Druckmann ve onun senaryo ekibi mümkün olan en kısa sürede Naughty Dogdan gönderilmeli. Bu bir rezalet.

https://imgur.com/FqKn8D9

Trailerdan alınan üstteki fotoğrafta, büyümüş olan Ellieyi ve beyazlamış sakalları olan Joeli görüyoruz. Doğal olarak bunun hikayenin bir kısmı olduğunu düşünüyoruz değil mi? Halbuki öyle değil. Oyun çıktıktan sonra bunun flashback olduğunu görüyoruz. Daha genç Ellie ve Joeli kendi orijinal kıyafetleri içinde görebilirsiniz. Bu oyundan çıkarılmış bir içerik değil, çünkü üstteki trailer 1 ay önce çıktı. Bunu bilerek yaptılar. Trailer Ellie ve Joelin genç halleriyle ve kendi kıyafetleri içerisindeyken başlıyor, yani bunun açıkça bir flashback olduğunu gösteriyor. Üstteki sahne ise flashback kısmının hemen ardından başlıyor.

https://streamable.com/a8ghyz

Bu sahne ise oyunun biraz daha sonraki kısımlarından. Mantıklı olarak Joel'in burada olmaması gerekli. Ama bunu o zamanlarda bilmiyorduk. Bu, bizi oyunun Joel ve Ellienin yeni macerası olacağını, ama bu sefer Ellienin perspektifinden oynayacağımızı düşündürdü ve bence bu harika. Ama hayır, gandırdım xd. İlk oyunun ana karakteri yerine tamamen yeni, ilginizi çekmeyen birisiyle oynuyorsunuz. Bu trailerın 9 ay önce çıktığını aklınızda tutun. O sahnenin oyundan çıkarılmasına imkan yok, sadece ters köşe yapmışlar. Önceki oyunu olan herhangi iki karakter alın bunu onlara yapın. En azından fanlar için, bu direkt olarak saygısızlık.

Herkes Joelin ikinci oyunda daha fazla yer almasını bekliyor ve istiyordu. Naughty Dog da bunu biliyordu. Bu yüzden oyunu bilerek yanlış tanıttılar ve hayranlar da Joelin oyunda çok daha fazla rol oynayacağını düşündü. Yalan söylediler ve kimsenin bunu görememesini anlamıyorum.

Şimdi hikayeye gelecek olursak hikayenin ana hatları.

Oyunun senaryosunda kötü olan her şeyi yazsaydım, bu dayanılamayacak kadar uzun olurdu ve hepsi de geçerli bir sebebe dayanırdı. Örnek olarak Ellie nasıl oluyor da 14 yaşındayken(1.oyun zamanı), 50 yaşında olan Joel ve Tommyden daha akıllı ve sorumlu davranıyor? Joel ilk oyunda kimseye güvenmiyorken? 1. oyundaki adam yolda yaralı taklidi yaparken, Joel de adama inanmayıp arabayı üstüne sürerken? Ama noluyorsa bir anda mala bağlıyor.

Ellie(14 yaşında insanları öldüren bir kızdan bahsediyoruz), '' babasını'' döverlerken, odayı kontrol etmeden öylesine dalıyor. Tamamen modern bir senaryo saçmalığı. Druckmannın en son çıkan star wars ve got 8. sezonu beğendiğini bildiğimizden, bu aslında sürpriz değil.

Sıvadıkları bir diğer büyük kısım ise Abbynin hiç sempatik bir tarafının olmaması. Babasının ölümüne üzülmem için hiçbir sebep yok. Oyunun %40'ını kötü karakterle oynamaya zorlamak kötü bir seçim.

Beni yanlış anlamayın, oyundan tamamen nefret etmiyorum. Ps4ümü sattığımdan dolayı oyunu oynayamayacağım için kızgın da değilim. Naughty Dogdan nefret de etmiyorum, Uncharted oyunları ps4 döneminde favori oyunlarımdı. The Last of Us'ın ilk oyununu da çok sevmiştim. Oyun için çok fazla emek gösterildiği ortada. Animasyonlar vs. inanılmaz.

Çalışanların paralarının ödenmediğine dair bir dedikodu vardı. Oyunun senaryosu sızdığında herkes bunu parası ödenmeyen bir çalışanın yaptığını düşündü ve bence bu bir hacker sistemimize girip oyunu sızdırdı demekten daha mantıklı.

Buna rağmen birçok şey yapmışlar kesinlikle. Ama Druckmannın yarım yamalak senaryosundan sonra iyice sıvamışlar. İşte bir örnek:

John Wick köpeğini öldüren adamı affediyor ve şiddetin kötü bir şey olduğundan bahsediyor. Ve evet, sana ulaşmak için bir sürü insanı da katlettim

Bunun ne kadar salakça olduğunu görüyor musunuz?

Oyunla alakalı olan öfke eşcinsel ve incel nefretiyle alakalı değil bunu unutmayın. Hikayeyi sevmeyen ve Ellienin lezbiyen olmasıyla sorunu olmayan bir sürü insan var.

İyi bir kadın karakter mi istiyorsunuz? Gidin Horizon zero dawn oynayın. Oyun bunu mükemmel bir şekilde yaptı ve ben devam oyunu için oldukça heyecanlıyım.

Geliştiricilerin Naughty Dogdan ayrılmasının tek sebebi Neil Druckmannın kendi fikirlerini dayatması. Her şey Druckmannın Amy Hennig'i stüdyodan göndermesiyle başladı. Stüdyo onun çalışmasını elinden aldı ve Uncharted 4'ün senaryosunu değiştirdi. Druckmann Nate'in çocuğu kız yerine erkek diye yaygara kopardı ve sonunda oyunda Nate'in kızı vardı. Her şey bununla başladı, umarım bununla son bulur.

Onun isminin olduğu bir oyunu almayacağım. Asla. Yazarlar çığırtkanlığını yaptığı için oyun belki milyonlarca satacak ama kendisi düşünen insanlar bunun kötü olduğunu bilecek. Druckmann asla oyun senaryosu yazmamalı. Bir senaristin '' eğlence kelimesini kullanmayın'' demesinden sonra onu görmezden gelin. Bu adamın yapabildiği tek şey insanları şok etmeye dayalı çakma entelektüel hikayeler. Onun gibi narsist şerefsizler paranızı hak etmiyor. İnceleme puanları hep 10'a yakın olacak çünkü incelemeyi yapanlar Sony tarafından ambargo yemek istemiyor.

Hobi olarak oyun oynamak, kötü bir yere doğru gidiyor ve bu Druckmann gibi insanların suçu.

Bu oyuna John Wick gibi bir intikam hikayesi yazsalardı eğer, bugün ortalık panayır yeri gibiydi. Mevcut kuru gürültünün tek sebebi bu, çünkü biz alışmışız oyun karakterlerinin duygusuz, ölümsüz, düşüncesiz olmalarına, hatta npc'leri insan yerine dahi koymamaya o kadar şartlanmışız ki oyunun, oyunculara vurduğu her tokat bu yüzden kulakları çınlatıyor. Jerry, ilk oyunda kimsenin umurunda olmayan ama hikayenin ilerleyebilmesi için öyle ya da böyle şiddet uygulamamız gereken bir doktordu. Böyle bir npc'nin sebep olduğu karışıklık gerçekten ironik. Bence Abby'i kimse suçlayamaz almak istediği intikam konusunda, ki bence kimsenin de bu konuda aksini düşündüğünü sanmıyorum. Sorunun kaynağı neden Abby ile oynuyor olduğumuz! Bunun bence iki sebebi var, birincisi Ellie, John Wick değil. İkincisi ise hikaye sadece intikam hikayesi değil.

Eğer Abby oynanabilir karakter olmasaydı, derinlere inmeyen, yüzeysel bir intikam hikayesi izlerdik. Ellie, sırayla herkesi avlar, fanlar çoşar, salyalar akıtarak oyun biterdi. Ancak oyunun asıl amacının intikamdan ziyade intikamın sonuçlarını göstermeye çalıştığı düşüncesindeyim. Ellie, oyunun nefretle körüklenmiş intikam kısmını oluşturuyor. Abby ise intikamın sonuçlarını anlatıyor. Ancak işin özünde aynı yolun yolcusu olan iki kişi bunlar, tek fark Abby önden gidiyor.

Ellie, yaşının getirisi olarak tam bir ergen. Bazı konuşmaları, günlüğüne karaladıkları, içindeki aşk çıkması gerçekten ergenliğini hissetmemizi sağlıyor, ağızda kötü bir tat bırakıyor. Buna rağmen onunla aynı oranda da hırs küpü oluyorsunuz, nefret kusuyor, tek tek hepsini öldüreceğiniz anın hayalini kuruyorsunuz. Oyun bu duyguları verme konusunda hakikaten çok başarılı bir iş çıkarıyor. Çıkılan bu macerada Joel'in intikamı için her yol mübah gözü ile bakıyor, acıma duygusundan yoksun bir halde, herkesi öldürmeye kodlanmış bir robota dönüşüyorsunuz. Hedefimizdeki kişiler bir yana karşımıza çıkan herkesi tereddütsüz öldürüyoruz. Bu durum zamanla öyle çirkin bir hal alıyor ki, intikam için peşine düştüğünüz kişilerin ölümü sizi tamin etmemeye başlıyor. Nick'i Tommy'nin öldürmüş olması içinizde bir burukluk yaratıyor, "ulan keşke ben öldürseydim" dedirtiyor. Jordan'ı hızlı bir bıçak darbesi ile öldürdüğümüzü gördüğümde "yeterli değil ki bu, daha fazla acı çekmesi lazımdı" dedim kendi kendime. Sonra Leah'yı bulduk, Seraphite'lar işini bitirmiş. "Bu kadar kolay olmamalıydı, işkence etmeliydik, acı çekmeliydi." dedim. En tatminkar duyguyu Nora'da hissettirdi, sopayı kadına vururken kimsenin tereddüt ettiğini sanmıyorum. Hatta acı çekişini görmek, daha uzun sürsün istedim. Owen ve Mel'in ölümünden de tatmin olmadım. Hızlı ve acısız oldu, ölüm anlarında bile hala hak ettiklerini bulduklarını düşünmüyordum, daha fazla acı çekmeleri gerekiyordu. Gözlerinin içine bakarak öldürmemiz lazımdı, daha büyük psikopatlıklar bekliyordum. Ellie, hamile bir kadını öldürüyor diye bir, iki eleştiri okumuştum. Mel'e bıçağı saplamadan önce, oyun yapmak istiyor musun diye sorsa, kimse hamile olduğunu umursamaz Mel'i öldürürdü. Seattle'daki geçirilen üç gün boyunca Ellie'nin giymiş olduğu intikam ve nefret zırhını, oyuncular olarak biz de giydik. O ne yaptıysa aynı duyguları paylaştık. Fakat o ruh hali ile içinde bulunduğumuz çirkinliği, dönüşü olmayan bir yola girdiğimizi fark etmek çok zordu, hatta mükün değildi. Çünkü şuursuz bir intikam hırsına hapsolmuş bir kız var ortada ve asıl öldürmesi gereken kişiyi hala öldürememişti. Bundan vazgeçmek onur kırıcıydı, Joel'e saygısızlıktı. Tommy bu konuda Ellie'yi ikna etse de, aslında Ellie o noktada sebep olduğu şeylerin sonuçlarını bekleyen kişi konumundaydı. Peki sebep olduğu şeyin sonuçları ile yüzleşmiş olan Abby ne yapıyordu?

Oyunun başında Owen, "Bu işi yapacaksak bile bedel ödemeden olsun istiyorum." demişti. Evet, oyunun başıydı ama bence dönüm noktasıydı. Çünkü Joel eskiden yaptıklarının bedelini ödedi, bir şeye sebep oldu ve sonuçlarına katlandı. Abby de aynı yoldan gitti ve Abby yüzünden Ellie de o yolu seçti. Davan ne kadar haklı olursa olsun her zaman şiddet şiddeti doğuruyor, kaçılamıyor bu gerçekten.

Abby ile oynamaya başladığımızda çok bariz bir motivasyon eksikliği hissediliyor, hatta oynama isteği bile oluşmuyor, külfet gibi geliyor. Bunun sebebi, Ellie ile beraber giymiş olduğumuz o nefret zırhını hala çıkarmadığımızdan kaynaklı, hala o intikam hırsı devam ediyor ve asıl öldürmemiz gereken kişi, şu an kontrolümüzde, bu kabullenmesi zor bir durum. Ancak isteksiz başlayan bu süreç, yerini meraka ve zamanla artan acıma duygusuna bırakıyor. İntikam alınmış olmasına rağmen Abby'nin hayatı eskisi gibi değil, Owen ortalıkta yok, Mel bir garip. Burada da bir aşk çıkması ile karşılaşıyoruz, tüm o şiddetin içinde bu ilişki karmaşası hem bayıyor hem de nefes aldırıyor. Abby'nin Owen'ı aramaya çıkması basit bir yolculuk gibi dursa da aslında Joel'i öldürmesinin sonuçlarının başlayacağı andı. Seraphite'lere esir düşüp, son anda Lev ve Yara tarafından kurtarılması ve akabinde onları bir barakada bir başlarına bırakması Abby'nin değişimin ilk sinyalleri oluyor, çünkü güvende olduklarından emin değildi. Owen'ın da tüm olan bitenden sıkılmış olması, daha fazla savaşmak istememesi bence Abby'yi değiştirmeye başlayan bir diğer faktördü.

Rüyalarında ameliyathaneyi gördüğü anlar Abby'nin psikolojisinin aynasıydı aslında, Yara ve Lev'i de aynı ameliyathanede asılmış olarak görmesi, babasının ölümünü engelleyememiş olsa da bu ikiliyi kurtarabileceğini düşünmesine sebep oldu ve vicdanını rahatlatma adına tekrar yanlarına giderek, onlara ikinci bir şans verdi. Abby ile oynadığımız sürede onun çocukları çok sevdiği vurgusu yapıldı birçok kez, Lev'e olan düşkünlüğü de biraz buradan geliyor muhtemelen, zira zamanla abla kardeş gibi oluyorlar. İlginç olan ise Lev'in aslında Lily adında bir kız olması, pörsümüş bir ihtiyar ile evlenmeye karşı çıkıyor. Abby'nin Lev'e olan sevgisinin kaynaklarından biri de bu olabilir. Fakat Abby, Yara ve Lev'i korumaya çalıştıkça hem aldığı intikamın hem de karakterindeki değişimin sonuçları önünde duvar gibi yükselmeye başlıyor. Yara'yı kurtarmak için Isaac'i karşısına alıyor ve WLF düşmanı haline geliyor. Lev'i kurtarmak için Seraphite adasına giderken, Manny gözünün önünde Tommy tarafından öldürülüyor, o an diğer arkadaşlarının da öldüğü düşüncesine kapılıyor, kendisi de kıl payı kurtuluyor. Lev'i kurtarmaya çalışırken WLF, Yara'yı öldürüyor. Adadan kaçıp geri döndüklerinde Owen ve Mel'in öldürüldüğünü görüyor. WLF, Seraphite her şey kaos içerisinde, sığınabileceği hiçbir yer yok. Kadın, Joel'den aldığı intikamdan sonra son sürat baş aşağı düşmeye devam etti. Ancak nefret ve intikam hırsı insanı yiyip bitiriyor, burada buna çok etkili bir vurgu var. Abby, içindeki şartlara rağmen yine intikam almaya gidiyor.

İşte bu noktada da Ellie, aldığı intikamın sonuçları ile yüzleşti. Jesse öldü, Tommy sakat kaldı, Dina ve kendisi ise Lev sayesinde ölümün eşiğinden döndü. Bir incelemede oyundaki süreç için "bitmek tükenmek bilmeyen bir şiddet var" denmişti. İnsanlık yok olmuş, salgın devam ediyor, kanun yok, adalet yok. Herkes kendisini koruma adına kendi düzenini oluşturmuş vaziyette. İnsanlar çok basit dahi olsa duygularının peşinden gitmeye meyilli varlıklar, özellikle bu tarz bir dünyada adaleti sağlayacak kimse yoksa, kendini rahatlatana kadar onun peşinden gitmeye devam edersin. İşte bu içinden çıkılamayan şiddet döngüsünün ta kendisi ve Ellie, Abby ile son karşılaşmasından bu yana 1 yıldan fazla bir zaman geçmiş olmasına rağmen hala Joel'in ölümünü unutamamış, o intikam duygusundan kurtulamamış biri olarak karşımıza çıkıyor. Tommy'nin Abby'nin yerini öğrendiği bilgisini getirmesi ise nefreti tekrar körüklüyor.

Eğer, baştan sona Ellie ile oynayıp Abby'nin yaşadıklarını görmeseydik, söylediğim gibi yüzeysel, ruhsuz bir intikam hikayesi oynamış olurduk. Abby ile oynamak aynı zamanda kadının çöküşünü de izlemekti, bu aslında Ellie'nin onu öldürmesinden daha tatminkar bir duygu oluşturdu. Ellie, Abby'nin peşinden gidip onu öldürmek istediğinde oyunun başında hissettiğimiz hırs ve nefret yoktu bende. Abby ve Lev, köle tüccarlarına esir düştüklerinde açıkçası bunun neye sebep olacağını tahmin edemedim, zira Ellie, Abby'nin karşısına dikildiğinde gördüğüm şey beni gerçekten çok şaşırttı. Bir direğe bağlı şekilde ölüme terk edilmiş, açlıktan çökmüş, tanınmayacak halde göreceğim aklımdan dahi geçmedi. Abby'i çözdükten sonra direk Lev'i kurtarmaya çalışması ve geçmişi adeta yaşanmamış varsayıp, Ellie'yi de çağırarak, buradan gidelim demesi başta söylediğim Abby'e acıma duygusunun tavan yaptığı yerdi. Kadın yeteri kadar ızdırap çekti, ölmekten beter hale geldi. O andan itibaren Abby'i öldürmek yanlıştı ve zaten Ellie de öldüremedi. Abby, iki kere Ellie'yi öldürme fırsatı varken yapmadı, Ellie de yapamadı. Joel'i her şeye rağmen affedebileceğini söylemiş olması belki de buna bir etken olabilir ya da Lev ile beraber çıktıkları bu yolcuları Ellie'de, Joel ile yaşadığı anıları canlandırmış olabilir, bunu Neil Druckmann açıklamadığı sürece bilmek mümkün değil. Elbette bu intikam hırsının sonucunda Dina da Ellie'yi terk etti.

Her iki kadının da bu nefret dolu intikam hırsı hayatlarından çok şey aldı götürdü. Owen'ın bedel ödemeden yapmak istediğini söylediği sözler, oyunun sonunda aklınıza geldiğinde insanda çok garip duygulara sebep oluyor. Ellie ile aynı nefreti paylaştığımız saf bir intikam yolculuğuna çıktık ama detayları, sonuçları, bedelleri Abby ile öğrendik. Muhteşem bir hikaye olmayabilir ama sunumu gerçekten çok etkileyiciydi. İnsanlığın karanlık tarafını tekrar tekrar görmek, üzülmek hatta yeri geldiğinde insanlığından utanmak. Böyle anlatımlara ihtiyaç var, umarım üçüncü oyunu görürüz.