Karakterin anlatılan hikayesi ilgimi çekmedi arkadaşları arasında 1 kişiyi doğal buldum (oven ) oda 1 saat gözükmüyordur zaten onun dışında lev , yara hikayesi aralarında ki ilişki çok boş sıkıcı geldi karakter ile empati kurmakta çok zor bence yapay hissettiriyor çünkü zorlama geldi bana.

Hocam zaten attığım linkteki mesajımı okuduysanız orada söylüyorum en başta iyi düşünülmüş ama bana işlemedi ki zaten sadece bana değil dünyanın bir çoğuna işlememiş ki bugün sövülüyor oyuna zor bir şey bunu yapmak ve olaylara bakarsak başarılı olunmamış empati konusunda 6 veya 7 kere bitirdim ben 1.oyunu 15 saatten 60-70 saat oynadığım sevdiğim bir karakteri gözümün önünde kötü bir şekilde öldürürsen diğer karakterle onu biçmek isterim teker teker öldürürken giderken sonrasında öldürmek istediğim karakter olup bak buda babasını öldürdü dediğin de ufak bir kötü olmuş abi tamam çok haksız değilsin derim ama sonrasında yaklaşık 10-15 saat oynamak istemem yine öldürmek isterim ilişkileri ise önceden yazdım hızlı geldi bana bence öyle de tekrar yazmaya gerek yok diye düşünüyorum.

Her TLOU sever gibi Abby'li bölümleri oynarken kusacaktım artık. Öncesinde spoiler yemediğim için geçer gider sandım meğerse oyunun yarısı Abby'miş bitmedi gitti. Bol aksiyonlu bölümleride Abby'e vermişler. Ben 7 yıl Joel, Ellie bekledim sonuç Abby oldu sağlık olsun. Yalnız en sonda beri intikamını al bu nasıl intikam hikayesi ? Sinirim bozuldu biraz ama oyunu bunlarla yargılamamak lazım. Benim puanım 9.5/10 çok iyiydi.

Tabi ki sevende olur sevmeyen de bu gayet normal bu arada yakın değil hocam tamamen aynı kadın joel desek yeridir oynanış anlamında boğmasından,çakısına yumruklarına fiziksel gücüne her şeyiyle hatta lev ve abby de joel ve ellie 2 ama ben başarısız bir kopya olarak görüyorum.

oyunun temelde anlatmak istediği şey ve verdiği mesaj yüzünden öldürmüyor maalesef benimde sinirim bozulmuştu şiddet şiddeti doğurur , intikam kötüdür,insanı tüketir nefret duygusu iyi değildir vesaire bir sürü kamuspotu böyle bir mesaj yapıyorsun bari seçenek koy mesajın ne kadar etkili olmuş görme fırsatı bulurdun ama biliyorlar ki öldürme koysalar öldürmeyen bir elin parmağını geçmez hepsi öldürür diye koymamışlar

Katılıyorum hocam, ama ben duygusal olarak baksam bile mesela genel kitlenin içerisinde değilim, oyuna duygusal yönden tabi ki bakıyorsun, elinde değil, 7 yıldır tanıdığın, bağlandığın, kararlarına hak verdiğin gerçekçi hissettiren doğal bir baba figürü karakterin daha oyunun ilk saatlerinde sadece 1 saniyede yere indirilmesi elbette yadırgadığım, sinirlendiğim bir husus oldu, aynı zamanda duygulandığım, fakat duyguyu aşırı kaçırmamak gerekiyor, sen daha Abby kısımlarında bile, "Joel öldü lan" düşüncesiyle oynarsan hikayeden elbette zevk alamazsın, öyle değil mi? yani bu düşünceyi tamamen bırakmak mümkün değil ama oyun zevkini baltalayacak kadar Joel'in ölümünde takılı kalmış ilerleme kaydedemeyen kişi oyunu sevemez.

Lakin ben oyunu şu nedenle sevdim...

Naughty Dog karakter ve hikaye anlatımına çok önem veren bir stüdyo ve yaptıkları işi oyuncuya başarıyla yansıtıyorlar.

Ben Part II'de, "Böyle bir şey olamaz" denilen şeyin gayette olabileceğini gördüm.

Karakterlerin anında öyle tehlikeli bir dünyada her an elimizden çekip alınabileceğini gördüm.

İşte bu denli bir gerçekçilik sunduğu için sevdim aslında ben Part II'yi.

Bakın cesaret olaylarını falan geçtim, gerçekten yapılması takdir edilesi bir iş bu, Part II, hamleleri ve verdiği karar açısından değil oyun sektöründe, aynı zamanda sinema sektörünü de kapsayan görsel olarak deneyim edebileceğiniz nadir bir proje.

Keza yine finali olsun, ben tam da böyle bir oyun istiyordum aslında, umduğum şeyleri parça parça her bölümden/anlatılandan alabildim.

Part II kesinlikle basit bir oyun değil ve benim için bir Başyapıt.

Şu kadar diyeyim, bazı oyunu sevmeyen arkadaşlar bile belki benim kadar Joel'i sevemezdi, Joel benim oyun sektöründe en çok sevdiğim karakterdir, biz "oyunu sevdik" diye, adımız, "Joel'e, bağlanamamış" insana çıkıyor, halbu ki bu son derece yanlış bir yargı.

Neyse kısa keseyim, ben oyundan her türlü tatmin oldum, bir kaç eleştiri dışında oyun bana mükemmel bir deneyim yaşattı, ve evet, Joel'in, karakterlerin, oyunun bir hayranıyım ve bu evreni çok seviyorum, anlatılan her şeyi seviyorum.

Bazı şeyleri dile getirmeme vesile olduğun için de sana teşekkür ediyor, iyi forumlar diliyorum hocam.

Duygusallıktan ziyade bana göre çekici bir tarafı yok kadının hikayesinin, başına bir olay gelmiş, intikam ateşi ile yanan birisi , varsa yoksa aklında bu var vs.Bu kadının neyini merak edeyim ki, ilgimi çekmiyor.Zaten hayatını da baya öğrenmiş olduk oyun içerisinde,aslında göründüğü gibi olmadığını,zamanla karakterinin de değiştiğini gördük,ama yine de etkilemedi beni.Öyle bir dünya da kimbilir kaç kişinin sevdiği öldürülmüştür, bir tek kurban o değil ki.
İlk oyun ilgi çekiciydi, merak uyandırıyordu benim açımdan, bağışıklık kazanmış bir kız, kızını kaybetmiş ,başında bir sürü olay geçen bir adam, bu kızı sağ bir şekilde götürebilecek mi, sonunda gerçekten hastalığa çözüm bulanabilecek mi vs daha birçok soru sorulabilir. Ayrıca şehir şehir ilerlerken karşılaştığımız kişilerin hikayeleri; kasabasında tek başına yaşayan kafayı yemiş bill, henry ve sam in yürek burkan sonu, tess in beklenmedik sonu, bunlar bile insanı çok etkiledi.
Oyunları oynarken robot değiliz ki duygusuz bir şekilde ot gibi oynayalım, insanız sonuçta, oyun sırasında birtakım duyguları hisseder ve yaşarız,normal olan budur. İlk oyundan aldığım tadı ve duyguları ikinci oyundan pek alamadım maalesef