Geçmiş olsun. Allah yardımcın olsun kurtulursun inşallah. |
Forumda var mı bu hastaliga sahip olan? Var ise kurtulmak için çaba gösterdiniz mı? Bu konuyu okuduğumda bu hastalığa sahip olduğumu öğrendim. Nasıl mı öğrendim? Şöyle: + Her gün saatlerce müzik dinleyerek , odamda dolaşarak hayal kurarım. + Zaman zaman hayal kurmam 45-50 dakikalara ulaşır. + Hayallerimde hep basit şeylerden başlayarak ulaşılması zor şeylere doğru giderim (oyunlardaki seviye atlamak gibi) + Bunu yaparken sanki gerçekmiş gibi zevk alırım. Zaman zaman hoşuma gitse de bazen çok zamanımı çaldığını düşünüyorum. Buna ayırdığıım vakti kendimi geliştirmek için ayırsam zaten hayallerimdeki yere gelirim herhalde. Resmen aydınlandığım bir konu oldu. İsmini öğrendim hastalığımın |
Ben de aynı böyleyim. Özellikle şarkı dinlerken saatlerce farklı biri oluyorum sanki. Hiçbir işe odaklanamıyorum, odaklansam bile 2 dakikadan uzun sürmüyor hayale dalıyorum. Tabi kendime internetten teşhis koymak istemediğimden bu hastalığa sahip miyim bilmiyorum açıkçası. |
Aynı durum bende de vardı. Bu durum benim için can sıkıntısıyla, okulda başladı. Dersle alakam yoktu, hiç arkadaşım yoktu. Okula gider sıraya oturur, okul bitince de kalkardım. Önceleri daha çok etrafıma duyarlıydım sürekli girebileceğim bir kapı arıyordum fakat bir süre sonra etrafıma dikkat etmeyi kestim. Öyle bir şey ki beyin kendi kendini götürüyor. Ben hiç kasıtlı olarak bir şey düşünmedim. Genelde etrafımdaki gördüğüm bir şeyden yürür gider akşama kadar bir şeyler düşünürdüm. Faydası: insan doğası, dinler, gelecek, geçmiş vs. felsefik bakımdan hemen her konuda konuşabilir haldeyim şu anda. Çok düşündüm yani. Zararı da şu; bir süre sonra içerik farklı olsa da kurulan hayaller insana yeni bir şey katmıyor. Fakat bağımlılık gibi yine de hayallerin içinde öyle uçup gidiliyor. İnanılmaz büyük bir vakit kaybına maal oluyor. Ben sabah kalkar, müzik açar akşama kadar yatakta uzanır hayal kurardım bu şekilde. Diğer büyük bir zararı ise duyuları çok köreltiyor. Bu durum etkisindeyken işe girmiştim ve bana git şunu getir dediklerine gözümün dibindeki şeyi göremiyordum. Bakıyordum ama göremiyordum. Doğulu insanlar biraz yutarak konuşurlar, ne dediklerini mümkün değil anlayamıyordum. Hatta uzun bir süre ben dışarda gözümü zor açtım. Güneş inanılmaz parlak geliyordu. Kas gücü bakımından bir sıkıntım yoktu, küçükken çok aktiftim ve evde de sürekli şınav mekik çekerdim o yüzden o konu sıkıntı olmadı. Bir de sosyal fobi sıkıntısı var ki bu da oldukça büyük bir sıkıntı. Diğer sıkıntılar çalışmayla, alışmayla geçiyor fakat sosyal fobi geçirmesi en zor olanı. Özellikle sosyal fobi gibi hastalıklarda tedavi için küçük travmalar şart sanırım. Mesela ben çok büyük rezil olmuştum sosyal fobim sebebiyle ve olay beni o kadar etkilemişti ki sosyal fobi sebebiyle yapmadığım şeyleri yapar oldum ve zamanla sosyal fobinin ne kadar çocukça olduğunun farkına varınca kayboldu bu durum. Çözüm ise çok basit, yapmamak. Ben kurtulmak için hiçbir çaba göstermedim. Zamanında beni meşgul tutan tek şey buydu. Fakat zamanla başka şeylere yöneldim. İngilizcemi geliştirmeye başladım, kitap okumaya başladım, çalışmaya başladım, film izliyorum, küçük hobilerim var vs. Durum şu ki; bu durum seni tutmuyor, sen bu durumu tutuyorsun. Sadece bırak. Her alışkanlıkta olduğu gibi, bıraktığın an biter. Tabii ki hiç başlamamış gibi olmazsın. Her zaman bir yatkınlığın olur, uzun süre birlikte yaşadığın bir şey öyle uçup gitmez. Benim şimdiye kadar bıraktığım birçok alışkanlığım var ve zaman zaman farkında dahi olmadan kendimi bu alışkanlıkları yaparken buluyorum. Fakat farkına vardığımda düzeltiyorum. Alışkanlık bırakmak anlık bir şey değil. Her gün her gün tekrar tekrar bırakırsın. İyi tarafı, zamanla kolaylaşıyor. Daydreaming konusunda, ben hala boş vaktim olursa ve eğer canım başka bir şey yapmak istemiyorsa yine hayal kurarım. Ama yine döngü gibi, boş beleş bir hale geliyorsa başka bir şeyle uğraşırım. Yaptığın şeylerin bilincindesin. |
Teşekür ederim hocam. Evet tüm herşeyin bilincindeyim ancak kendimi engelleyemiyorum. |
Hocam sıradan bir hayal kurma felan değil. Bu bambaşka birşey. Bu hâl mutlu olduğun zaman geçerli. Mutsuz olursan depresif bir hâl alıp kendi kendine konuşmaya baslayabilirsin |
İnşallah hocam. Teşekkür ederim |
|
Hocam birşey soracağım. Bu başlıkta belirttiklerimi daha çok mutluluk halimde yapıyorum. Ancak depresif olduğum zaman aklıma kötü birşey geldiği an istemsizce kendi kendime konuşuyorum. Çoğunlukla küfür, yada anlamsız şeyler. Sizde de var mıydı bu kendine kendine konuşma eylemi? |
Bende böyleyim konuya girince fark ettim |
Yok hocam zaten bendeki de sıradan hayal kurma değil. İçinden çıkamadığım hatta saatlerin nasıl geçtiğini anlamadığım hayallerim oluyor kendimi çok kaptırıyorum. Ama dediğim gibi teşhisi ben koyamam. |
Fakat bu durum benim elimde yine. Kestiğimde kesiyorum. |
Hocam sende ki şu ozdisiplin mi desek neyse ondan lazım bana da |
|
Herkes ayarında hayal kurar diye düşünüyorum, bende çocukluğumdan beri diğer insanlara göre daha çok yalnız durup hayal kurardım ama bunun hastalık olduğunu bilmiyordum. |
Kötü hissettiğinde herkes kendi kendine konuşuyordur bence. |
Profesyonel destek alın |
deli dersin alınır da maladaptive daydreaming dersin aldırmaz |
Bendede var. Çözümü sosyalleşmek hiç boş kalmamak.fakat öyle bir ortam olmadığı için hayal kurmaya devam |
Şimdi ben bir günümün neredeyse 6 saatini düşünmek ve hayal kurmak için ayırıyorum. Artık bu bende aşırı derecede bağımlılık yaptı. Kişisel intikamlar, vatan millet kurtarma, dunyaca tanınan biri olma, muhtaç olanlara yardım eden biri, savaşa girip savaşı kazandıran komutan vb. Şeklinde hayal kurma konuları sıralanabilir. Daha çok hareketli müzik dinlerken kurulur bu hayaller ve oynayıp zipladikca daha da dozu artar kurduğumuz hayallerin bizi mutlu etme hâli.
Bu hayalleri de boşuna kurmuyoruz tabiki. Bu hayalleri kurarken aşırı derece mutlu oluyoruz. Sanki gerçekleşmiş kadar hemde.
Bu illetin dozu tavan yaptığında aynı bir esrar kafası yaşayabilirsiniz. Günlük hayatınızda yaşadığınız tüm olumsuz şeyleri hayalinizde tekrar canlandırıp lehinize cevirebilirsiniz.
Bunun kötü sonuçları da var elbet;
Bu hayallerin tabiki gerçek hayatta yasayamayacaginizi anladığınız anda yani gerçekler yüzünüze tokat gibi vurduğu anda bir karamsarlığa düşebilir, hergün ölmek isteyebilirsiniz.
Kısacası;
Bu hastalık sanıldığının aksine çok kötü birşey olup hayatınızı tamamen çöpe atmaniza sebep olur. İçinizde hiçbir şekilde hırs ve azim olmaz. Cabalamazsiniz ve hiçbir zaman başarılı olamazsınız.
Bu hastalıktan ben de muzdarip olup birçok psikoloğun daha bundan bile bihaber olduğunu görüyorum.
Hastalığın sebepleri;
Zannımca bu hastalık küçükken yaşadığımız travmalar, eski hayallerimizi imkansızlık yüzünden gerceklestirememe, çalıştığınız bir iş veya herhangi bir şeyde karşılık alamamak gibi sebepler sayılabilir
Son olarak;
Forumda var mı bu hastaliga sahip olan?
Var ise kurtulmak için çaba gösterdiniz mı?
Kurtulan varsa bana da yardımcı olabilir misin?
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi gelbikonuscaz -- 26 Mayıs 2019; 11:31:31 >
< Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >