Arkadaşlar baslikta da dediğim gibi 20 yaşındayım. Şu son 6-7 yilim sürekli eve kapanarak , derin bir sessizlik ve yalnızlık içinde geçti. Dışarıdaki hayata kendimi çok yabancı hissediyorum. Babam okumam için her şeyi yaptı dershane paralarını ödedi. Okula geldi kaç kere öğretmenlerle konuştu. Çok ilgilendi ama ben değerini bilemedim. Hayatta hiçbir iş tecrubem vs yok. Hiç arkadaşım da yok. Konuşma becerim de hiç yok. Derdimi anlatmaktan, kendimi ifade etmekten çok zorlanıyorum. Bu 6-7yillik süre içinde depresyon, sosyal fobi ,panik atak, anksiyete bozukluğu vs yaşadım. Direk bir doktor tarafından teşhis koyulmadi ama biliyorum çok kötü zamanlarim oldu..
Liseden mezun olalı 2 yılı geçti. 2 yıldır da YGS LYS sınavlarına falan giriyorum. Ama hiç istediğim gibi ,kendimi vererek ,çalışamadim. Hep ailevi sorunlar,kendi içsel sorunlarım, motivasyon eksikliği ,hedefsizlik yüzünden bu 2 yıl bomboş geçti gitti. 🙁
Babam tarafından sürekli eleştiri altındayım. Ona hiç cevap da veremiyorum. Eleştirilerini yanlisda olsa doğru kabul ediyorum. Ailemle konuşurken hep çok sessiz,titrek,korkak konuşurum. Ama tanımadığım kişilerle daha rahat konuşurum.
Ehliyetimde yok. 2 yıldır 7 gün 24 saat boş zamanım oldu, babam da dedi o kadar ehliyete yazil diye. Bense sanki başka bir evrende yaşıyor gibiyim. Aptallık ettim yazilmadim. Biraz çekingenlikten, biraz da ozguvensizlikten.
Dışardaki hayata çok yabancı hissediyorum. Hayatımda hiç tek başıma bir cafeye vs oturmadim. Belediye şehirici otobüsüne bile binmedim. Korkudan , çekingenlikten, rezil olma korkusundan dolayı.
Yasitlarim çoktan üniversiteye gitti. Hatta 2.sinifi bitirdiler. Çoğu bir işte çalışıyor. Bazıları evlendi. Bense hep battikca battim. Zaten hicbiseyim yoktu daha da geriledim.
Herhangi bir becerim, ya da hobim, hoslandigim bir konu da yok. Ot gibi hissediyorum kendimi. Ailemin onlarca emeğini heba ettim orta-fakir bir aile olmamıza rağmen. Aile içi kavgalar da çok fazlaydı son bir yıla kadar şimdi biraz daha iyi ama işte.
Motivasyonsuzluk, hedefsizlik, iletişimsizlik, yalnızlık, internet, bilgisayar,telefon,degersizlik, ise yaramazlık psikolojisi benim umudumun üstünü ezdi bitirdi. Tanıdığım insanlarla hiç konuşamıyorum. Denemekten de korkuyorum ya işte bu yüzden de hep kaybediyorum.
Puanlarim gene çok kötü ama artık tercih yapıp kurtulmak istiyorum.Ailemden uzaklaşmak istiyorum. Gittiğimde üni hayatına adapte olabilir miyim bilmiyorum ama kendimi geliştirmek istiyorum. İnsanlara faydalı bir birey olmak istiyorum. Ve de kendimi ve ilerde olacak ailemi gecindirebilecek bir gelir ve iç huzur istiyorum. . Ama nerden baksam hayatımi hep bilinmeyen, umutsuz,karanlık,çaresiz olarak görüyorum.
Doğrusunu söylemek gerekirse belli bir hedefimde yok. Çünkü kendimi tanımıyorum.ne istediğimi, neye yeteneğim olduğunu da bilmiyorum. Zaten de yok. Puanlarim gorseldeki gibi. Bu yıl 3.girisimdi. sıralamamin yettiği yerleri yazicam artık.
Ama içimde de' sen bu degilsin, çok daha iyisini yapabilirsin. 1 yildaha hazırlan ' diyen bir ses var. Çok kararsızım. Ama gitmek ağır basıyor. Dayanamıyorum artık. Hiç düzgün bir iş yapamamaktan çok bunaldım ağlıyorum da bazen. Sen bu dünyaya fazlaliksin, degersizsin, bu babayı, aileyi haketmiyorsun diye sesleniyorum hep içimden. Değersizlik duygusna kapılıyorum çoğu zaman. İnsan derdini paylaştıkca rahatlar ya ben de buraya yazayım dedim. Belki de yanlış yere yazmis olabilirim ama öyle işte. gidersem bu puanlarla sizce nereye gitmeliyim. 4 veya 2 yılın sonunda direk işsiz kalmak istemiyorum. Kendimi gelistirebildigim kadar gelistiririm.. Ve benim için hala bir umut var mıdır bu dünyada? Belki çok abartmis olabilirim ama kafam çok karışık bugünlerde.
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
Psikolog'a gitmesi gerekir derdini dinleyip açılması gerekir ama bence boş dışarı çık arkadaş çevresiyle biraz kafa dağıt kafa dengi bir arkadaşın varsa hedeflerinizi ve ne yapmak istediğinizi dertleşin.
Senin sorunun dertleşecek bir arkadaşının olmaması ve kimsen olmadığı için foruma yazmandır.
Psikolog'a gitmesi gerekir derdini dinleyip açılması gerekir ama bence boş dışarı çık arkadaş çevresiyle biraz kafa dağıt kafa dengi bir arkadaşın varsa hedeflerinizi ve ne yapmak istediğinizi dertleşin.
Senin sorunun dertleşecek bir arkadaşının olmaması ve kimsen olmadığı için foruma yazmandır.
Konuşma becerim de hiç yok. Derdimi anlatmaktan, kendimi ifade etmekten çok zorlanıyorum. Bu 6-7yillik süre içinde depresyon, sosyal fobi ,panik atak, anksiyete bozukluğu vs yaşadım. Direk bir doktor tarafından teşhis koyulmadi ama biliyorum çok kötü zamanlarim oldu..
Liseden mezun olalı 2 yılı geçti. 2 yıldır da YGS LYS sınavlarına falan giriyorum. Ama hiç istediğim gibi ,kendimi vererek ,çalışamadim. Hep ailevi sorunlar,kendi içsel sorunlarım, motivasyon eksikliği ,hedefsizlik yüzünden bu 2 yıl bomboş geçti gitti. 🙁
Babam tarafından sürekli eleştiri altındayım. Ona hiç cevap da veremiyorum. Eleştirilerini yanlisda olsa doğru kabul ediyorum. Ailemle konuşurken hep çok sessiz,titrek,korkak konuşurum. Ama tanımadığım kişilerle daha rahat konuşurum.
Ehliyetimde yok. 2 yıldır 7 gün 24 saat boş zamanım oldu, babam da dedi o kadar ehliyete yazil diye. Bense sanki başka bir evrende yaşıyor gibiyim. Aptallık ettim yazilmadim. Biraz çekingenlikten, biraz da ozguvensizlikten.
Dışardaki hayata çok yabancı hissediyorum. Hayatımda hiç tek başıma bir cafeye vs oturmadim. Belediye şehirici otobüsüne bile binmedim. Korkudan , çekingenlikten, rezil olma korkusundan dolayı.
Yasitlarim çoktan üniversiteye gitti. Hatta 2.sinifi bitirdiler. Çoğu bir işte çalışıyor. Bazıları evlendi. Bense hep battikca battim. Zaten hicbiseyim yoktu daha da geriledim.
Herhangi bir becerim, ya da hobim, hoslandigim bir konu da yok. Ot gibi hissediyorum kendimi. Ailemin onlarca emeğini heba ettim orta-fakir bir aile olmamıza rağmen. Aile içi kavgalar da çok fazlaydı son bir yıla kadar şimdi biraz daha iyi ama işte.
Motivasyonsuzluk, hedefsizlik, iletişimsizlik, yalnızlık, internet, bilgisayar,telefon,degersizlik, ise yaramazlık psikolojisi benim umudumun üstünü ezdi bitirdi.
Tanıdığım insanlarla hiç konuşamıyorum. Denemekten de korkuyorum ya işte bu yüzden de hep kaybediyorum.
Puanlarim gene çok kötü ama artık tercih yapıp kurtulmak istiyorum.Ailemden uzaklaşmak istiyorum. Gittiğimde üni hayatına adapte olabilir miyim bilmiyorum ama kendimi geliştirmek istiyorum. İnsanlara faydalı bir birey olmak istiyorum. Ve de kendimi ve ilerde olacak ailemi gecindirebilecek bir gelir ve iç huzur istiyorum. . Ama nerden baksam hayatımi hep bilinmeyen, umutsuz,karanlık,çaresiz olarak görüyorum.
< Resime gitmek için tıklayın >
Doğrusunu söylemek gerekirse belli bir hedefimde yok. Çünkü kendimi tanımıyorum.ne istediğimi, neye yeteneğim olduğunu da bilmiyorum. Zaten de yok. Puanlarim gorseldeki gibi. Bu yıl 3.girisimdi. sıralamamin yettiği yerleri yazicam artık.
Ama içimde de' sen bu degilsin, çok daha iyisini yapabilirsin. 1 yildaha hazırlan ' diyen bir ses var. Çok kararsızım. Ama gitmek ağır basıyor. Dayanamıyorum artık. Hiç düzgün bir iş yapamamaktan çok bunaldım ağlıyorum da bazen. Sen bu dünyaya fazlaliksin, degersizsin, bu babayı, aileyi haketmiyorsun diye sesleniyorum hep içimden. Değersizlik duygusna kapılıyorum çoğu zaman.
İnsan derdini paylaştıkca rahatlar ya ben de buraya yazayım dedim. Belki de yanlış yere yazmis olabilirim ama öyle işte. gidersem
bu puanlarla sizce nereye gitmeliyim. 4 veya 2 yılın sonunda direk işsiz kalmak istemiyorum. Kendimi gelistirebildigim kadar gelistiririm.. Ve benim için hala bir umut var mıdır bu dünyada? Belki çok abartmis olabilirim ama kafam çok karışık bugünlerde.
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye Ol Şimdi DeğilÜye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >