraydi Allah bir daha yasatmasin |
Düzcede yakalandık depreme tam hatırlamıyorum aslında 93 doğumluyum ama evden çıkarken amcamların yolu kapatmasın diye buzdolabını ve vitrini tuttuğunu hatırlıyorum dışarı çıktık çıkmaz olaydık ortalık çığlıklarla ve toz dumanıyla kaplıydı hemen bir ateş yaktılar sonra bizi kulübe tarzı bir yere götürdüler oraya bıraktılar zaten ertesi gün mü tam hatırlamıyorum İstanbula döndük |
Ben 10.katta oturuyordum karsimizda 12 katli bir bina vardi agac gibi saga ve sola sallandigini gördüm |
İstanbul'da yakalandim ben. O gece bunaltici bir sicak vardi. Uyuyamiyordum bir turlu. Ama cocugum iste aklima bile gelmez deprem olacagi. Aldim yastigimi balkonda yatiyorum. Birden sesler gelmeye başladi. Sonra bir sallanti. Ama nasil salliyor anlatamam. Evde ne varsa devrildi. Bizde kuzen vardi camdan atlamisti korkudan. Allah'tan birşey olmamisti. Sonra durdu çiktik disari koşa koşa karsida bos bi arazi vardi orada yatmistik komple mahalle olarak 1 hafta. Sonra dedemlere gecmistik. Ama o zamani unutamiyorum. Çok ev yikilmisti bizim orada. Çıgliklar, toz, duman şimdi de bir fena oldum Allah tekrar yaşatmasin. |
Makedonya'da bulunuyordum. Zaten yaşımda fazla değildi ama yinede hatırlıyorum az-çok. Haberi almıştık ilk uçakla geri gelmiştik. |
Saat akşam üstü 5 sıralarıysı babamın kaptan olduğu Bahçekapı gemisi ile yalova geçtim kız arkadaşım için neyse yalovaya vardık kız arkadaşım seçille buluştuk gezdik tozduk sorun olmadı. Kaptan köşkünde yatıyorum bir an gürültü oldu kaptan köşkünün yanında baktım bir dalga bizi savurdu gemi hacmi nedeniyle iskele babalarını kopardı babam yanıma geldi ne oluyor dedi dedim bişi yapmadım koca gemi sürüklenmeye başladı aynı anda yalovada yıkıntı gürültü sesleri geliyordu gözümün önünde 6 katlı bina yok oldu aklıma seçil geldi ne yapıyor diye. bütün gün gemi ile İstanbula yaralı taşıdık çok ölen vardı. |
Uyurken yakalandım. Evimiz çok eskiydi (girip videosunu çektiğim bina) apar topar toplanırken neye hizmetse aşağı ineceğimize babamla çatıya çıktık deniz tarafından kızıl bir şey yükselmişti gökyüzüne en son camide yattık. |
Anlatılmaz yaşanır ama; O acayip gümbürdeme sesi,binadan gelen çatırdama sesleri,insanların çığlıkları. Kaldırımda kaçışırken parkelerin oynayışını hissetmek. Sonra gün aydınlanmaya başladı.Binanın karşısına dizilmiş oturuyor herkes.Radyo dinliyor.Kimse birbirinden haber alamıyor.Radyoda canlı yayında bölgeleri sayıyorlar,dümdüz olmuş diyorlar ve siz oradaki kişilere ulaşıp bilgi alamıyorsunuz onlarda size ulaşamıyor. 24 saat geçti ve biz babamlardan haber alamadık.Farklı ilçelerde yaşamıştık depremi.Yollar tıkanmıştı,otoban ortadan yarılmış yol çökmüş ve kapanmıştı. Elinde soparlala insanlar trafik polisi gibi yol açıyordu yaralısı olan araçlara. Bir ara bizim arabayı kullanan abi yarıktan araç ile atlamayı bile düşündü ancak ilerde ne olduğunu kim bilebilir.O gün de ulaşamamıştık. Ekmek yiyecek bulmak ne mümkün.Yinede saolsunlar kimi yardımsever insanlar başka şehirlerden minibüslerle ekmek vb getirip dağıtıyordu. 3 gün sonra telefonla haber alabildik,Allah'a şükür bizim ailemizde kayıp ve binamızda hasar yoktu. Ertesi gün babamların yanına şehir merkezine varabildik.İşte asıl unutamadığım şey,şehre çökmüş o ceset kokusu. En son eve eşya almaya girdik ve yine bir artçı oldu.Atladığımız gibi memlekete yöneldik.8 saat hiç durmadan gittik.Polisler bile 41 plaka görünce durdurmuyordu. |
https://eksisozluk.com/17-agustos-depremi-yapay-yollarla-gerceklesmis--1050677 |
Allahim o depremde allahtan annemler memleketteymis (sivas). Orada yakinlarina kaybedenlerin basi sag olsuh. Bu gun ku depremde oturuyordum ben kupon hazırliyorum. Bi sallanmaya başladım gacirti sesleri geldi. Allah allah cinler mi basti diyorum. Sonradan anladım deprem olduğunu... |
Hangi birini yazayım...Mesela abd den koca bir gemi ile yardım malzemesi gelmişti.O gemiyi görünce depremin dogal olmadgına tam olarak inanmya basladım, Çünkü ;"Nasıl olurda bukadar yardım biranda toplanıp o koca gemi atlantiği de geçip depremden 3 gün sonra Türkiyeye gelebiliyordu?" |
ahsap evlerin hala sapa saglam ayakta olmasi diyorum baska bisey demiyorum. |
Depremin olduğu gün arabayla İstanbul'dan çıkmış, Hatay'a gidiyorduk. Binamız da hasar almıştı bayağı. Kime ne iyilik yaptıysak,o gün İstanbul'u terk edeceğimiz varmış. Dikkat edin dostlar, 1999 Depremi sırasında göklerde görülen cisimler, bu işin anahtarı. Bu deprem ya yaptırıldı, ya şiddeti arttırıldı, ya da azaltıldı. İstanbul ve çevresi, bir deneyin kurbanıydı. |
![]() |
gökyüzünde görülen ışık toplarının nedeni fayların birbirine sürtmesinden çıkan elektriksel akım, iki taşı birbirine sürttüğünüzde çıkan kıvılcımı düşünün onun büyüğünü gördünüz, yıldızların yakın ve çok görünmesi nedeni ise elektriklerin gidip bütün marmaranın karanlıkta kalması yüzünden gökyüzünü net görmemizdendir, asıl depremden sonra saat 6 gibi inanılmaz bir soğuk olmuştu belki sinirlerimiz bozuk olduğu için o kadar üşüdük. |
Babamla apar topar dışarı çıktığımızda deprem bitmişti fakat artçılar sürekli devam ediyor yer sanki ayağımın altından kayıp gidiyordu. Tüm komşular dışardaydı çocuğunu emziren, eşini teselli eden. Mahşer yeri gibi kalabalık olmuştu bizim otopark.
Annem nasıl bir şanssa o gece kocaeli devlet hastanesinde nöbetçiydi. Aklımız annemdeydi, babamla arabaya bindik apar topar üstümde hiç unutmam çivit mavisi bir pijama takımı. Arabayla yahya kaptan-kocaeli devlet hastanesi en fazla 15 dakika tutar ama yarım saati rahat geçmişti bizim gidebilmemiz.
Biz Yahya Kaptanda şanslıydık Mehmet Ali Pasa,Yenişehir,Bulvar neredeyse dümdüz olmuştu bizim evlerde ise 1 tane bile çatlak görmemiştim. Tufahtır insanlar deprem olduğunu idrak ettikten sonra ilk önce akıllarına Yahya Kaptan dümdüz olmuştur diye gelmiş.. Neyse Japon mühendisliği diyelim, Allah korusun/Allah bilir ama Büyük İstanbul Depremini bile burnu kanamadan atlatır gibime geliyor semtim.
Bir o sokağa giriyor bir bu sokağa çıkıyorduk. Binalardan eli kolu sarkanlar, kana boyalı betonlar gözlerimin önünden hala gitmiyor. Destek çok geç geldi, halk arama kurtarmayı kendisi yapıyordu. Kötü zamanlardı gerçekten.
Sabaha karşı 4-5 gibi bulabilmiştik annemi. Kavuşma anımı hala unutmam. Tüm doktorları, hemşireleri çağırmışlardı izinleri iptal etmişlerdi. Hastanenin önü,bahçesi,kaldırımları mezarlık gibiydi. Çoğu kişinin üstü tamamiyle örtülüydü.
Ve asıl o gece yıldızlar bir başkaydı. Deprem olmadan önce saat 20.00-21.00 gibi babam beni İzmit Fuarına götürmüştü. Orada farketmiştim ''baba yıldızlar neden bu gece bu kadar yakın ve fazla'' demiştim.
Depremden 1 hafta sonra babamlar İzmire akrabaların yanına götürdüler beni. 1 ay kadar orada kaldım. Gölcükten yalovaya 4 saatte anca varabilmiştik. Görevliler arabalara maske dağıtıyordu çünkü o koku çok ayrıydı hala anımsarım ciğeri yakan felaket bir kokuydu..
Çok kötü zamanlardı, ama hala ders alamamış, zaten Türk milleti kadar geçmişinden dersler çıkartmayan bir millet yok. İstanbulda durum ortada. Gerçekçi olmak lazım büyük depremde işimiz çok zor İstanbul buna ne kadar hazır durumu ortada ama 5.8'lik deprem belkide bir hatırlatmaydı..