okuyun temiz, geçmiş olsun kardeşim, senin adına üzüldüm.. |
"Olur mu öyle şey yanlış anladın dediyse de ok yaydan çıkmıştı artık." ![]() |
ağır kezban herhalde |
"Sivasın yollarına Çıkayım dağlarına Bırak ben beni vuram Ölüm gitmez zoruma oy" vakası geçmiş olsun. |
Kendini üzme, rahat ol. Emin ol karşına daha iyi birileri çıkacak. |
Unutacaksiniz. Tek çaresi zaman, mümkünse o kişiyi gormezseniz daha da kisalir bu zaman. |
böyle saçma bahane görmemiştim. |
hard csb yani o kadar çok belli oluyor ki öyle böyle değil |
6 ay boyunca neredeyse her gün göreceğim. Kız çok ağır kezbanmış ama gönül kezban dinlemiyor. |
Sivaslıysa kız alevidir büyük ihtimalle ailesi de katıdır. Mezhepler arası evlilik genelde zor olur Türkiyede kız bunu düşünmüş kardeş. Not: Irkçı değilim alevilere karşı bi kinim yok sadece bi tespit. |
Kız ılımlı müslüman ve çok ağır AKPli, darbe döneminde meydanlardan inmedi bu arada. Anladığım kadarıyla babasına tapıyor ve her şey onun istediği gibi olsun istiyor. |
Mümkün olduğunca bakmayın. Emin olun geçiyor. Baksanız da geciyor ama zaman alır. |
Hocam o verdiği cevap ne öyle ![]() ![]() ![]() |
umarım öylesine yazdığın bir hikayedir üzdün.değilse allah sabır versin yapacak bir şey yok be kardeşim yaşayan insan taklidi yapacaksın. |
ulan şöyle her şeye csb diyenlere acaip gıcık oluyorum asosyal bebeler. |
Konu bir an troll sandım, ailem de ailem, ailemin istediği birisiyle evlenirim falan. Olmadığı iyi olmuş sizin için, üzülmeye değmez. |
Oy Beni Vurun Vurun![]() ![]() |
Sivas Sivas Sivas. Ailem ailem ailem. |
Bence ailesi birini bulmuş bile. |
DİKKAT: Aşırı derecede yalnızlık içerebilir!
Birkaç aydır yazışıyorduk, baya iyi davranıyordu ben de şakalar falan derken iyice yakınlaşmıştık. Hatta Whatsapp bildirim sesini bile farklı yapmıştım, o ses çalınca yüzümde güller açıyordu.
4 yıldır aynı sınıftayız. Ortak çok noktamız vardı. Benim hayalimde ise bölümümüzle ilgili kendi işimizi kurup bir ömür iyi kötü birlikte bir hayat sürmek vardı. Her gün işe birlikte gitmek, aynı proje üzerinde çalışmak, bir an bile ayrılmamak, gerekirse birlikte parasız kalmak ve çok para kazanırsak birlikte dünya turuna çıkmak gibi düşünceler çok güzel gelmişti. Kime güzel gelmez ki değil mi?
Her şey güzel gidiyordu. Bana kahve içme sözü vermişti bir olay sonucunda. Ben de sürekli bunun lafını ediyordum, sırf konuşmak için. Bulunduğumuz şehirde olmayan Starbucks'ta içmek için ısrar ediyordum. 1 saat mesafede başka şehre gidecektik. Uzun uğraşlar sonucu ikna ettiğimi düşündüm. Babama ait arabayla gidecektik.
Yine bu konuyu yazışırken, "Benimle kurduğun hayaller uç noktalarda olursa geçersiz olur." deyiverdi. Aylardır aramızda geçen her şey gözümün önünden geçti. Ben de şaka yapıyordum, kahve borcun falan yok dedim. Olur mu öyle şey yanlış anladın dediyse de ok yaydan çıkmıştı artık.
Bu laftan sonra, oldukça karmaşık bir döneme girdim. Haftalarca ne demek istediğini anlamaya çalıştım. Hiçbir şey yokmuş gibi davranıyordu. Ben soğuk davranmaya devam ediyordum. Sınavla ilgili soru falan atıyorduk birbirimize. Vizeler bitmişti. 2 hafta hiç yazışmadık.
Herşeyi söylemek için, ne olacaksa olsun diyerek geçen hafta kahve sözünü tekrar gündeme getirdim. Tamam dedi, şehir içinde bir yere gidecektik. Mado'ya gitmeye karar verdik.
Yaklaşık 5 saat önce, buluşup oturduk. İlk ve son defa sadece ikimiz bir eylem gerçekleştirdik. Konuya zor da olsa girdim.
(Üstteki lafı önceden hatırlatmıştım, bu lafla ilgili olacağını ima ettim.)
"Ben seninle bir ömür geçirmek istiyordum."
"Aaaaa"
"????"
"Ben öyle şeyler istemiyorum. Sevgili olmak bana göre değil. Memleketim Sivas'a gideceğim. Orada ailemin istediği biriyle evlenirim. İşim de hazır, tanıdık var. Ailem ne derse o olur. Onlar birini uygun görürse, ben hayır demem, seveceğimi düşünüyorum. Sivas'tan dışarı adım atmayacağım. Sivas. Sivas. Sivas. Ailem. Ailem. Ailem. Ailem..."
"Bir daha bu şekilde konuşamayız. Mezuniyette de göremem seni. İnşallah iyi bir mühendis, eş, anne olursun. Yolun açık olsun."
"Senin de."
Hayatımın yazıldığı romandan bir bölüm bu şekilde sona erdi ancak yaşadığım ilkler ve etkileri bütün roman boyunca devam edecek.
Yaklaşık 6 ay daha aynı derslere, sınavlara gireceğiz. Nasıl davranacağımı bilmiyorum. Kalabalığın içinde güneş gibi parlıyordu. Şimdi rol yapıp arkadaş gibi mi davranacağım yoksa imkansız olsa da görmezden gelmeye mi çalışacağım?
İsmi HİLAL. Gökyüzüne her baktığımda, aklıma o gelecek. "Benimle kurduğun hayaller uç noktalarda olursa geçersiz olur." lafı zihnimden geçecek. Yaşanmamış geleceğimizin filmi zihnimde tekrar tekrar çekilecek.
Ne yapayım ben şimdi sevgili Donanımhaber'ciler?
Not: Hiçbir kızın peşinden koşmadım. Mezun olana kadar da bu şekilde devam edeceğimi düşünüyorum. Mezun olunca ne yapacağım, nerede iş bulacağım tamamen belirsiz ama buralardan gitmek istiyorum artık.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Diffarensiyel -- 10 Aralık 2016; 22:50:45 >