hikayenin ikinci bölümünde kağıda yazılanı ve bağlı olduklarını gördükten sonra tüm heyecanım kaçtı. oysa ki oraya kadar harbiden bende tırsmıştım şimdi düzeldim
Aradaslar birkac blok otede ilkokul var onun zili caliyor bu saatte okulda zonbilermi egitim goruyor acaba
hehe beni kaldığım yerdede SHRO ilkokunun zili çalıyor hep 00:00 da otomatik te de ondan .. kapatmıyor deniolar zili.. dibindeki evlerde fena rahatsız oluyorlardır kesin
not: grave encounters filmide sanırım dizi idi film yapmışlar pcde duruyor izlemeye cesaret edemiyorum uyuyamayacam diye .. filmdeki oalylar geçkmiş diyorlar ama o resim %99 fake valla
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi X-FI -- 13 Mart 2012; 12:05:59 >
Valla yılllaaaaaaar oldu ama bizim okulun kapılarını ders bitiminden sonra kilitliyorlardı. içeriye girmek eğer içerideysen de dışarıya çıkmak imkansızdı. Ayrıca her yerde kamera vardı. Öyle bir olay olsa da döve döve anlattırırdık
Arkadaşlar bu konuyu biraz araştırdım yabancı forumlarda, gerekse okullarda ve hastanelerde bu olaylar ve sesler sık sık duyuluyormuş. Ha bu arada belirteyim ilginçtir ki yatılı okullarda bu olay olmuyormuş. Herneyse, Litvanya'da bu tarz sesler geldiği iddia edilen bi hastaneden çekilmiş fotoğraf, cidden ürkütücü.
Masanın yanına gittim nota baktım ve notta aynen şöyle yazıyordu ''sese kulak ver'' .... Hemen ardından hani anlatmıştım ya ilk başta sınıfta otururken sıra yere vuruluyor gibi tak tak tak sesler geliyordu. İşte aynı sesler gelmeye başladı ama ard arda ve hiç kesilmeden. Ben artık bayılacakmış gibi hissettim ama sonuçta arkadaşımın ne durumda olduğu belli değil ne olursa olsun yardım etmeliyiz. Yanımdaki arkadaşımla göz göze geldim ve yapacak bir şey yoktu artık her şeyi göze almıştık ve sese doğru koşmaya başladık. Koşarken ben zaten sesi falan unutmuştum artık, koşmaktan değil korkudan ter içinde kalmıştım hatta ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Dediğim gibi biz koşarken sesi unuttum ve aklıma geldiğinde ses kesilmişti ama arkadaşlarımın sesi duyuluyordu, isimlerimizi haykırıp yardım istiyorlardı. Biz yine koşarak sınıfa girdik ama sınıfta 2 arkadaşımdan başka hiç kimse yok, arkadaşlarım ağlıyorlar ve ikisi de sandalyeye bağlı. Onları hemen sandalyeden çözdük anlatın diye bağırıyoruz ama hiçbir şey anlatmıyorlar.. Neyse artık bu iş burada biter dedik ve koşarak okuldan çıkıyoruz, tabi ben ve arkadaşım diğer arkadaşları neredeyse sırtımızda taşıyor gibiyiz çünkü tek kelime bile edemiyorlar.. En sonunda her zaman okuldan kaçtığımız yerden aynı şekilde okulun dışına çıktık. Tabi bu sefer arkadaşların gücü kalmadığı için biraz daha zor oldu ama çıktık en sonunda.. Neyse hemen bir parka gittik oturduk arkadaşları zorluyoruz anlatın diye ama hayır diyorlar. Ve bana aynen şunu söyledi ''Bu konunun burada kapanması gerek yoksa çok daha kötü şeyler olacak.'' Ben bu lafın üstüne korkudan değil şaşkınlıktan ağlayacaktım neredeyse.. Ama yapacak bir şey yok tamam dedik siz iyice sakinleşin sonra bu yaşadıklarımızın hepsini unuturuz.. Ve o günden beri ne birbirimize ne de bir başkasına bu yaşadıklarımızı anlattık ama üstünden 2 yıl geçti ve ben olayın şokunu, korkusunu atlattım sayılır. Allah'a çok şükür o günden sonrada bunun gibi bir olay tekrar etmedi.. İşte yaşadığım olay bu kadar arkadaşlar dediğim gibi büyük ihtimalle inanmayanlar çoğunlukta olacaktır, ben olsam ve biri bana böyle bir hikaye anlatsa herhalde bende inanmazdım ama işte böyle şeylere inanmak için insanın ufakta olsa birtakım olaylar yaşaması gerekiyor. Neyse inşallah sizin başınıza böyle kötü bir olay gelmez. 5 dakika demiştim ama oldukça uzun sürdü kusura bakmayın...
kagit parlamasa gercekci olacakti. ama iyi yaziyosun devam et :D
Kağıt parlamasa diye bir şey yok zaten kağıdın parladığı falanda yok :) Hiç olmadı mı o an gözüne herhangi bir şey parlarmış gibi gelir.. İşte o kağıtta o an benim gözümde parladı.
Biride çıkıp annenin babanın haberi varmıydi okulda kaldığından dememiş
Hocam lise sonuz dedim yani sınav stresinin yanı sıra aileye ve hayata karşı bir umursamazlık var. Hadi bunu geçtim aileye arkadaşımda kalıyorum demek çok mu zor?
Masanın yanına gittim nota baktım ve notta aynen şöyle yazıyordu ''sese kulak ver'' .... Hemen ardından hani anlatmıştım ya ilk başta sınıfta otururken sıra yere vuruluyor gibi tak tak tak sesler geliyordu. İşte aynı sesler gelmeye başladı ama ard arda ve hiç kesilmeden. Ben artık bayılacakmış gibi hissettim ama sonuçta arkadaşımın ne durumda olduğu belli değil ne olursa olsun yardım etmeliyiz. Yanımdaki arkadaşımla göz göze geldim ve yapacak bir şey yoktu artık her şeyi göze almıştık ve sese doğru koşmaya başladık. Koşarken ben zaten sesi falan unutmuştum artık, koşmaktan değil korkudan ter içinde kalmıştım hatta ağlamamak için zor tutuyorum kendimi. Dediğim gibi biz koşarken sesi unuttum ve aklıma geldiğinde ses kesilmişti ama arkadaşlarımın sesi duyuluyordu, isimlerimizi haykırıp yardım istiyorlardı. Biz yine koşarak sınıfa girdik ama sınıfta 2 arkadaşımdan başka hiç kimse yok, arkadaşlarım ağlıyorlar ve ikisi de sandalyeye bağlı. Onları hemen sandalyeden çözdük anlatın diye bağırıyoruz ama hiçbir şey anlatmıyorlar.. Neyse artık bu iş burada biter dedik ve koşarak okuldan çıkıyoruz, tabi ben ve arkadaşım diğer arkadaşları neredeyse sırtımızda taşıyor gibiyiz çünkü tek kelime bile edemiyorlar.. En sonunda her zaman okuldan kaçtığımız yerden aynı şekilde okulun dışına çıktık. Tabi bu sefer arkadaşların gücü kalmadığı için biraz daha zor oldu ama çıktık en sonunda.. Neyse hemen bir parka gittik oturduk arkadaşları zorluyoruz anlatın diye ama hayır diyorlar. Ve bana aynen şunu söyledi ''Bu konunun burada kapanması gerek yoksa çok daha kötü şeyler olacak.'' Ben bu lafın üstüne korkudan değil şaşkınlıktan ağlayacaktım neredeyse.. Ama yapacak bir şey yok tamam dedik siz iyice sakinleşin sonra bu yaşadıklarımızın hepsini unuturuz.. Ve o günden beri ne birbirimize ne de bir başkasına bu yaşadıklarımızı anlattık ama üstünden 2 yıl geçti ve ben olayın şokunu, korkusunu atlattım sayılır. Allah'a çok şükür o günden sonrada bunun gibi bir olay tekrar etmedi.. İşte yaşadığım olay bu kadar arkadaşlar dediğim gibi büyük ihtimalle inanmayanlar çoğunlukta olacaktır, ben olsam ve biri bana böyle bir hikaye anlatsa herhalde bende inanmazdım ama işte böyle şeylere inanmak için insanın ufakta olsa birtakım olaylar yaşaması gerekiyor. Neyse inşallah sizin başınıza böyle kötü bir olay gelmez. 5 dakika demiştim ama oldukça uzun sürdü kusura bakmayın...
hocam devamını anlat çok heyecanlı gidiyor
Devamı derken neyi anlatayım hocam, olayın tamamı budur işte, daha fazla kurcalamakta istemiyorum zaten.
Teknoloji Haberleri
Uyuamiyacagim simdi, yapmayin soyle seyler la
Bu mesaja 1 cevap geldi. Cevapları Gizle
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > Bu mesaja 1 cevap geldi. Cevapları Gizle
hehe beni kaldığım yerdede SHRO ilkokunun zili çalıyor hep 00:00 da
not: grave encounters filmide sanırım dizi idi film yapmışlar pcde duruyor izlemeye cesaret edemiyorum uyuyamayacam diye
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi X-FI -- 13 Mart 2012; 12:05:59 >
< Resime gitmek için tıklayın >
Izmir in neresi
< Resime gitmek için tıklayın >
Ve Nocturne ultisini açar...
"Darknesssssss..."
Pentakill!
GG noc
OP Noc
OMG noob team gg noc
sonuç: çok fazla korku filmi seyretmeyin.
güldüm
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Puhahahahahahahahahahahahhahah guluyorum hala afsdahadhqjgs.
hocam devamını anlat çok heyecanlı gidiyor
Bu mesaja 1 cevap geldi. Cevapları Gizle
Kağıt parlamasa diye bir şey yok zaten kağıdın parladığı falanda yok :) Hiç olmadı mı o an gözüne herhangi bir şey parlarmış gibi gelir.. İşte o kağıtta o an benim gözümde parladı.
Hocam lise sonuz dedim yani sınav stresinin yanı sıra aileye ve hayata karşı bir umursamazlık var. Hadi bunu geçtim aileye arkadaşımda kalıyorum demek çok mu zor?
Devamı derken neyi anlatayım hocam, olayın tamamı budur işte, daha fazla kurcalamakta istemiyorum zaten.
Bu mesaja 1 cevap geldi. Cevapları Gizle