Teknoloji Haberleri
Aşağı Git
Tüm Forumlar
Konu Dışı / Off Topic
Konu Dışı
20 yaşımdayım. Hayattan bir beklentim yok. Canım çok acıyor.
Bu konudaki kullanıcılar: 2 misafir
114
Cevap 7425
Tıklama 12
Öne Çıkarma
Cevap 7425
Tıklama 12
Öne Çıkarma
-
20 yaşımdayım. Hayattan bir beklentim yok. Canım çok acıyor.
-
En Çok Beğenilenler Tümü Tüm Yorumları Aç
|
Psikolog'a gitmesi gerekir derdini dinleyip açılması gerekir ama bence boş dışarı çık arkadaş çevresiyle biraz kafa dağıt kafa dengi bir arkadaşın varsa hedeflerinizi ve ne yapmak istediğinizi dertleşin. Senin sorunun dertleşecek bir arkadaşının olmaması ve kimsen olmadığı için foruma yazmandır. |
|
Psikolog'a gitmesi gerekir derdini dinleyip açılması gerekir ama bence boş dışarı çık arkadaş çevresiyle biraz kafa dağıt kafa dengi bir arkadaşın varsa hedeflerinizi ve ne yapmak istediğinizi dertleşin. Senin sorunun dertleşecek bir arkadaşının olmaması ve kimsen olmadığı için foruma yazmandır.  |
Bu mesajda bahsedilenler: @bazarov0734
|
Arkadaşlar baslikta da dediğim gibi 20 yaşındayım. Şu son 6-7 yilim sürekli eve kapanarak , derin bir sessizlik ve yalnızlık içinde geçti. Dışarıdaki hayata kendimi çok yabancı hissediyorum. Babam okumam için her şeyi yaptı dershane paralarını ödedi. Okula geldi kaç kere öğretmenlerle konuştu. Çok ilgilendi ama ben değerini bilemedim. Hayatta hiçbir iş tecrubem vs yok. Hiç arkadaşım da yok. Konuşma becerim de hiç yok. Derdimi anlatmaktan, kendimi ifade etmekten çok zorlanıyorum. Bu 6-7yillik süre içinde depresyon, sosyal fobi ,panik atak, anksiyete bozukluğu vs yaşadım. Direk bir doktor tarafından teşhis koyulmadi ama biliyorum çok kötü zamanlarim oldu.. Liseden mezun olalı 2 yılı geçti. 2 yıldır da YGS LYS sınavlarına falan giriyorum. Ama hiç istediğim gibi ,kendimi vererek ,çalışamadim. Hep ailevi sorunlar,kendi içsel sorunlarım, motivasyon eksikliği ,hedefsizlik yüzünden bu 2 yıl bomboş geçti gitti. 🙁 Babam tarafından sürekli eleştiri altındayım. Ona hiç cevap da veremiyorum. Eleştirilerini yanlisda olsa doğru kabul ediyorum. Ailemle konuşurken hep çok sessiz,titrek,korkak konuşurum. Ama tanımadığım kişilerle daha rahat konuşurum. Ehliyetimde yok. 2 yıldır 7 gün 24 saat boş zamanım oldu, babam da dedi o kadar ehliyete yazil diye. Bense sanki başka bir evrende yaşıyor gibiyim. Aptallık ettim yazilmadim. Biraz çekingenlikten, biraz da ozguvensizlikten. Dışardaki hayata çok yabancı hissediyorum. Hayatımda hiç tek başıma bir cafeye vs oturmadim. Belediye şehirici otobüsüne bile binmedim. Korkudan , çekingenlikten, rezil olma korkusundan dolayı. Yasitlarim çoktan üniversiteye gitti. Hatta 2.sinifi bitirdiler. Çoğu bir işte çalışıyor. Bazıları evlendi. Bense hep battikca battim. Zaten hicbiseyim yoktu daha da geriledim. Herhangi bir becerim, ya da hobim, hoslandigim bir konu da yok. Ot gibi hissediyorum kendimi. Ailemin onlarca emeğini heba ettim orta-fakir bir aile olmamıza rağmen. Aile içi kavgalar da çok fazlaydı son bir yıla kadar şimdi biraz daha iyi ama işte. Motivasyonsuzluk, hedefsizlik, iletişimsizlik, yalnızlık, internet, bilgisayar,telefon,degersizlik, ise yaramazlık psikolojisi benim umudumun üstünü ezdi bitirdi. Tanıdığım insanlarla hiç konuşamıyorum. Denemekten de korkuyorum ya işte bu yüzden de hep kaybediyorum. Puanlarim gene çok kötü ama artık tercih yapıp kurtulmak istiyorum.Ailemden uzaklaşmak istiyorum. Gittiğimde üni hayatına adapte olabilir miyim bilmiyorum ama kendimi geliştirmek istiyorum. İnsanlara faydalı bir birey olmak istiyorum. Ve de kendimi ve ilerde olacak ailemi gecindirebilecek bir gelir ve iç huzur istiyorum. . Ama nerden baksam hayatımi hep bilinmeyen, umutsuz,karanlık,çaresiz olarak görüyorum. < Resime gitmek için tıklayın > Doğrusunu söylemek gerekirse belli bir hedefimde yok. Çünkü kendimi tanımıyorum.ne istediğimi, neye yeteneğim olduğunu da bilmiyorum. Zaten de yok. Puanlarim gorseldeki gibi. Bu yıl 3.girisimdi. sıralamamin yettiği yerleri yazicam artık. Ama içimde de' sen bu degilsin, çok daha iyisini yapabilirsin. 1 yildaha hazırlan ' diyen bir ses var. Çok kararsızım. Ama gitmek ağır basıyor. Dayanamıyorum artık. Hiç düzgün bir iş yapamamaktan çok bunaldım ağlıyorum da bazen. Sen bu dünyaya fazlaliksin, degersizsin, bu babayı, aileyi haketmiyorsun diye sesleniyorum hep içimden. Değersizlik duygusna kapılıyorum çoğu zaman. İnsan derdini paylaştıkca rahatlar ya ben de buraya yazayım dedim. Belki de yanlış yere yazmis olabilirim ama öyle işte. gidersem bu puanlarla sizce nereye gitmeliyim. 4 veya 2 yılın sonunda direk işsiz kalmak istemiyorum. Kendimi gelistirebildigim kadar gelistiririm.. Ve benim için hala bir umut var mıdır bu dünyada? Belki çok abartmis olabilirim ama kafam çok karışık bugünlerde. |
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
| Namaz kıl, ama öyle hemen bırakma. Sıkıntılarjnı anlat konuş ve yardım iste. 6 ay sonra hayatının ne kadar eğiştirğini göreceksin ve şaşıracaksın sonra inancın artacak. Senin yaşadıklarının çok benzerini yaşadım 18-24 yaşlarım arası çok şey kaybettim şu an 27 yaşındayım eğer yarın kalkma amacım ve hayat enerjim varsa namaz. Bu arada öyle 5 vakit kız demiyorum ama unutma gün içerisinde aklına geldikçe kıl. Psikatriste gitsen ilaç vereecek sana diyecek ki 6 ay sonra etkisini tam gçrürsün ben sana yan etkisiz olanı söylüyorum. Kendin bilirsin sağlıcakla kal |
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > Bu mesaja 2 cevap geldi.
| Hocam çok yüklenmişsin kendine ne olacak ya fani dünya bu kadar üzülmeye değer mi?Bence ilk iş bir psikoloğa git kendi iç dünyandaki sorunları çöz.Puanın o kadarda kötü değil temel mühendisliklerden birini veyahut sağlık alanında bir bölüm tercih edebilirsin.Üniversiteye gidersen sosyalleşmeye bak insanlarla iletişim kurmaktan çekinme ne olacak ya senden üstün değiller ya çekinecek bir şey yok |
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
kayra sen misin  |
| Hocam cemaatle namaz kılmaya başlayın. Dini faydasının dışında size sosyallikte kazandırcaktır. Psikolojik olarakta rahatlarsınız ve birşeyler yapacak enerjiyide bulabilirsiniz. |
Bu mesaja 1 cevap geldi.
 Hocam ne yaşadınızda bu triplere girdiniz hemen daha durun yeni yeni mantıklı olacak yaşa gelmişsiniz. Çok arayacaksınız bu zamanınız, bu kadar güvensiz, özgüvensiz olmayın. Güldürmeyin. Şaka bir yana, bu yaşlarda çok normal bu düşünceler. O yaşadığın depresyon, sosyal fobi, panik atak ve ansiyete (ekstradan bipolar) bütün yaşıtlarında olan 21. yüzyıl hastalığıdır. Psikologlara gitme teşhis için, uyku ve antidepresan ilaçlarındanda uzak dur seni daha kötü yaparlar. Geçecek hepsi, sadece sabırlı ve güçlü ol. Üstesinden gelemeyeceğin hiçbir sorun yok. Okul ve iş streslerine boşa girip kendini yıpratma. Hayatını dolu dolu, güzel yaşamaya çalış. Çılgınca şeyler yap, cesaretli ol. Korkma insanlardan. Hayat hep zorluklarla doludur ama şunu unutma ki zorlukların üstesinden geldikçe hayat seni güzel şeylerle ödüllendirir, motive eder. Güven bana. |
|
Benim sorunlarımı yaşasan demek ki bırak otobüse binmeyi, odandan bile çıkamayacaksın. Relax ol, kimse seni umursamıyor. Diyelim ki güldüler? Ertesi gün akıllarında olacağını mı sanıyorsun? Bak ben 135 kiloyum ve ağırlık çalışıyorum, dışarıda milletin arabasını falan kaldırıyorum. Bir şey desinler hele, bazı şeyleri yok saymak pahasına onlara haddini bildiririm. Keyfime göre denize giriyorum, onca kiloma rağmen. Topluluğa karşı konuşabiliyorum ve istediğim ortama da girebiliyorum. Bunlar için kimseden fazlam yok, hatta eksiğim var. Bu arada psikolog yardımı almalısın. Psikiyatr olmak zorunda değil ama bence senin aynı zamanda ilaç kullanmaya da ihtiyacın var. Öyle beş dakikalık görüşmeler üzerine kullanacağın ilaçlar değil, git ve kendine en uygun ilacı yazabilecek doktorlara danış, parası neyse ver, gerekirse tahlil de yapsınlar. İnsanlardan çekinme. Bak ben fen lisesi mezunuyum, YTÜ EHM'de okuyorum da ne oluyor? 8 senedir üniversite bitmedi ve seneye ancak bitiyor. Bu sürede başıma gelmeyen de kalmadı. Bir süre sonra duyarsızlaşıyorum, evet ama olması gereken bence bu. |
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı > Bu mesaja 1 cevap geldi.
" Sen Salaklık etmişsin benim geleceğe dair planlarım var , ideal bir vücuda sahip olup sonra da doğaçlama yaşayacam " bu müthiş çelişkiden çok klişeliği dikkatimi çekti  Büyüyüp Astronot olucam deseydin daha iyiydi |
Şuan bu yorumuna o kadar sinirlendimki karşımda olsan seni döverdim. Acı çeken bir insana böylemi yaklaşılır sen nasıl insansın birde üniversite okumuşsun hani 13-14 yaşında çocuk olsan tamam diyecem. Ayrıca bu acı çeken arkadaş şuan depresyondasın bundan kurtulmak içingenelde amerikan filimlerinde olurya aynı derde sahip insanlar toplanır teker teker anlatırlar bunun gibi bir hizmet türkiyede olsa çok daha kolay atlatırdın bu problemleri. |
Bu mesaja 1 cevap geldi.
| konuyu okurken eski yıllarım aklıma geldi. keşke 20 yaşında olsaydım. değerini bil bu zamanların. çok çabuk geçiyor seneler hiç birşey anlamıyorsun. toparlan ve kendine gel bu hayatta tek başınasın. kimseden birşey bekleme. ailen dışında hiç kimse sana yardımcı olmayacak ve oda bir süre sonra koymaya başlıcak emin ol. dışarı çıkmaya insanları tanımaya başlayınca anlayacaksın herkesin kötü ruhlu kişiler olduğunu. kendine güven. bunları düşünebilen adam zeki adamdır. emin ol dışardakilerin çoğunun beyni yok. ve sen onlardan utanıp çekiniyorsun.. :=) |
| Hedefin,hayallerin yoksa biz ne kadar sana ogut verirsek verelim bosa.insan hayelleri-hedefleri icin yasar,yoksa uzgunum dostum tedavi olman lazim |
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > Bu mesaja 1 cevap geldi.
| beterin beteride varmış durumun benden dahada kötüymüş |
| Üşengeç bi insansın belli ki. Yalnızlığa gelemiyorsun her insan kaldıramaz. Sana burda ne yazsak boş. Kendini kandırman gerek. Kış uykusundan uyanman gerek. Rahat olduğun hiçbirşeyi yapma. Tek tavsiyem bu olsun. |
|
Herşeyden önce sen insansın. Ne kadar değerli olduğunu anlayabilmen gerekiyor. Yazını okudum durumuna üzüldüm. Birkaç tavsiye vereyim; Senin tekrar hazırlanıp iyi bir puan yapman faydasız. Senin iyi hissetmeye ihtiyacın var. Arkadaşlıklar kurmaya, farklı ortamlara girip tecrübe edinmeye, farklı kültürler görüp bilincini genişletmeye ihtiyacın var. Gelecek kaygısını üzerinden at. Üniversiteyi Çanakkale İzmir gibi deniz kenarı güzel yerleri yaz. Bölümü çok fazla önemseme, sen kendi değerini anladığında dünyayı bile yönetebileceğini anlayacaksın. Arkadaşlık olarak da bu forumdan bir arkadaş yardımcı olabilir. Haftada birkaç gün buluşursunuz sende derdini anlatırsın ve emin ol sana yardım etmek isteyenler çıkacaktır. Ben istanbulda oturuyorum ve kasımda askere gidiyorum. Her türlü yardıma hazırım bilmeni isterim. |
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
Defalarca kez namaza başladım ama her defasında bir kaç gün geçtikten sonra bıraktım.. İnşallah sabah namazıyla yeniden basliyacam. Ama bu sefer bırakmiycam. Allah razı olsun. |
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
| Kardeşim yaşın daha çok genç bu kadar erken bu şekilde bitkinlik hissetmen çok kötü olmuş. Öncelikle şunu unutma başkası rahatsız etmediğin sürece her şeyi yapabilirsin. O yüzden gez eğlen hiç arkadaşım yok diyorsan bile yinede çık dışarı gittiğin yerlerde insanlarla iletişim kur. Herhangi bir kursa gitmeyi dene o işe yatkın olmasa bile ne olursa olsun herhangi bir kursa vs git önce bir kafanı topla. Üstündeki ölü toprağını biran önce at üstünden. Sonra zaten derslerine çalışırsın. Birde sana tavsiyem bir engelli derneği bul ve orada onlarla biraz vakit geçir.Onların gözü ol, eli ol,kulağı ol. Onlarla birlikte vakit geçirirken bir çok şeyin fazlasıyla dikkatini çekecek. sağlıklı olup da bu durumda olmamanın ne kadar iyi olduğunu göreceksin.Onların dostu ol arkadaşı ol. Bu konu çok önemli sana büyük farkındalık kazandıracak onlar için elinden gelen her şeyin fazlasını yapma isteği senin sosyalleşmene bir şeyler yapmana fazlasıyla katkı sağlayacak. Aslında bunu hepimizin sürekli yapıyor olması daha iyi olurdu. Sonrada zaten ders konusunda başarılı olmaya başlarsın. Birde bir işi asla sonra yaparım sonra başlarım vs gibi şeyler yapma. Ne olursa olsun üşenmeden bir şeyleri anında yapmaya çalış ilk başta biraz zor olur ama sonradan alışırsın. Bu süreçte tekrar eski haline dönmeni engelleyecek en önemli şeylerden bir tanesi de bu. Kesinlikle üşengeç olma. İnsanın hayatına ömrü boyunca sınırsız insan girer çıkar arkadaşı olur eşi dostu olur. Bu senin elinde. Sen ne kadar çok iş ile meşgul olursan ne kadar çok kendini farklı şeyler yapmaya itersen o kadar çok çevren olur. Kendine yazık etme. Yaşın 30 olduğunda geriye baktığında bir şeyler ararsın. Eğer HİÇ BİR ŞEY bulamazsan işte her şey o zamana daha da kötüye gider. Yol yakınken fazla gitmeden silkelen. |
| Senin biriyle konuşmaya ihtiyacın var çünkü insanı gerçekten çok rahatlatıyor. Sadece bir iki gerçek arkadaşın olsa yeter. Ben de hayatta çok başarılı veya sosyal biri değilim ama yinede umutlu yaşamaya çalışıyorum ve benden daha kötü durumda olan insanları düşünüyorum. Her sene neredeyse 450.000 kişi ölüyor Türkiyede onlardan biri olmadığın için kendimi şanslı hissediyorum. Bende hiç tek başıma bir kafede oturmadım. Hiç kız arkadaşım olmadı fakat ben bunları hiç eksiklik olarak görmüyorum. Yüzmeye gidiyorum. Evde fitness yapıyorum tam düzeni oturtamadım ama çabalıyorum. Her şey daha güzel olacağını düşünüyorum |
< Bu ileti tablet sürüm kullanılarak atıldı >
| Bu hayatta en önemli şey sensin ve kendin için yaşıyorsun başka insanları kendinden üstün görerek hayatı kendine zehir etme. Sen varken onlar kim ki ? Senden değerli mi yani ? |
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
Bu mesaja 3 cevap geldi. Cevapları Gizle