Hocam saçma olan kısmı böyle bir kızın rüyayla o kızları kurtarma isteği.Aynı zamanda cinnet geçirmiş Abby'i Lev hemen ikna ediyor.Ama gözünün önünde en sevdiği kişinin kafası ezildiğini görüp cinnet geçiren Ellie de hayal görüp Abby i bırakıyor.Tüm saçmalıklar bu zaten.

Ellie artık Joeli affediyor. Artık Joeli ölümüyle değil güzel anılarla hatırlıyor. Derdi Abby değil. Abbyde aynı şekilde intikamın içinin boşluğunu görüyor. Hala kabuslarının devam ettiğini görüyor.

Hocam şu boşuna oynamışsın muhabbettini kesin artık. Bi siz akıllı biz deliyiz muamelesi çekmeyin bi zahmet.Abby'nin rüyaları , Joelin ölüm hallerinden bahsediyorum.Daha önce anlattım Abby'nin Joel a olan pişmanlığı yüzünden Lev e sahip çıkması işlense daha iyi olurdu diye ben söyledim zaten.

Oyunu teknik kısmından değerlendirmeye başlayacak olursam;  Oyun, görsel ve atmosfer açısından bence en iyi birkaç oyundan biri. Ama animasyon kalitesi ve bu animasyon kalitesinin getirmiş olduğu aksiyon kalitesi bir sonraki nesile (PS5) ait gibi. Vücüt hareketleri, tepkiler, yüz animasyonları bambaşka bir seviyede. Yine kontroller çok keskin ve rahat. Yapay zeka bir Mgs 5 seviyesinde olmasada özellikle en zor ayarlarda epey sıkıntı çıkarabiliyor. Ben oldukça beğendim. Yer yer baya zorluk çıkarabiliyor ve oyunun gerilimli atmosferini ve hikayesini destekleyici bir unsur olmayı başarıyor.

Gelelim insanların asıl  ayrıştığı noktaya yani hikayeye ve anlatım şekline. Öncelikle bu oyun bana daha önce hiç bir oyunda yaşamadığım hisler yaşattı. O yavaş yavaş gelen Joel'a bir şey olacak gerilimi, sonrasında ölümü ve ölüm şekli. Spoiler yemediğim için bu kısım beni adeta şok etti. Benim için Last of Us demek %80-90 oranında Joel demek. Yaşanılanlardan sonra  kumandayı bıraktım ve bir süre öyle kalakaldım. Sanki benim  veya sevdiğim birinin başına gelmiş gibi bir hissiyata kapıldım ve Ellie ile aynı şeyi hissedip aynı cümleleri kurdum. İntikam almaya başladıkça oyunda kendimi iyi hissetmeye başladım. 

Derken; Akvaryum bölümünden sonra oyun oyuncuya en büyük çalımını atıp o ana kadar bulup öldürmek için yanıp tutuştuğunuz ve nefret ettiğiniz Abby karakterini tıpkı Ellie gibi ana karakter haline getiriyor ve bununla da yetinmeyip neredeyse Ellie kadar bu karakterlede oynamamızı ve empati yapmamızı istiyor. İşte bu kısımı sindirmesi hiç ama hiç kolay değil. Ama işte bu tercih oyunun nefret temasına ve hikaye anlatımına inanılmaz bir şekilde hizmet ediyor. Nefret temasına sadece oyundaki karakterleri değil . Bizleri de dahil ediyor ve yargılamadan önce empati yapmamızı istiyor. Bu çok radikal ve cesurca bir hamle. Abby ile oynadıkça onunda kendince haklı sebepleri olduğunu, hayatını bir düzene koyabilmek ve huzur bulabilmek için intikamını almaya ihtiyacı olduğunu ancak intikamını aldıktan sonrada bu sefer vicdanen acı çekmeye başlayıp yine huzur bulamamasını oyun çok iyi anlatıyor.

Yara ve Lev için bu kadar uğraşmasının nedeni vicdanen rahatlama ve huzur bulma isteğinden geliyor. Sonunda bunu başarıyor ve en sonunda babasıyla alakalı güzel bir rüya (anı) görüyor. Üzerindeki öfke ve nefret duygusundan kurtuluyor ki Ellie ve Dina'yı öldürebilecek fırsatı ve nedeni varken bunu yapmaması da buna işaret. Lev artık bir nevi Abby'nin vicdanını temsil ediyor.

Ellie'de aynı arınma sürecinden geçiyor, oyunda sürekli Joel'in ölmüş halini görürken, son mücadelede Abby'nin tam işini bitirirken ilk kez Joel ile alakalı güzel bir anı görüyor ve döngü tamamlanıyor. Bu arada Abby'nin oyunun sonlarına doğru Lev için kendi grubundan tanıdığı insanları öldürmeye başlaması ise karakteri bir nevi Joel'in konumuna sokup ona benzemesine neden oluyor.

Yüz animasyonlarının kalitesi, hazırlanan enfes ara sahneler ve birbirine karşıt iki ana karakterin bakışından anlatım tercihi bence oyunu çok başka bir seviyeye çıkarmış. Joel'in erken ölümü, ölüm şekli ve oyunun başında nefret ettiğimiz karakteri ana karakter haline getirip empati yapmamızı ve olaylara birde onun açısından bakmamızı istemesi kolay sindirilebilir birşey değil. Ama bu oyunuda zaten şimdiye kadar yapılmış oyunlardan çok daha farklı bir yere koyan, daha önce bir oyunda hiç yaşamadığım hisleri  yaşatan bir yapımın ortaya çıkmasını sağlayan ana unsurda bu anlatım tercihi. Ancak tüm bunların üzerine oyunun sahip olduğu kasveti ve karamsarlığıda hesaba katarsak oyunun hikayesini sevmeyeni anlayabilirim. Ama yaptıkları cesurca hamleler nedeniyle bence saygıyı hak ediyorlar.

İlk oyunu 4-5 kere bitirdim ama bu oyunu 4-5 kere bitirebilir miyim bilmiyorum. Zira oyunu çok sevmeme rağmen sindirmek gerçektende hiç kolay değil. Bu oyunda yaşadağım deneyim daha önce oynadığım hiçbir oyunda yoktu. Bu bence büyük bir başarı ve aynı zamanda firmanın hikaye anlatımında bence hedefe ulaştığını gösteriyor. İlk oyun bence  bir Scorsese filmi ise bu oyun bence bir Gaspar Noe veya Lars von Trier filmi gibi.

Kendi adıma oyunu eleştirebileceğim veya değiştirmek isteyeceğim noktalar hikaye ve ilerleyişi ile alakalı yani fazla kişisel :)

1. Ellie'de dahil olmak üzere hiçbir karakter Joel ile oynamanın verdiği o ağırlığı ve hissiyatı yaşatamıyor. Keşke 1-2 saat bile olsa oyunda Joel'i kontrol edebilseydik.

2. Üstteki konu ile bağlantılı olarak oyunda Joel ve Ellie ile daha çok vakit geçirmek isterdim.

3.Şahsen Ellie ile Joel'un intikamını almaktansa Joel ile Ellie'nin intikamını almayı ve son sahnede tercihin oyuncuya bırakılmasını isterdim:)

4. Abby ile empati yapabilmemiz ve ona hak verebilmemiz için bence karakteri fazla iyi göstermeye çalışmışlar. Bu bana biraz eğrelti geldi açıkçası.

Onu bunu bırakta Tommy nasıl ölmedi kardeşim.Hs attı kadın.Kurtulduysa nasıl kurtuldu.Jackson'da doktor mu yetişiyor ? Abby'nin rüyadan kalkıp yarayı kurtarmaya gitmesi neydi peki.İlk oyun nereye bu oyun nereye.

Hikaye güzel devam ediyor ama mantık hataları var bazı yerler çok basite indirgenmiş acele yazılmış gibi her şey bitti sonra buralara döndüler bitirdiler hemen hissi veriyor henüz bitirmedim sonrasında toparlar mı bilmiyorum mesela ilk bu joel in ölümü duyguyu veriyor onları öldürmeyi istiyorsun ama fazla basit be abby bunu ararken ölmek üzere kalıyor sonra joel kurtarıyor ölüyor sonrasında bana fazla saçma geldi 2 dakika önce senin hayatını kurtarmış adama 2 dk sonrasında işkence etmeye çalışmazsın onun dışında geçmiş sahneleri çok güzel olmuş joeli burada görüyor olmamız mutlu etti müze olsun otelde beraber hastalıklı öldürmek olsun baya keyifliydi
joelin ölümü gibi ellie'nin bu hastanede olanları öğrenmesi ve tepkisi de çok acele hissettirdi bir den geçmişe gidiyoruz hastaneye gidip ses kaydını dinliyor sonrasında joel ile konuşmasında gram duygu yok ellie tarafında aşı seni öldürecekti kurtardım diyor adam inanmıyorum diyerek ağlamaya başlıyor ve joele bitti diyor ney bu biten ölmeyi bayılmak mı sanıyorsun sen dedim tv karşısında ergen tripi atmak nedir her şey bitti de 2 saat kala mı yazdın bunu ekledin neil... norah ölümünde de hiç tatmin olmadım 3 kere tuşa basıyoruz 5-6 olmalıydı kafasını dağıtmak istiyordum belki de yapmıştır ama atlaması saçma geldi nere bu aşırı şiddet abi ? kamera ellie çekiyor vururken göstermesi gerekirken 17 saat boyunca diğerlerinden 1 gıdım farklı şiddet görmedim el kopuyor vesaire klasik bu sahneler gösterilmeliydi