Telefonumu sadece evi, babamı vs. aramak için kullanıyorum ondan başka beni tek arayan birkaç ayda bir telekom oluyor tanıtım vs için. 2 yıldır kimseyle bir kafeye oturmuş, bir lokantada yemek yemiş değilim. Her zaman tek başıma gidip yiyorum. Ondan önce de son 6 yılda 5-6 kere anca olmuştur zaten. Facebook, instagram, twitter vs. kullanmıyorum. Facebook profilim olsa da aylardır kimseyle sohbet etmiyorum. İnternetten dahi olsa konuştuğum biri veya arkadaşım yok. Online oyun oynamıyorum dolayısıyla kimseyle mesajlaşmıyorum bile! Okulda kimseyle konuşmuyorum pek konuşulacak insan da yok. En fazla sınıfa girince biriyle göz göze gelirsem selamun aleyküm diyorum o kadar. Derste söz almıyorum hocayla da pek konuşmuyorum. Youtubeda yorum yazmıyorum kimseyle muhatap olmuyorum internet olsun günlük hayat olsun. Çünkü insanların çoğu boş beleş. Zamanımı makale okuyarak, kitap okuyarak, internette birşeyler öğrenerek ve yazarak geçiriyorum. Boş insanlarla muhatap olmadığım için kendime ayıracak çok zamanım oluyor. Elektro gitar ve bas gitar çalıyorum. Kuşlarım var. Yaptığım projeler var. Tek başıma türkiyeyi gezmeyi, kamp yapmayı vs. düşünüyorum. Çoğu kişi tek başına şehir dışına vs çıkma dese de benimle gelecek insan bana %95 ayak bağı olacaktır. Özgür hissedemiyorum o yüzden tek başıma gezi yapacağım.
Kız diye birşey hayalimde bile yok zaten kaç yıldır bir kızla konuşmuyorum bile. Yıllardır Asosyalim sosyal fobim var diye üzülürdüm aslında hep olumsuz tarafından bakmışım duruma. SOSYAL OLACAM DİYE STARBAKSLARDA İKİ YÜZLÜ İNSaNLARLA MUHABBET EDIP BİR KAHVEYE 15TL VERMEK İSTEMİYORUM AÇIKCASI. En son lise 4 de bir kere nargile kafeye gittim zaten okuldan arkadaşlarla depresyona girdim ortamdan dolayı. (6 yıl oluyor)
Yaş : 23 üniversite okuyorum Edit 1: DH Tren Gezisine katıldım. Birileriyle konuşmuş oldum bu vesile ile. Şunu anladım ki bende sosyal beceri sorunu veya sosyal iletişim sorunu yokmuş. Sorun tamamen benim fakültemdeki insanların akıl hastalığı ve sosyal iletişim sorunlarından kaynaklanıyormuş. Doğru adamla gerçekten de konuşuluyormuş. Kısacası fakültemdeki insanlar yüzünden iyice içime kapanmış ve asosyal olmuşum. Artık trene de bineceğim bisiklete de bineceğim motora da bineceğim.
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
güzel gidiyordun da kendini boş zamanlarında makale okuyan aydın, diğerlerini boş beleş insan olarak tanıtmasaydın iyiydi... hayatın kendine göre güzel olabilir ama senin kalitesiz oldu...
güzel gidiyordun da kendini boş zamanlarında makale okuyan aydın, diğerlerini boş beleş insan olarak tanıtmasaydın iyiydi... hayatın kendine göre güzel olabilir ama senin kalitesiz olduğun aşikar...
Sosyalleşeceğiniz kitlelerin durumu vahim çünkü...
Pek bir şey kaybetmez aksine kazanırsınız.
Yurt dışında ise bu bir dezavantaj olur, çünkü bizdeki herkesin yaşamı stabil, klasiktir, birbirine benzer... İnsanlar kendini aşamayınca takılıp kalırlar, farklılık yaşayamazlar, etraflarına da faydalı olamazlar doğal olarak.
Ama yurt dışında özgür insanlar çok farklı tecrübeler edinirler, bunları duymanız birinci ağızdan sizi zenginleştirir.
Bence burada asosyal olan biri kendini ilk olarak dile ve yurt dışına açmalı.
33 yaşındayım ve hemen hemen bu konuda aynıyız.. uzun süredir tek bir arkadaşımla buluşup kafede vs oturmadım.. rahat 5-6 yıl olmuştur abartmıyorum. Genelde tekim, tek dolaşır heryere tek giderim...
33 yaşındayım ve hemen hemen bu konuda aynıyız.. uzun süredir tek bir arkadaşımla buluşup kafede vs oturmadım.. rahat 5-6 yıl olmuştur abartmıyorum. Genelde tekim, tek dolaşır heryere tek giderim. Telefonum pek çalmaz, ailem arar ve bir iki önemli müşteri dışında mesaj kutum tanıtım mesajları ile doludur. WhatsApp’ın bozulduğunu Twitter’da insanların dünyanın sonu gelmiş gibi haykırmasından anlarım. En son yılbaşında herkese toplu mesaj atayım bari dedim mesaj atacak insan bulamadım :) attıklarımın çoğu da geri dönmedi zaten. O zamandan bu zamana kadar boş boş duruyor varlığını bile hissetmiyorum. Kadınlar konusu da apayrı bir mevzu, bundan 3 yıl önce çok kötü bir ayrılık geçirdim. O gün bu gündür hiçkimseye bakmıyorum, kafam acayip rahat.. artık yaşın verdiği ağırlık ve yaşanmışlığın verdiği yorgunluk da mevcut olunca uğraşmak istemiyorum. O konuda sıkıntım yok. Tekrar birini sevip bağlanmak yeniden başlamak korkutuyor beni..aynı şeyleri yaşamak istemiyorum tekrar.. bu yüzden uzak duruyorum. Bir daha böyle bir ayrılığı kaldıramam diye korkuyorum.. o yüzden son 3 - 4 senedir ruhen çok rahatım.. bu konu da içimi dökmeme vesile oldu görür görmez yazmak istedim :) nasıl mutlu oluyorsa öyle yaşamalı insan.. bunun adı asosyallik veya sosyal fobi değil.. bunun adı kötü be gereksiz insanlardan arınma bence..
2 yıldır kimseyle bir kafeye oturmuş, bir lokantada yemek yemiş değilim. Her zaman tek başıma gidip yiyorum. Ondan önce de son 6 yılda 5-6 kere anca olmuştur zaten.
Facebook, instagram, twitter vs. kullanmıyorum. Facebook profilim olsa da aylardır kimseyle sohbet etmiyorum.
İnternetten dahi olsa konuştuğum biri veya arkadaşım yok.
Online oyun oynamıyorum dolayısıyla kimseyle mesajlaşmıyorum bile!
Okulda kimseyle konuşmuyorum pek konuşulacak insan da yok. En fazla sınıfa girince biriyle göz göze gelirsem selamun aleyküm diyorum o kadar.
Derste söz almıyorum hocayla da pek konuşmuyorum.
Youtubeda yorum yazmıyorum kimseyle muhatap olmuyorum internet olsun günlük hayat olsun. Çünkü insanların çoğu boş beleş.
Zamanımı makale okuyarak, kitap okuyarak, internette birşeyler öğrenerek ve yazarak geçiriyorum.
Boş insanlarla muhatap olmadığım için kendime ayıracak çok zamanım oluyor. Elektro gitar ve bas gitar çalıyorum. Kuşlarım var. Yaptığım projeler var.
Tek başıma türkiyeyi gezmeyi, kamp yapmayı vs. düşünüyorum. Çoğu kişi tek başına şehir dışına vs çıkma dese de benimle gelecek insan bana %95 ayak bağı olacaktır.
Özgür hissedemiyorum o yüzden tek başıma gezi yapacağım.
Kız diye birşey hayalimde bile yok zaten kaç yıldır bir kızla konuşmuyorum bile. Yıllardır Asosyalim sosyal fobim var diye üzülürdüm aslında hep olumsuz tarafından bakmışım duruma.
SOSYAL OLACAM DİYE STARBAKSLARDA İKİ YÜZLÜ İNSaNLARLA MUHABBET EDIP BİR KAHVEYE 15TL VERMEK İSTEMİYORUM AÇIKCASI. En son lise 4 de bir kere nargile kafeye gittim zaten okuldan arkadaşlarla depresyona girdim ortamdan dolayı. (6 yıl oluyor)
Yaş : 23 üniversite okuyorum
Edit 1: DH Tren Gezisine katıldım. Birileriyle konuşmuş oldum bu vesile ile. Şunu anladım ki bende sosyal beceri sorunu veya sosyal iletişim sorunu yokmuş. Sorun tamamen benim fakültemdeki insanların akıl hastalığı ve sosyal iletişim sorunlarından kaynaklanıyormuş. Doğru adamla gerçekten de konuşuluyormuş. Kısacası fakültemdeki insanlar yüzünden iyice içime kapanmış ve asosyal olmuşum. Artık trene de bineceğim bisiklete de bineceğim motora da bineceğim.
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye Ol Şimdi DeğilÜye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Arcatera -- 21 Şubat 2018; 22:3:53 >