quote:

Orijinalden alıntı: Jaxson Ryker

Oyunu yeni bitirebildim ve ilk oyuna nazaran oynanış olarak çok daha heyecanlı ve gerilim yaşadığımı söyleyebilirim. Özellikle aradaki farkları daha iyi anlayabilmek için art arda oynadım. Aynı seviyede bitirmeme rağmen bu oyunda hakikaten düşmandan korktuğumu hissettim ilk oyuna nazaran. Animasyonlar , çevre detayları , grafikler vs. hepsine bayıldım. Opsiyonel binalara girip kasaları açmak, keşfetmek bence çok iyi düşünülmüş ve ilk oyuna artı olarak yazarım. Genel olarak ilk oyunun üstünde bir yapım ama tabii ki kişisel olarak eksi sayabileceğim yerler var. İlk olarak bu oyunun teması ilk oyundaki gibi dram,sevgi,şefkat tarzında ilerlemiyor tabii ki daha çok travma ve gerilim ağırlıklı ilerliyor. Ama ben hikaye anlatım şeklini beğensem de hikayesi beni daha çok üzdü diyebilirim. Keşke tematik olarak çok değişikliğe gitmeselerdi diyemeden edemiyorum. Aynı zamanda buna paralellik olarak müzikleri bu temalara göre dizayn edilmiş ama daha çok birbirine benzer ve ilk oyundaki vuruculuğu isterdim.
Hikaye olarak çok ufak gıcık kaptığım bazı şeyler var.

Öncelikle Abbie adlı karakteri oynamaya başlayınca ben ufak çapta bir şaşırdım. Ama sonradan hızlıca Ellie'ye geçince dedim ufak ufak sürelerle Abbie'yi oynayacağız sanırım. Sonra bir anda en kritik sahneden beni aldı ve 6 saat bildiğin Abbie'nin yaşadıklarına geçiyoruz baştan sona kadar. Oraları artık o kadar hızlı oynamaya başladım ki o zamana kadar benim için çok iyi ilerleyen oyun biranda temposunu kaybetti ve Ellie'yi unutturdu resmen. Abbie'nin sözde kötü bir insan olmadığını ve aslında vicdanı olduğunu anlayabilmemiz için saatlerce Skarlarla uğraştık. Skarlar zaten basit yazılmış ne olduğu belirsiz beyinsiz bir toplum olarak yansıtılıyor. Dolayısıyla tek bir karakterin o kadar önemseyip saatlerce kurtarmaya , sonra adaya gitmesi vs. beni acayip sıktı maalesef. Benim aklımda hep şu Ellie ile olan sahnesi vardı bütün bunları oynarken. Daha sonra o sahneye geldiğimizde tamam önemli değil oyunun süresini uzatmak amaçlı ve Abbie'nin sıradan bir karakter olmadığını anlatmak istediler ve ben bunu yuttum yani önemsemedim. Daha sonra biranda ayrı eve çıktıkları ve Dina'nın çocuğunun olduğunu görüyoruz. Esas sinir olduğum nokta Ellie'nin dayanamayıp Kaliforniya'ya Abbie'nin peşinden gitmesinden sonra başlıyor. Ellie sonuçta sevdiğini kadını , onun çocuğunu belkide ayrılmak uğruna aynı zamanda ölümü göze alarak o kadar yola gidiyor. Yaptığımız şey onunla konuşmak veya öldürmekte değil onu kurtarmak bildiğin. Gözlerime inanamıyorum o dövüşün verdiği hırs biranda hüsrana uğratıyor. Abbie'nin de baktığı bir çocuk var diye o kadar riske girip amaçsız geri dönüyorum. Çok oyun oynamışımdır ama beni bu kadar sinir eden az oyun vardır.

Ne olursa olsun tek bir eksi birden çok artıyı yok etmez. İyisiyle kötüsüyle herkesin böyle bir oyunu deneyimlemesi lazım.

quote:

Orijinalden alıntı: Thejoker58906

bu konudan bir hal olmayacak gibi duruyor oyunu bitirenler ile tartışalacak yeni bir konu açılabilir.

quote:

Orijinalden alıntı: aarda

Oyunu bitirdikten sonra guzel guzel konusulur tartisilir diye dusunmustum ama nerde homofobik nerde akli yok fikri yok insan varsa konuya dadanmis,haliyle sansima cevrimde oynayan arkadaslarim ile konusabildim saglikli bir sekilde.Konunun miladi dolmus bu insanlar yuzunden,ben de uzulerek favorilerden cikariyorum.Sozum dogru duzgun olumlu olumsuz yorum belirten insanlardan disari,kalin saglicakla dostlar

quote:

Orijinalden alıntı: Metal-Gear

Bu oyunun sanat ve grafik yönetiminde en güçlü yanı çevre tasarımlarıydı. Oyunun çoğunluğu Seattle'da geçiyor, orayıda gerçek hayattaki hallerinden alıp post apokaliptik bir yapıya çevirmişler.

İçerisine girdiğimiz mağazalar ve binalar çok detaylı hazırlanmıştı, her yerde etrafa dağılmış ve tozlanmış eşyalar vardı, aynalar ve camlar bazen çatlak bazende kırıktı. Koltuklar yırtık veya yıpranmıştı. Otel gibi geniş ve kapalı ortamlarda yapılar daha hasarsızdı ama çok tozlu ve rutubetli görünüyordu. Çürüyüp sıvası dökülmüş duvarlar, sarmaşıklar dolaşmış pencere kenarları, yosun ve ot bitmiş beton zeminler hepsi süperdi.

3D çevre işlerine bakan ekip bu oyunun en güçlü ekipleriymiş bence. Sonrasında animasyoncular geliyor. Zaten bu yönlerini ele aldığımız zaman öyle yok bu oyun balon yok bu oyun sıfır puanlık gibi gereksiz şeyler söyleyenlere gülüp geçmiyorum bile, mesajını okumadan bırakıyorum. Sanat yönetimine baktığın zaman bile sıfır veremezsin çünkü bu oyuna, veriyorsan ya kötü niyetlisindir ya da xbox - pc fanatiği falansındır değersizleştirmeye çalışıyorsundur bütün işi sırf PS4 oyunu diye.

TLOU 2'ye teknik manada alternatif olarak sadece RDR 2'yi görüyorum, bu ikisinin yanına bu nesilde yalnızca God of War yaklaşabilir heralde. Uncharted 4'ünde çevre ve animasyonları çok iyiydi yine, bide AC: Odyssey'in çevreleri muazzam ölçekte ve çok güzeldi, bunlar rakipsiz oyunlar bu konularda.

quote:

Orijinalden alıntı: OnurOnly

Hikayeyi beğenirsin beğenmezsin de hikaye kötü değil, yani en azından halo 5 gibi rezalet bir hikayesi yok. 5 saatlik bir kepazelikti resmen ya o halo 5.

quote:

Orijinalden alıntı: MacGyver.

aslında anlıyorlar da "oyunun hiçbir şeyi eleştirilemez" olarak düşündükleri için özellikle bu şekilde yorumluyorlar.

mesela benim; lgbt konusu umrumda bile değil, sadece düzgün bir hikayesi olmadığı için oyundan nefret ettim.

kaldı ki zaten bu alemde herkes kendi propagandasını yapıyor. hepimiz hollywood filmleri izliyoruz ve adamlar kendilerine göre haklı olarak filmlerde ABD propagandası yapıyorlar.

şimdi bir hollywood filmini beğenmezsem ABD düşmanı mı oluyorum? elbette hayır...

ama işte TLOU-2'yi beğenmeyince nedense homofobik oluyorum. ki istesem olabilirim de yani kendi tercihimdir, kime ne? kimi ilgilendirir?