quote:

Orijinalden alıntı: Federico Fellini

dp'den altyazı bekleniyor

quote:

Orijinalden alıntı: Jokě

İzledikten sonra arkadaşlara lazım olabilir, ekşideki kısa inceleme yazımı paylaşayım. Spoiler içine alıyorum.

filmekimi gösterimi başlamış olan izmir ve istanbul'da çıktığı an biletleri tükenmiştir bu filmin. herkes, haneke'nin ismini afişte gördüğünde hemen atlamış olacak. keza ben de ilk filmekimi biletimi bu filme aldım, yer bulamam korkusundan. zaten aldığım gün bitmişti.

haneke'nin filmleri asla ve asla sağlıklı bir kafa ile yorumlanamaz. haneke kadar hastalıklı, huzursuz, rahatsız ve çevrenize tecavüz etmeyi kendine borç bilmiş bir birey olmanız gerekmektedir. haneke'yi azıcık araştırmış olan bile onun meşhur sözünü bilir (filmleri seyircisine tecavüz eder, onları rahatsız eder). ve haneke, bilimum bir ödül töreninden ödül aldığında şaşırır, dumura uğrar, aynı nbc gibi. çünkü zannetmez o kitle benim filmimi anladı diye. çok basit bir melodramı bu kadar çekilmez, aksi, nalet bir kalıba sokmasını da becerir. filmin ilk bölümünde gerek olay yeri inceleme sekansıyla, gerek konser sekansıyla "farklı bir şey" izleteceğini düşündürtse de.

amour, hazmı çok zor bir film. bu hazımsızlığın asıl sebebi de, haneke'nin filmi gittikçe sıkıcılaştırıp, gittikçe huzursuz hale getirip servis etmesinden dolayı olsa gerek. ne georges'un akıbetinden, ne de eve zırt pırt giren güvercinin akıbetinden bi haber bırakarak kapıları yüzümüze kapatıyor bu adam. yani her zamanki gibi seyircisi ile dalgasını geçiyor, onları huzursuz ve melankolik bir ruh haline sokuyor, palme d'or'u alıp evine doğru yol alıyor.

"ben filmden çok etkilendim, teletubbies izlesem kendime gelemem" diyen ağır çakma entel'e de bir çift lafım var. haneke senin için film yapmıyor. haneke senin o sanatçıymış gözüken boktan imajına film yapmıyor. haneke, hani televizyonlarda oynayan ikea reklamı var ya, mutlu mesut yaşlanan aile, aslında öyle bir ailenin olmadığı mesajını veriyor. ha ayrıca, yaşanmışlık olmadan, ailesi, büyüğü bu hale gelmeden dengesiz bir yorum yapabilmek, sizi daha çok ana akım sinemaya da yaklaştırmıyor.

haneke efsane veya kural olmak istemiyor sinemada. gerçek olayları, hem de fazlasıyla gerçek olayları olabildiğinde huzursuz hale getirip vizyona sokuyor, olay bundan ibaret. ve ayrıca, her haneke filminin birbiriyle bağlantısı olurdu. bu film, eski filmlerine göndermeleri dışında bağ açısından üzerinde zerrenin de zerresini taşımayan bir yapıda. amour, haneke'nin en sert filmi. "bu film en iyi film" denmemesi için bu kadar sertleştirmiş ayrıca.

quote:

Orijinalden alıntı: diminishedtriad

quote: Orijinalden alıntı: Jokě İzledikten sonra arkadaşlara lazım olabilir, ekşideki kısa inceleme yazımı paylaşayım. Spoiler içine alıyorum. filmekimi gösterimi başlamış olan izmir ve istanbul'da çıktığı an biletleri tükenmiştir bu filmin. herkes, haneke'nin ismini afişte gördüğünde hemen atlamış olacak. keza ben de ilk filmekimi biletimi bu filme aldım, yer bulamam korkusundan. zaten aldığım gün bitmişti. haneke'nin filmleri asla ve asla sağlıklı bir kafa ile yorumlanamaz. haneke kadar hastalıklı, huzursuz, rahatsız ve çevrenize tecavüz etmeyi kendine borç bilmiş bir birey olmanız gerekmektedir. haneke'yi azıcık araştırmış olan bile onun meşhur sözünü bilir (filmleri seyircisine tecavüz eder, onları rahatsız eder). ve haneke, bilimum bir ödül töreninden ödül aldığında şaşırır, dumura uğrar, aynı nbc gibi. çünkü zannetmez o kitle benim filmimi anladı diye. çok basit bir melodramı bu kadar çekilmez, aksi, nalet bir kalıba sokmasını da becerir. filmin ilk bölümünde gerek olay yeri inceleme sekansıyla, gerek konser sekansıyla "farklı bir şey" izleteceğini düşündürtse de. amour, hazmı çok zor bir film. bu hazımsızlığın asıl sebebi de, haneke'nin filmi gittikçe sıkıcılaştırıp, gittikçe huzursuz hale getirip servis etmesinden dolayı olsa gerek. ne georges'un akıbetinden, ne de eve zırt pırt giren güvercinin akıbetinden bi haber bırakarak kapıları yüzümüze kapatıyor bu adam. yani her zamanki gibi seyircisi ile dalgasını geçiyor, onları huzursuz ve melankolik bir ruh haline sokuyor, palme d'or'u alıp evine doğru yol alıyor. "ben filmden çok etkilendim, teletubbies izlesem kendime gelemem" diyen ağır çakma entel'e de bir çift lafım var. haneke senin için film yapmıyor. haneke senin o sanatçıymış gözüken boktan imajına film yapmıyor. haneke, hani televizyonlarda oynayan ikea reklamı var ya, mutlu mesut yaşlanan aile, aslında öyle bir ailenin olmadığı mesajını veriyor. ha ayrıca, yaşanmışlık olmadan, ailesi, büyüğü bu hale gelmeden dengesiz bir yorum yapabilmek, sizi daha çok ana akım sinemaya da yaklaştırmıyor. haneke efsane veya kural olmak istemiyor sinemada. gerçek olayları, hem de fazlasıyla gerçek olayları olabildiğinde huzursuz hale getirip vizyona sokuyor, olay bundan ibaret. ve ayrıca, her haneke filminin birbiriyle bağlantısı olurdu. bu film, eski filmlerine göndermeleri dışında bağ açısından üzerinde zerrenin de zerresini taşımayan bir yapıda. amour, haneke'nin en sert filmi. "bu film en iyi film" denmemesi için bu kadar sertleştirmiş ayrıca.

Georges'un ve güvercinin akıbeti belli aslında, üstteki yorumda da yazdım, Georges'un öldüğünü anladığımız sahneyi ve kuşu da öldürüyor aslında Georges. Sonuçta karısının yansıması diyebiliriz o güvercin için.

Gittikçe sıkıcılaştırması demişsin ama buna katılamam. Bu film sıkıcı değildi, orada yaşanan duyguları seyirciye de yaşatma amacı güden bir filmi.
Rahatsızlık konusundaysa dediğim gibi, bilmiyorum eski filmlerini izledin mi, ama o filmlerden çok ayrı bir huzursuz etme niyeti var bu sefer yönetmenin. Eski filmlerinde gerçekten seyirciyi zorlardı ve bu filmlerin amacı zaten buydu. Bu filmindeyse ölüme yaklaşıyor olmanın, sevdiğini, alıştığın insanı kaybedecek olmanın verdiği ıstırabı seyircinin üstlenmesini istiyor.

quote:

Orijinalden alıntı: Jokě

Haneke filmlerinin büyük bir bölümü seyirciye binbir soru sordurtma düşüncesinde olur, biliyorsun. Hatta Haneke'nin, "bir filmin her seyirciye göre farklı farklı finalleri olmak zorundadır, bir film ancak böyle bir yapıda olduğu sürece iyi bir film olabilir" gibisinden bir sözü vardı. Bu soruları sordurturken seyirciye bence fazlasıyla sıkıcılık aşılıyor. Çünkü yaşlılık öyle bol gerilimli, atraksiyondan atraksiyona koşturulan bir eylem değil. Son demlerini yaşayan çiftin son perdesini anlatma cesaretini göstermiş Haneke. Ve bunu da artık alamet-i farikası olmuş ilahi bakış açılı kamerasıyla yapmış. Her şeyi uzaktan izleyen, etliye sütlüye karışmayan, tarafsız kamera. Bu sayede seyirci bence karakterler ile daha rahat empati kuruyor. George'a da hak veriyor, Anne'e de.

Aynı yola çıkıyoruz gene, "ızdırap verme" konusunda hiç olmadığı kadar gaddar olduğunu düşünüyorum Haneke'nin. Bu başlı başına seyirciyi zorlama değil de nedir ? Altın Palmiye'nin ardından "umarım sizlere bir rahatsız edici gece daha yaşatmışımdır" sözünü bir adam neden söyler ?

"Sıkıcılık" kelimesine takılma diminis, biliyorum sen bir şeye taktın mı illallah ettirirsin bizlere Yaşlılığın verdiği huzursuzluğun, çaresizliğin insan bünyesindeki acımasız etkisi diye afilli, entelektüel bir kelam yerine bunu kullanmış oldum. Aşkın bir kusurun önünde nasıl yitip gittiği de denilebilir. Bu arada, bak son sahneyi unutmuşum, hatırlattığın iyi oldu. Bir Haneke filmini ikinci kez izlemek psikolojik bozukluk yaratır diye korktuğumdan dokunmuyorum Amour'a.