Yıldız oluşum bölgelerini haritalamak ve incelemek her zaman zordu çünkü bu alanlar genellikle kalın gaz ve toz bulutlarıyla gizlenmiş durumda ve bu bulutların mesafeleri doğrudan ölçülemiyor. Gaia da bulutları doğrudan göremiyor ama yıldızların konumlarını ve ışıklarının ne kadarının toz tarafından engellendiğini ölçebiliyor. Bu sayede bilim insanları, tozun konumunu gösteren 3D haritalar oluşturabiliyor ve bu haritalar üzerinden iyonize hidrojen gazının miktarını belirleyebiliyor. İyonize hidrojen, yıldız oluşumunun önemli bir göstergesi olarak kullanılıyor.

Son derece parlak, genç O-tipi yıldızlar

O-tipi yıldızlar nadir, genç, büyük, son derece parlak ve sıcak yıldızlardır. Ultraviyole ışıkta parlayan bu yıldızlar, çevresindeki hidrojen atomlarından elektron koparacak kadar enerjik ışınlar yayabiliyor. Bu süreç, hidrojen gazının iyonize olmasını da sağlıyor. Astronomlar bu yöntemi kullanarak yıldız oluşum bölgelerini belirleyebiliyor.

Daha önce birçok teleskop bu bölgeleri gözlemlemiş olsa da, hiç kimse bu bölgelerin üç boyutlu görünümünü veya dışarıdan bakıldığında nasıl göründüğünü tam olarak bilmiyordu.

Samanyolu’nu yukarıdan görmek

Yeni harita Gum Nebulası, Kuzey Amerika Nebulası, Kaliforniya Nebulası ve Orion-Eridanus süper kabarcığının 3D görüntülerini içeriyor.

Harita sayesinde, bilim insanları dev O-tipi yıldızların galaksimizdeki gazları nasıl enerjiyle doldurduğunu ve etkilerinin ne kadar uzağa ulaştığını daha iyi anlayabiliyor. İlginç bir şekilde araştırma ekibi, bazı bulutların çatladığını ve gaz ile tozun devasa bir boşluğa doğru yayıldığını fark etmiş durumda.

Ayrıca Bkz.Dünyanın en büyük teleskobu olacak SKA, yılda 600 petabayt veri üretecek

Gelecekte ise bu harita Samanyolu’nun daha geniş alanlarını kapsayacak şekilde genişletilecek. Ancak sadece Güneş’e 4000 ışık yılı mesafeye kadar yüksek çözünürlükle harita oluşturmak bile ciddi bir hesaplama gücü gerektirdi. Dolayısıyla devam çalışmaları için de hesaplama gücü gereksinimi artacaktır.