Yani yan karakterleri sevmemiş olmana bir şey yapamam :)

Bu senin zevkin, senin hissettiklerin.

Ama benim görüşüme göre kalitesiz basit karakterler yoktu oyunda, senin burada demek istediğin şeyi anlayabiliyorum, Last of Us'ta bu insanların trajik olaylarına şahit olduk, belki de bu yüzden sana daha etkileyici ve anlamlı gelmiştir.

Fakat Part II'ye gelecek olursak, sadece Dina ve Ellie'nin aralarında yol boyunca yaşadıkları anlar ve birbirlerine olan hisleri/diyalogları bile çok ince düşünülerek kurgulanmış.

Trajik olaylar anlamında Last of Us belki bir tık daha önde olabilir (Ki işin bu tarafında Part II'ye oranla çok çok daha az yan karakter mevcut)

Diyalog kalitesi ve anlam olarak ise Part II fersah fersah ilk oyundan üstün geldi bana.

Her yan karakter özgün ve hepsinin farklı bir amacı var, Mel insanlara yardım etmeye çalışan, kendi ayakları üstünde durabilen ve kendi içerisinde hisleri dolayısıyla çelişkilere sahip bir karakter, Owen'ın amacı ise çok daha büyük, içinde olduğu durumdan memnun değil, ne olursa olsun kendi doğrularını benliğine rehber edinmiş ve inandığı bu yolda devam etmek istiyor, Mel ve Abby ikilisiyle de arasında bağı olan ilginç bir karakter. Nora, bu kız emirlere amade yaşamaya alışmış, her türlü kötülüğü yapabilir potansiyele sahip, çünkü dünyanın geldiği nokta onu bu hale sokmuş ve iyilik meleği değil, bunun için kendini kasmıyor, sadece sevdiklerine yardım ediyor ve geri kalan herkes onun için "tehlike" arz ediyor. Many, bu arkadaşın bir amacı yok, kendisi hasta ve yaşlanmış Babasıyla geçinip gitmek derdinde, Babasını önemseyen, ama olduğu yerde de sayan belki de oyunun en sıradan karakteri. Lev, bu karakter kurallar gereği yaşlı bir adamla evlendirilmeye mecbur bırakılıyor, Annesi dahi bu olayı destekliyor ve kızı da dayanamayıp kaçınca ona ihanet ettiğini varsayıyor, Lev, böyle iğrençlik ve çocuk istismarının sınırlarda gezdiği bir bölgede dünyaya gelmiş, kafasını sırf bu iğrençlikler yüzünden kazıtıyor ve erkek gibi gözükmeye çalışıyor, Ablası Yara, onu korumaya çalışan, diğer yandan Annelerine de çok ses çıkartamayan bir kişiliğe sahip, içinde oldukları grup gereği belli kurallar dahilinde yaşıyorlar ve Lev'in olayları da alevlenince artık katlanamayıp birlikte kaçmaya çalışıyorlar. Gelelim Dina'ya, bu karakter ne olursa olsun iyiliğe inanıyor, geçmişinde ne yaşamış olursa olsun arkasına bakmamayı tercih ediyor ve dünyanın haline rağmen mutlu olmaya çalışıyor, tüm kötülüklerden uzak durmak, uzak bir yerlerde huzur bulmak onun en büyük isteği ve hayali, bu hayalini de oyunun sonunda kısmen gerçekleştiriyor, (Ellie ile Seattle 1. günde de beraber uzak bir yerde çiftlik evinde kalmaktan bahis açıp hayallerinden bahsediyor)

Yani kısacası karakterlerin özetleri aşağı yukarı bu biçimde, ilk satırlarda söylediğim gibi Last of Us'tan daha çok keyif alabilirsin tabi ki, buna saygım sonsuz ve neden öyle düşündüğünü de anlayabiliyorum, ama kesinlikle Part II'de daha zengin ve daha anlamlı temellere sahip özgün karakterler var. Bence bu Yadsınamaz bir gerçek.

Ek olarak Abby'e daha girmedim bile çünkü kendisi Ana Karakterimiz, Abby, Owen ve Mel arasında ki çelişkiler dahi çok güzel işleniyor, flashbackler vs. anlamlıydı.

Part II, iki ayrı ana oyun sunabilecek bir potansiyele sahip, az daha uğraşsalarmış Part III'e doğru yol alıyor olurduk, ayrıca oyunda ki karakter gelişimleri de müthiş dizayn edilmiş.