Merhabalar kardeşim. 31 yaşında benzer bir durumdan geçmiş bir abin olarak fazla kişisel gelişim kitabına kaçmamaya çalışarak tavsiye vereyim. Ben ergenlik sonrası yaşadığım depresyo... |
Merhabalar kardeşim. 31 yaşında benzer bir durumdan geçmiş bir abin olarak fazla kişisel gelişim kitabına kaçmamaya çalışarak tavsiye vereyim. Ben ergenlik sonrası yaşadığım depresyon, ne yapacağını bilememe gibi sebeplerden dolayı 22 yaşında üniversiteye başladım, düzgün sayılabilecek bir üniversitede kontrol mühendisliği okudum, şu anda bir savunma sanayi şirketinde kıdemli yazılımcı olarak çalışıyorum. Yaşadığım depresyonun sebebi neydi:
Bana bu durumu değiştirecek bıkkınlık ve hareketimi sağlayacak güç ancak 21 yaşlarımda iken geldi, o da senin buraya yazdığın kıskançlık, nereye gittiğini görememek gibi sebepler ile. Dile kolay o kadar sene güzel bir hayata sahip olacağını sanarak "sözde" okumuşsun, fakat gittiğin yön karanlık otoban. Sana yeni bir başlangıcı tavsiye ederim ancak şu şart ile: Şu ana kadar yaptıklarında hatalı olan ne diye düşünmelisin, aynı zamanda yeni koyacağın hedefler için de hırslı olmalısın. Bahsettiğim hırs saman alevi gibi parlayıp bir ayda yok olacak bir hırs değil, düzenli olarak sana benzinini verecek ancak seni yakmayacak düzeyde bir hırs olmalı. Eninde sonunda bir sebepten dolayı geriye düştün ve beklentilerin gerçekleşmedi. Fakat bunu geri kazanıp toparlamak düşündüğün kadar zor değil. En önemli şeyi söylemek istiyorum, kendinden şüphe etme, kesinlikle değersiz değilsin sadece gittiğin yöntemler yanlış. Fakat sahip olduğun yetenek emek verilmeden ortaya çıkmaz. 22 yaşında mezun olanlara kafayı çok takma, emin ol temiz bir kafa ile üniversite okumaya başlarsan, okuduğun bölüme sadece para kazandırmak değil bilim öğrenmek amacı ile bakarsan mezuniyette 18liklerden çok daha iyi bir noktaya gelirsin. Daha gençsin oğlum keşke ben bu yaşımda tekrardan 22 olsam. Muhtemelen 40 yaşına gelince de tekrardan 31 olsaydım derim. Daha vakit var yani. İntihar gibi şeyleri ise kesinlikle düşünme, sana verilmiş olan tek bir hayat var. İnançlı isen cehennem, inançsız isen yokluk bekliyor, iki seçenek de yeterince kötü. Her şey ne kadar kötü olursa olsun ölünecek kadar kötü değil. Yaz akşamı ağaçların kokusu ve cırcırböceği sesi yaşamı sevmeye yeterli. |
Kıyas insanı bitirir özellikle saçma kıyaslar. Herkes gibi olmak ya da farklı olmak önemsiz sadece içinden geldiği gibi yaşa tadını çıkar |
![]() zamanı bu kadar takma yaşın 30 40 olunca bir anda yatağa düşmüyorsun. hayat devam ediyor. 25 yaşında evleneceğine 35 te evlen ayrıca erken yaş evliliklerinin %80 i sonu boşanma oluyor. he bir de üniversitede 30 40 yasında insanlarda çok. ebesinin nikahının yılını düşüneceğine şimdiyi düşün, çok istediğin şeyi bile o zaman istemeyebilirsin, fikirlerin değişebilir. senin asıl bunlara takılıp kafayı yorup değiştirebileceğin bir şeye durduk yere dertlenip kendini üzüp intihar etmeyi düşünmek asıl boşa geçen bir hayat. ![]() |
Mezun olup hayatını yaşamak mı sabah 6.30 da uyanıyorum akşam 7 de evde oluyorum 21 yaşında mezun oldum ![]() |
kafana takma boyle seyleri. ulkenin sundugu egitim duzeyi, sartlari belli. cok cok kasmadigin surece ortalama bir hayat yasayacaksin. yasi kafana takma, bolumun is garantisi olur mu vs. kafaya takma. dedigim gibi ulkenin sartlari ortada, yarin mezun olsan hangi bolum oldugu farketmeksizin asgari maas (bolume/uniye bagli bir iki tık ustu olabilir) + 8-12 saat arasi calisma kosullariyla calisacaksin. babadan paran, torpilin, tanidigin yoksa ve bu ulkede kalarak ulasabilecegin en yuksek refah seviyesi ortalama bir avrupalinin refah seviyesinden dusuk olacak. yukardaki yazilanlari okudum simdi. valla turk universiteleri insanin kisisel gelisimine zerre katkida bulunmuyor. egitim seviyesi berbat, binalar lise binalarindan hallice, derslikler lise sınıflarıyla aynı, yok selefi taniyormussun lgbt taniyormussun falan alayi hikaye. 30 sene once olsa evet haklilik payi var ama gunumuzde gecersiz. eskiden turk insanlarinin farkli gorus tiplerindeki kisilerle tanismasinin tek yolu okul, universite, meslek hayati, askerlik vb.di. su an herkesin elinde internet var dunyanin obur ucuyla iletisime gecebiliyorsun. kendini 22 sene yakin cevrene hapsetmediysen universitede de apayri insanlarla tanismayacaksin. universite evet guzel hostur, eve cıkarsın ozgurluk hissi, yurda yerlesirsin yasitin insanlarla yasarsin vsvs. ama sart da degildir. sınava gir istedigin ve sevecegin bir bolumu yaz gec. oluyorsa olur, olmuyorsa da dunyanin sonu degil. |
25 yaşındayım daha üni okumadım okumayı da düşünmüyorum ![]() |
dünyada sıralamaya girip napacan ülkende geçimini sağla yeter |
Ben 24 yaşındayım senden 4 yaş büyüğüm yani. Dediğin kesim illaki var çok kötüleri de var engelli bireylerde var ama bunlar var diye standart olanı yok sayamazsın. Olaya kendin gibi olanlardan bakacaksın atıyorum işletmemi okudun senle okuyanlar şu an nerede sen neredesin ona bak ya da ortaokul arkadaşlarına bir yer ile kıyas yapman lazım yoksa yaprak misali savrulup gidersin. Geç başlayıp sürünedebilirsin zengin olma garantisi yok ama şu an ki Türkiye şartlarında 4 sene okul yerine bir yerde işe başlasa telefon tamiri ile ilgili mesela bir kurs alıp onunla ilgili işe bile başlasa 4 senede çok iyi yerlere gelebilir ama 4 sene kepaze bir ünide kendini bir halt zanneden hocalardan 5 para etmez dersler alıp kpss gibi piyangonun vurma ihtimalinin daha fazla olduğu ortamlarda bir yere atanma hayalide kurabilir tabi tercih onun. |
Ben, 21 yaşında üniversiteye başlamıştım. 26 yaşında mezun oldum. |
22 yaş geç falan değil hatta en ideal yaş. Avrupada amerikada insanlar bu yaşta gidiyor üniye. Ben 22 de basladim hazirlik +4 yıl. ![]() ![]() |
Erkeni geçi yok. Geleceğini sağlama almaya çalış. Elinde mesleğin olmadıktan sonra işçi olursun. Belli bir yaştan sonra seni çalıştirmak istemezler. 2-3 çocukla okuyan koskoca kadınlarla dolu üniversiteler. Onlar çocukla o yaşla okuyorsa hiçbir şey için geç değildir ama iş imkanı olan bir bölüm okumak önemli. Yoksa vakit öldürmüş olursun sadece. |
Hiç sorun değil ünide yaş sorunu yok genci yaşlısı biçok insan var erken gitmek daha iyi ama :) |
22 yaşında üniye başlamak geçtir. Artı tıp diş hekimliği gibi iş garantili bir bölüm okumayacaksan zaman israfıdır illa okuyacam dersende bir yandan bir işte kendini geliştirmeye bak yoksa 4 senen çöpe gittiği gibi 26 yaşında üni mezunu işsiz bir adamım ne yapacağım diye konu açarsın. Geç değil falan diyenlere bakma matematik hiçbir zaman yalan söylemez. Senden 4 sene önce bitiren adam iş hayatında 4-0 önünde olur. 4 sene fazladan tecrübesi ve birikimi olur. Sen gideni geri getiremezsin iyi bir plan yaparak elindekini iyi değerlendirebilirsin. İnsanlar 8 saat uyuyorsa 4 saat uyuyo hem işe hem üniye zaman ayırabilirsin. Senin zaman kazanmaya ihtiyacın var elindeki az zamanıda israf edersen çok sıkıntı çekersin ileride. |
26 yaşında başladım 29 yaşında mezun oldum, 32 yaşında çalışmaya başlayıp 33 yaşında evlendim. Geç kaldığım bir şey olduğunu sanmıyorum pek. |
trde unı okumak enayılık gibi bişey iş bulamıyorsunkı |
Ben de Bilgisayar Mühendisliğine 20-21 yaşında başladım şuan 3. sınıfım sana verebileceğim en büyük tavsiye Türkiye'de Bilgisayar Mühendisliğinin içinde ukte bırakacak kadar değerli olmadığını gözlemlemiş birisi olarak amacın yazılımcı olmak ise yazılım geliştirme konusunda daha farklı bilgisayar bilimleri ise o konuda kendini yetiştirmeye çalışmak olabilir. Üniversitenin verdiği eğitim sana hiçbir şey katmaz. Gerçeği söylemek ve kabul etmek gerekirse de artık üniversiteye başlayıp oradaki senden 3-4 yaş küçüklerle arkadaşlık kurmak üniversite hayatı yaşamak seni psikolojik olarak iyi etkilemeyecek şuan ki geç kalmışlık hissini daha fazla yaşayacaksın. |
Sektöre gir aynı anda üniversiteye devam et. Hangi sektör olursa olsun giriş seviyesi işleri bulunacaktır. Kendini geliştirmene ve sektöre bağlı olarak mezuniyetten önce ileri işlere başlaman mümkün olabilir veya üniversite eğitiminin yalnızca yol gösterme dışında bir etkisi olmayabilir. |
Aga sen ne yaşıyon? Sen herkesin başarılı mı olduğunu düşünüyorsun? babadan zengin de olabilirler. ayrıca onu geçtim senin akranlarının hepsi boğaziçi odtü mezunu mu? sen hiç lösev vakfının binasına girdin mi? veya lise mezunu evlenmiş çocuğu olan baba ne yapsın? ben hakikaten senin bu düşüncelere kapılmana akıl sır erdiremedim. psikolojik destek almanı öneriyorum genetik bir durumun olabilir. |
Çok geç maalesef. Vize-finallere çalışırken sosyal medyada yaşıtlarının haline bakıp ben ne yapıyorum diyeceksin, öğrenci kimliğini gösterdiğin zaman doğum tarihi kısmına bakan insanlar gülecek, belirli bir süreden sonra ailenden aldığın para yetmeyecek bu liste böyle uzar gider. Çelikten bir sinir sistemin yoksa yapma böyle bir şey. |
Ben ergenlik sonrası yaşadığım depresyon, ne yapacağını bilememe gibi sebeplerden dolayı 22 yaşında üniversiteye başladım, düzgün sayılabilecek bir üniversitede kontrol mühendisliği okudum, şu anda bir savunma sanayi şirketinde kıdemli yazılımcı olarak çalışıyorum. Yaşadığım depresyonun sebebi neydi:
Bana bu durumu değiştirecek bıkkınlık ve hareketimi sağlayacak güç ancak 21 yaşlarımda iken geldi, o da senin buraya yazdığın kıskançlık, nereye gittiğini görememek gibi sebepler ile. Dile kolay o kadar sene güzel bir hayata sahip olacağını sanarak "sözde" okumuşsun, fakat gittiğin yön karanlık otoban.
Sana yeni bir başlangıcı tavsiye ederim ancak şu şart ile:
Şu ana kadar yaptıklarında hatalı olan ne diye düşünmelisin, aynı zamanda yeni koyacağın hedefler için de hırslı olmalısın. Bahsettiğim hırs saman alevi gibi parlayıp bir ayda yok olacak bir hırs değil, düzenli olarak sana benzinini verecek ancak seni yakmayacak düzeyde bir hırs olmalı. Eninde sonunda bir sebepten dolayı geriye düştün ve beklentilerin gerçekleşmedi. Fakat bunu geri kazanıp toparlamak düşündüğün kadar zor değil. En önemli şeyi söylemek istiyorum, kendinden şüphe etme, kesinlikle değersiz değilsin sadece gittiğin yöntemler yanlış. Fakat sahip olduğun yetenek emek verilmeden ortaya çıkmaz.
22 yaşında mezun olanlara kafayı çok takma, emin ol temiz bir kafa ile üniversite okumaya başlarsan, okuduğun bölüme sadece para kazandırmak değil bilim öğrenmek amacı ile bakarsan mezuniyette 18liklerden çok daha iyi bir noktaya gelirsin. Daha gençsin oğlum keşke ben bu yaşımda tekrardan 22 olsam. Muhtemelen 40 yaşına gelince de tekrardan 31 olsaydım derim. Daha vakit var yani.
İntihar gibi şeyleri ise kesinlikle düşünme, sana verilmiş olan tek bir hayat var. İnançlı isen cehennem, inançsız isen yokluk bekliyor, iki seçenek de yeterince kötü. Her şey ne kadar kötü olursa olsun ölünecek kadar kötü değil. Yaz akşamı ağaçların kokusu ve cırcırböceği sesi yaşamı sevmeye yeterli.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Zalmoxis -- 27 Mayıs 2023; 0:3:27 >