Joel ve Tommy eve girdiğinde Tommy'nin "Ben Tommy, bu da kardeşim Joel. Biraz geride, aşağıda yerleşkemiz var. Yola çıkmadan isterseniz bir uğrayın" demesi????? O kadar eğreti durmuş ki; kelimelerle ifade edilebilecek gibi değil. Hadi diyelim Tommy bunu yaptı, ya Joel? Joel bunu nasıl yapabilir, aklım mantığım almıyor. Bu adam yılların survivorı, yılların katili ve kaçakçısı. Şaka gibi.. Tek umudum ilerleyen saatlerde hikayenin mantık çerçevesine oturması. Oyunun sonunu da çok alakasız bir yerden spoiler yedim. Ellie, Lev ve Abby'nin gitmesine izin veriyormuş. Umarım bunun mantıklı bir açıklaması vardır. Tek ricam, yorumuma yanıt verecek arkadaşlar lütfen yazdıklarım dışında spoiler vermesin.

"bugün, böyle büyük prodüksiyon film serisi, dizi, oyun serisi gibi şeylerin hangi yapımcısına, yazarına, yönetmenine sorarsan sor her zaman önemli bir karakteri öldürmek isterler. en olmadık yerde, kimsenin beklemediği bir anda... joel'in ölümü de böyle. önemli karakteri öldürmeyi, hikayeye de mantıklı bir şekilde yerleştirince ciddi bir çatışma unsuru hikayeyi yükseltmiş oluyor.

oyunu yapanlar aslında bizi çok net bir empati batağına düşürüyorlar ki bunu ben çok sevdim. sinemada altın kural söyleme, söyleyme; göster! göster ki zihinler tartışsın. mantık yürütsün, çıkarım yapsın.

birinci oyunda, oyunun toplumu önce bir cendere içine sokuldu.
bir salgın... ve dünya önce bir kaosa girdi. kaos büyüdü ve toplulukları yok etti. ilk oyunda az sayıda insan, çok sayıda enfekte gördük.
doğal olarak burada insanın mevcut durumun üstesinde gelmeye başladığını bu oyunda görecektik. doğası gereği olay şuraya varacak ve buradan ilerleyecekti: homo homini lupus (insan insanın kurdudur). bunu ilk oyunda da yaşadık ama salgının biraz daha arkasında kalıyordu bu insanların birbiriyle olan mücadelesi.
zaten bu oyunda açıkçası olay bu şekilde ilerlemese ben durumu sorgulardım. başka türlü part 2 ilk oyunun sadece bir tekrarı olacaktı. insanlar fps savaş oyunlarındaki gibi yalnızca birbirine giremezdi ve oyuncularda bu oyunlardaki gibi sıka sıka ilerleyemezdi. konsept dışına çıkardı aksi takdirde. ki oyunun fragmanları da bu insan mücadelesi yönündeydi genel olarak.

oyunun bütününe baktığımızda sonuç olarak oyun bizi bir tutarlılık sorgulamasına sokuyor.
joel ve ellie olarak katettiğimiz yollarda neler yaptıysak part 2'de de (yan çatışmalar dışında) -part 2'nin bir çeşit joel ve ellie'si olarak- abby ve lev ile yeni ama benzer yollarda aynı şeyleri yapıyoruz. iyinin ve kötünün muğlak tanımında gidip geliyoruz. doğal olan bu zaten hayatta. joel ve ellie'nin görece temiz yolunda ve genel tehlikemiz enfekte olanlarken yapıp yapmadığımız eylemlerimizin karşılığı part 2'de benzer şekilde karşımıza çıkıyor. joel'in ellie'yi kurtarmak için önüne çıkanları yok etmesi part 2'de bizi gelip buluyor. düşününce abby ile mağdur kavramı altüst oluyor. bunu oyunun oynanabilir karakterleri olarak oyuna da yansıtmaları çok iyi olmuş. oyun, oyuncuyu bir zihinde ikiye bölüp güzel bir çatışmanın içine sokuyor böylece.

bir yerden sonra gidişata alışıp part 2'nin joel'inin abby olduğunu fark ediyorsun. ellie'sinin lev olduğu...
oyunun başında joel'e yapılan nefret uyandırırken, ilerledikçe aynı birinci oyundaki duruma sokuyor oyun, oyuncuyu. finalinde abby ile ellie kapışırken ve ellie abby'i neredeyse öldürmek üzereyken ellie'nin gözünün önüne joel geliyor. ellie de kimin kim olduğunun o zaman tam olarak farkına varıyor ve abby'i bırakıyor lev ile gitmesi için. böylece yine yeni joel ve ellie olan ikili kurtulmuş oluyor." Yildirim ordulari grup komutani tarafından yazılmış.

Gösterilen flashback sahnesi çok çok iyiydi.