bu arada sağ olun var olun, burada yardımcı olmaya çalışan birilerinin olduğunu bilmek güzel. dertleşmiş oluyorum böylece. amaç tavsiye almaktan ziyade benim gibi olanlar var mı diye bakmaktı, nasıl başa çıkıyorlar, nasıl sağlam kalabiliyorlar diye. yoksa verdiğiniz tavsiyelerin hepsi çok güzel ama uygulayabilmek sıkıntı, o yüzden bu haldeyim. ingilizce öğrenme derslere yoğunlaşma vesaire her şeyi denedim, yukarıda da yazdığım gibi kendimi kandırmaktan öteye geçmedi. bi ara sırf olumsuzluklardan sıyrılayım pozitif takılayım diye spotify'da tüm chill music kısmını kuruttum ama çare yok. :D Kendimi avutmaktan öteye geçmedi. depresif müzik bile dinlemiyorum modum düşmesin diye, şarkılar etkiliyor beni duygusal açıdan zayıfladığım için. benim için en büyük sıkıntı üni'yi bitirecek gücü kendimde bulamamam. onu bitirsem kpssde 80 alıp atanırız bir yere iyi kötü. |
yav bu dh nin yalnızlıktan asosyallikten abazanlıktan çektiği nedir arkadaş.Herkesin %99 derdi aynı ben dahil |
@StevenBayLouise Dostum ben buraya sırf konu dışında trollük yapmak eğlenmek için kayıt olmuştum ama son 2-3 yılda loserların toplanma mekanı haline geldi. :D Sırf bu yüzden girmiyorum foruma. Bütün iğrenç insanlar burada toplantı haha. :d bu arada yanlış anlamayın, ben kendimden bile iğreniyorum. kimse alınmasın yani üzerine... |
Burçlara inanmam ama bir soru sorayım, burcun nedir? Hangi ayda doğdun? |
@EmuMaster pm attım geldi mi? |
Alış ! Alışmaya çalış.. Toplum şu an bile kendisini tanımıyor, anlamıyor.. Bi sen mi sanıyorsun yalnız kalan ?! Bu toplum, dürüstlük, ahlak, namus adına nesi varsa son yıllarda çöktü.. Bi kıvılcım yeter ! ![]() |
|
24 yaşında hayatında hiçbir başarısı olmayan, bütün gün evde pinekleyen, aylardır evinden 100 metreden fazla uzaklaşmayan, tek bir sevgilisi olmamış, ne arkadaşı ne dostu olan, sohbet muhabbet edeceği samimi insan sayısı 0 olan, amip gibi asalak gibi yaşayan biri sempatik mi olur iğrenç olur? Ben bu özelliklere sahip birisini görünce tiksintiyle karışık acıyorum. E haliyle kendime de farklı davranamam. Gerçekten insanlığın çukurundayım dibindeyim. ne kendime ne çevreme faydam var, olacak gibi de durmuyor. |
Yazdığınız her kelimede kendimi gördüm. 20 yaşındayım. İstediğim bölümde okumama rağmen ne okulumu seviyorum ne de okul dışındaki hayatımdan memnunum. Sizin gibi benim de kendime katlanmamı sağlayan şey başarımdı. Lise de dahil olmak üzere her zaman çok başarılı bir öğrenciydim. Üniversiteye kadar hep en iyi okullarda okudum (kaybettiklerimden bahsetmenin m*t kalkıklığı olarak yorumlanmayacağını umuyorum. sadece daha iyi anlamanız için durumumu...) Ancak 2-3 yıldır içinde bulunduğum bunalım beni hem yalnızlığa sürükledi hem de bu başarılarımın elimden tek tek kayıp gitmesine sebep oldu. Ailemle de aram hiçbir zaman iyi olmadı. Tek suçlu onlar olmasa da büyük oranda şu anki halimin sebebi onların yaptıkları kötü ebeveynlik çünkü. Dolayısıyla tutunacak hiçbir dalımın kalmadığını hissediyorum. Bir şekilde toplumdan uzaklaşan insanlar genelde yalnız başlarına uygulayabilecekleri hobiler edinirler. Hatta çoğu bir konuda aşırı uzmanlaşırlar. Ancak ben böyle bir şeye de sahip değilim. Tüm günüm boş boş youtube videoları izlemek, intenette saçma sapan dolaşmakla geçiyor. Bir kitaba başlamak, bir dizi izlemek için dahi motivasyonum yok. 2 gündür okulum olmasına rağmen dışarı çıkmıyorum. Günlerdir evdeki ve odamdaki dağınıklığa bakıp 1 saat sonra hallederim deyip 1 saat sonra tekrar erteliyorum. Kılımı kıpırdatmaya mecalim yok. Çünkü bir şeyler yapsam bile sonrasında mutsuz olmaya devam edeceğimi biliyorum. Bildiğim diğer şey de ne kadar saçmalarsam saçmalayayım ruh halimi yeterince anlatamayacağım. Yine de içimi bir nebze dökmeme fırsat verdiğiniz için teşekkürler. |
https://youtu.be/GZnBgWd_R2g |
Her zaman kötünün iyisi olduğunu düşün , Bi nebze rahatlatır saçma sapan öneriler vermeyeceğim, Öncelikle bende buna benzer bi hayat yaşıyorum ama ben böyle rahatım ve mutluyum. Daha öncesinde foruma konu açmıştım sosyal medyanın insanları depresyona sürüklediği hakkında. Yanıldığın tek bi nokta var o instagramda twitterde gördüğün insanların yüzleri fotoğraflardaki gibi sürekli gülmüyor öyle bi ütopya öyle bi gezegen yok. Daha şundan 2 hafta önce konu dışına açılan bi konu vardı. 6 veya 7 yıl önce arkadaşları ile yüzmeye gidip balıklama atlayıp boynunu vurup omurilik felci olan bi arkadaşımızın konusu. O tarihden beri gögüslerinden aşağısını hissetmeyen bi arkadaşımız, O dahi hayata umutla bakıp aynı sorunu insanlar yaşamasın diye bi konsept ayarlamıştı. Evet ondan daha kötüsüde var als hastaları her zaman daha kötüsü var. İnternet çok büyük bi okyanus , neden dizi izliyorsunuz ki. En azından 2 webmasterlik bilgisi edinip blog açıp bi kaç kuruş kazanabilirsiniz. ben 2006'dan beri adsenseden 5 kişilik aileyi geçindiriyorum dile kolay kaç yıl geçti. Türkiye cumhuriyetinden 1 lira para almışlığım yok o yıldan beri , devletim google olmuş durumda. Evde oturup dizi izleyip bilgisayarda takılan adam boş hayat muammelesi yaşıyo algısı çok saçma, senin için söylemiyorum ama ben bu yaşam tarzı ile daha çok rahat ediyorum kahvemi koyar dizimi filmimi izler sitelerimle ilgilenirim İnstagram twitter , facebook denen illet platformlardan ise 2 yıldır uzağım , Şu çok iyi hayat yaşıyo ben bok gibi yaşıyorum düşüncelerinden kurtulmamın tek sebebi bu profilleri kapatmam oldu. Çok kötü hayat filan yaşamıyorsunuz , Bence sanal hayatın getirdiği bi kaç depresif hastalıklarla cebelleşiyo olabilrisiniz bi pskiyatriste gidip konusmakda fayda var. Tabi lap diye antidepresanlara başlamadan. |
Yalan dolan ilişkilerin, alayı sahte duyguların içerisinde kendimi mutlu hissetmektense gider yalnızlığıma 2 bira açar efkarıma saygı duyar geçerim... Üniversitenin ilk 2 yılında ne ortamım vardı, kamplar, tatiller, beraber gidilen programlar, konserler, bana duyulan saygı (yaşımdan ve biraz olgun takılmamdan dolayı), 1 hafta yan yana gelmesek zarıl zarıl çalan telefonlar-dağlanan ciğerler, kız arkadaşımın bana duyduğu ilgi, bir birimize karşı merakımız gizemimiz, bir zamanlar evde kaldığım için (öğrencilik döneminde bayağı değerlidir) deli gibi aranan adam olmam ... Doğum günlerimde kiralanan 5 yıldızlı oteller, yat turları, sahil partileri... Niye yazdım bunları ? Bu yıl bunların hiç birisi ama hiç birisi yoktu. Bir kaç yanlış anlaşılma, kötü olay herkesin yüzünü öyle bir görmeme sebep oldu ki. Oysa ki bilirim hani önceki tecrübelerimden insan denen varlığın ne kadar acımasız, bencil ve sefil olduğunu. Ama ortamın güzelliği ben gibi tecrübeli bir adamın gözlerini bile pembeye boyamıştı... Arkadan konuşulanları öğrendim, milletin ne dolaplar çevirdiğini öğrendim, kimisinin sırf ortamımız var diye, kimisinin sadece maddi emeller için, kimisinin sadece evimizi kullanmak için, kimisinin derslerdeki başarımızdan faydalanmak için, kimisinin içtiğimiz 2 gram rakıdan otlanmak için peşimizde olduğunu öğrendim. Kız arkadaşım ayrı, o harika bir insandı ve benim bir hatam sebebi ile ayrıldık ama onunda ayrıldıktan sonraki yüzü beni çok şaşırttı. 2 kişiyi vurdum, en yakın dediklerimizin yüzüne tükürdük izmariti suratlarına yapıştırdık... Niye ? Neden ? Ne kazandık ? Ne kaldı ? Bir sürü rezalet, beyazlayan saçlar kıllar, dert tasa, moraran eller, kırılan duvarlar... Günü kurtarmak, iki gülmek dışında ne verdiler ? Aksine pek çok alanda kullandılar ve aldılar ... Peki ya o uykusuz geceler, tartışmalar, kafayı bir hiç değerine meşgul eden tonlarca iç ses ? Değmiyor, değmez ! Oturdum yazdım kağıda; artık yoklar ve hayatında ne eksildi sorusuna verdiğim her cevabı yazdım. Sıfır. Kız arkadaşımla yaşadığım (yine öncekilerden çok farklı oluşu ve bana verdiği gerçek değer dolayısı ile) günler haricinde yazabildiğim 3 kelime yok. Kültür, dostluk, zor zamanda yan yana olma, hayat tecrübeleri ile bir birine bir şeyler katma manasında sıfır kazanç yaşamışım. Ki ben ortamın top noktasını yaşadım ha, burada kahvede çay-batak ikilisi ile arkadaşlık kavramını sürdüren bireylere bakıp kıskanmanıza falan zaten hiç anlam veremiyorum. Yalnızlıktan korkmayın, sizi gerçekten zayıf, muhtaç ve güçsüz gösteriyor. Yalnızlık paylaşılmaz, yalnız yaşayabilen-olabilen her şekilde var olmayı başarabilir. Ama sosyallik diye can kokoş takılanların elinden iki akşam eğlencesini al bebek gibi ağlamaya başlarlar. Arkadaşlarımdan biri öyleydi, ortamda sayı 3 ün altına düştümü, melül gözlere, uff pufflara, tüyleri kalmış yaban ördeğine dönerdi. Derste, sevgili ortamında, hayata dair her zorlukta yanında 4-5 kişi olsun isterdi hep ve o insanlar eksilince kendi potansiyelini de ortaya koyamaz öz güven namına yerlere yığılırdı. Yön ve şekil veren olun, ezilen büzülen değil... Ortamı/doğru insanı olursa eyvallah, ama olmazsa da eyvallah ! |
|
Aynen oyle. Disari çıktığımda moralim bozuluyor. Sinif 40 kisilik ama ne ise yariyor? Selam veriyorsun selam veriyor o kadar. Hep ben mi sohbet acmak zorundayim? Onlar gelsin konussun? Bu duruma dusmemek icin tek takildim ve sonuc mutsuzluk. Artik seneye diyorum. Sivastaysan gel tanisalim. Ya da sivasta yasayan varsa gelsin tanisalim. Canim sıkılıyor. Evde oturmak istemiyorum. |
|
Bu mesaja 1 cevap geldi. Cevapları Gizle