quote:

Orijinalden alıntı: melkor23

Oyunun ne Abby'i ne de başka bir karakteri sevdirmek gibi bir derdi olduğunu düşünmüyorum, daha doğrusu bence bunun için uğraşmıyor. Ellie'yi tanımasam, ona karşı da Abby'e hissettiğim duyguları hissederdim mesela, oyun oyuncuyu her konuda arada bırakıp, düşünmeye zorluyor. Bir sonuca varma gibi bir derdi de yok, aynı şiddet saplantısına bulanmış iki kadının hayatlarını kendi elleri ile mahvedişini izledik.

Abby'nin gözünden görmek, alınan intikamın, şiddetin hiçbir şeyin çözümü olmadığını gösteriyor yani teknik Ellie'nin gittiği yolun çözüm olmadığını görmemiz için Abby orada yer alıyor. Çünkü Abby intikam aldı, sonuçlarını birilerinin kölesi olana kadar izledik, kadın ağır ağır çöktü. Neil Druckmann, Abby'nin Ellie'nin hikayesinin tamamlayıcı ögesi olduğunu söylüyor, ki bence kesinlikle doğru.

Final için Ashley Johnson'ın çok güzel bir ifadesi var, "Eğer Ellie, Abby'i öldürmüş olsaydı aynı Joel'i öldüren Abby gibi canavara dönüşmüş olacaktı ama bunu yapmayarak içinde insanlık kaldığını gösterdi." Final bence temizdi ama işte en başından beri aynı şeyi dile getiriyorum, Part 1'deki Joel ile kurulan duygusal bağ insanlarda ağır basıyor. Karakterin o şekilde ölümü ve onu öldüren insanı kontrol etmeye zorlanmak bir de üstüne affetmiş olmamız, kolay kolay hazmedilecek bir şey değil. Bu konuda hak veriyorum ama ben Part 1'e göre değerlendirmedim hiç, Part 2'yi sadece karakterlerin gözünden ele aldığımda, bu oyun her konuda çok nötr, Neil Druckmann'ın da dediği gibi iyi kötü yok.

Anlatmak istediği şeyin amacına ulaştığını düşünüyorum. Part 1 gibi bir hikaye görmek istemiyordum zaten, ki sızıntıları ilk gördüğüm vakitlerde de demiştim, farklı cesaret isteyen bir şey gibi gözüküyor ve ben bu tarz anlatımları seviyorum.

quote:

Orijinalden alıntı: melkor23

Oyunun ne Abby'i ne de başka bir karakteri sevdirmek gibi bir derdi olduğunu düşünmüyorum, daha doğrusu bence bunun için uğraşmıyor. Ellie'yi tanımasam, ona karşı da Abby'e hissettiğim duyguları hissederdim mesela, oyun oyuncuyu her konuda arada bırakıp, düşünmeye zorluyor. Bir sonuca varma gibi bir derdi de yok, aynı şiddet saplantısına bulanmış iki kadının hayatlarını kendi elleri ile mahvedişini izledik.

Abby'nin gözünden görmek, alınan intikamın, şiddetin hiçbir şeyin çözümü olmadığını gösteriyor yani teknik Ellie'nin gittiği yolun çözüm olmadığını görmemiz için Abby orada yer alıyor. Çünkü Abby intikam aldı, sonuçlarını birilerinin kölesi olana kadar izledik, kadın ağır ağır çöktü. Neil Druckmann, Abby'nin Ellie'nin hikayesinin tamamlayıcı ögesi olduğunu söylüyor, ki bence kesinlikle doğru.

Final için Ashley Johnson'ın çok güzel bir ifadesi var, "Eğer Ellie, Abby'i öldürmüş olsaydı aynı Joel'i öldüren Abby gibi canavara dönüşmüş olacaktı ama bunu yapmayarak içinde insanlık kaldığını gösterdi." Final bence temizdi ama işte en başından beri aynı şeyi dile getiriyorum, Part 1'deki Joel ile kurulan duygusal bağ insanlarda ağır basıyor. Karakterin o şekilde ölümü ve onu öldüren insanı kontrol etmeye zorlanmak bir de üstüne affetmiş olmamız, kolay kolay hazmedilecek bir şey değil. Bu konuda hak veriyorum ama ben Part 1'e göre değerlendirmedim hiç, Part 2'yi sadece karakterlerin gözünden ele aldığımda, bu oyun her konuda çok nötr, Neil Druckmann'ın da dediği gibi iyi kötü yok.

Anlatmak istediği şeyin amacına ulaştığını düşünüyorum. Part 1 gibi bir hikaye görmek istemiyordum zaten, ki sızıntıları ilk gördüğüm vakitlerde de demiştim, farklı cesaret isteyen bir şey gibi gözüküyor ve ben bu tarz anlatımları seviyorum.

quote:

Orijinalden alıntı: mertvontrier

Golf sopasıyla kafa parçalamak bir de üstüne tükürmek dikkat çekmektir. Sırf şok olalım diye öyle bir atraksiyon koymuş. Neil Druckmann bariz konuşulmak istiyor. Oyunun yarısını düşman karakterle oynamanın bir izahı yok.