Psikolog'a git hocam. Durum daha da vahimleşmeden. |
Oh be tek değilmişim ekleyin ist içi takilak ![]() |
evlenmek için önce üniversiteyi bitiricen işe giricen sonra kızı bulucan. bu süreç basit değil. |
|
bu arada sağ olun var olun, burada yardımcı olmaya çalışan birilerinin olduğunu bilmek güzel. dertleşmiş oluyorum böylece. amaç tavsiye almaktan ziyade benim gibi olanlar var mı diye bakmaktı, nasıl başa çıkıyorlar, nasıl sağlam kalabiliyorlar diye. yoksa verdiğiniz tavsiyelerin hepsi çok güzel ama uygulayabilmek sıkıntı, o yüzden bu haldeyim. ingilizce öğrenme derslere yoğunlaşma vesaire her şeyi denedim, yukarıda da yazdığım gibi kendimi kandırmaktan öteye geçmedi. bi ara sırf olumsuzluklardan sıyrılayım pozitif takılayım diye spotify'da tüm chill music kısmını kuruttum ama çare yok. :D Kendimi avutmaktan öteye geçmedi. depresif müzik bile dinlemiyorum modum düşmesin diye, şarkılar etkiliyor beni duygusal açıdan zayıfladığım için. benim için en büyük sıkıntı üni'yi bitirecek gücü kendimde bulamamam. onu bitirsem kpssde 80 alıp atanırız bir yere iyi kötü. |
yav bu dh nin yalnızlıktan asosyallikten abazanlıktan çektiği nedir arkadaş.Herkesin %99 derdi aynı ben dahil |
@StevenBayLouise Dostum ben buraya sırf konu dışında trollük yapmak eğlenmek için kayıt olmuştum ama son 2-3 yılda loserların toplanma mekanı haline geldi. :D Sırf bu yüzden girmiyorum foruma. Bütün iğrenç insanlar burada toplantı haha. :d bu arada yanlış anlamayın, ben kendimden bile iğreniyorum. kimse alınmasın yani üzerine... |
Burçlara inanmam ama bir soru sorayım, burcun nedir? Hangi ayda doğdun? |
@EmuMaster pm attım geldi mi? |
|
https://youtu.be/GZnBgWd_R2g |
Yalan dolan ilişkilerin, alayı sahte duyguların içerisinde kendimi mutlu hissetmektense gider yalnızlığıma 2 bira açar efkarıma saygı duyar geçerim... Üniversitenin ilk 2 yılında ne ortamım vardı, kamplar, tatiller, beraber gidilen programlar, konserler, bana duyulan saygı (yaşımdan ve biraz olgun takılmamdan dolayı), 1 hafta yan yana gelmesek zarıl zarıl çalan telefonlar-dağlanan ciğerler, kız arkadaşımın bana duyduğu ilgi, bir birimize karşı merakımız gizemimiz, bir zamanlar evde kaldığım için (öğrencilik döneminde bayağı değerlidir) deli gibi aranan adam olmam ... Doğum günlerimde kiralanan 5 yıldızlı oteller, yat turları, sahil partileri... Niye yazdım bunları ? Bu yıl bunların hiç birisi ama hiç birisi yoktu. Bir kaç yanlış anlaşılma, kötü olay herkesin yüzünü öyle bir görmeme sebep oldu ki. Oysa ki bilirim hani önceki tecrübelerimden insan denen varlığın ne kadar acımasız, bencil ve sefil olduğunu. Ama ortamın güzelliği ben gibi tecrübeli bir adamın gözlerini bile pembeye boyamıştı... Arkadan konuşulanları öğrendim, milletin ne dolaplar çevirdiğini öğrendim, kimisinin sırf ortamımız var diye, kimisinin sadece maddi emeller için, kimisinin sadece evimizi kullanmak için, kimisinin derslerdeki başarımızdan faydalanmak için, kimisinin içtiğimiz 2 gram rakıdan otlanmak için peşimizde olduğunu öğrendim. Kız arkadaşım ayrı, o harika bir insandı ve benim bir hatam sebebi ile ayrıldık ama onunda ayrıldıktan sonraki yüzü beni çok şaşırttı. 2 kişiyi vurdum, en yakın dediklerimizin yüzüne tükürdük izmariti suratlarına yapıştırdık... Niye ? Neden ? Ne kazandık ? Ne kaldı ? Bir sürü rezalet, beyazlayan saçlar kıllar, dert tasa, moraran eller, kırılan duvarlar... Günü kurtarmak, iki gülmek dışında ne verdiler ? Aksine pek çok alanda kullandılar ve aldılar ... Peki ya o uykusuz geceler, tartışmalar, kafayı bir hiç değerine meşgul eden tonlarca iç ses ? Değmiyor, değmez ! Oturdum yazdım kağıda; artık yoklar ve hayatında ne eksildi sorusuna verdiğim her cevabı yazdım. Sıfır. Kız arkadaşımla yaşadığım (yine öncekilerden çok farklı oluşu ve bana verdiği gerçek değer dolayısı ile) günler haricinde yazabildiğim 3 kelime yok. Kültür, dostluk, zor zamanda yan yana olma, hayat tecrübeleri ile bir birine bir şeyler katma manasında sıfır kazanç yaşamışım. Ki ben ortamın top noktasını yaşadım ha, burada kahvede çay-batak ikilisi ile arkadaşlık kavramını sürdüren bireylere bakıp kıskanmanıza falan zaten hiç anlam veremiyorum. Yalnızlıktan korkmayın, sizi gerçekten zayıf, muhtaç ve güçsüz gösteriyor. Yalnızlık paylaşılmaz, yalnız yaşayabilen-olabilen her şekilde var olmayı başarabilir. Ama sosyallik diye can kokoş takılanların elinden iki akşam eğlencesini al bebek gibi ağlamaya başlarlar. Arkadaşlarımdan biri öyleydi, ortamda sayı 3 ün altına düştümü, melül gözlere, uff pufflara, tüyleri kalmış yaban ördeğine dönerdi. Derste, sevgili ortamında, hayata dair her zorlukta yanında 4-5 kişi olsun isterdi hep ve o insanlar eksilince kendi potansiyelini de ortaya koyamaz öz güven namına yerlere yığılırdı. Yön ve şekil veren olun, ezilen büzülen değil... Ortamı/doğru insanı olursa eyvallah, ama olmazsa da eyvallah ! |
|
Aynen oyle. Disari çıktığımda moralim bozuluyor. Sinif 40 kisilik ama ne ise yariyor? Selam veriyorsun selam veriyor o kadar. Hep ben mi sohbet acmak zorundayim? Onlar gelsin konussun? Bu duruma dusmemek icin tek takildim ve sonuc mutsuzluk. Artik seneye diyorum. Sivastaysan gel tanisalim. Ya da sivasta yasayan varsa gelsin tanisalim. Canim sıkılıyor. Evde oturmak istemiyorum. |
|
< Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı > Bu mesaja 1 cevap geldi. Cevapları Gizle