Teknoloji Haberleri
Aşağı Git
Tüm Forumlar
Konu Dışı / Off Topic
Konu Dışı
Hayatımda Yaptığım hatalar 1: Dindar bir genç olmak
Bu konudaki kullanıcılar: 1 misafir
67
Cevap 3784
Tıklama 12
Öne Çıkarma
Cevap 3784
Tıklama 12
Öne Çıkarma
1. sayfa
-
Hayatımda Yaptığım hatalar 1: Dindar bir genç olmak
1. sayfa
Önce biraz kendi çocukluğumdan bahsedeyim daha sonra da dindar bir genç olmanın neden hata olduğunu anlatmaya çalışacağım. Dindar bir ailenin içinde dünyaya geldim. Aynı zamanda dindar bir çevrenin de içindeydim. Çocukluktan beri çok inançlı bir insan olarak büyüdüm hatta bazen ailemi de geçtiğim oluyordu. Din işini çok ciddiye alıyordum tüm hayatımı dini kurallara göre yaşamaya çalışıyordum. Ortaokula geçtiğimde biraz daha aklım ermeye başlayınca dini hassasiyetim daha da arttı ve bir takıntı haline gelmeye başladı. Özellikle abdest alma konusunda ciddi takıntılı hale gelmiştim. Saatlerce gusül almaya falan uğraşıyordum. Sürekli internetten bu tarz konuları araştırıyordum. Cenabet gezmek cehenneme gitmek gibi bir algı vardı çevremde. Bende tüm bunlardan aşırı etkileniyordum. Zamanla bu takıntılarım baya arttı. Tüm bunlar beni ileride hasta da edecek ama şimdilik buraya girmeyeceğim.
İnternette okuduğum şeylere göre kendi kafamdan kararlar vermeye başlamıştım. Din, ufak yaşta da olsam benim için her şeyin üzerinde olduğu için dini kararları sorgulamıyordum bile. Neyse bir şekilde liseye geçmeyi başarabildik. Liseye geçtikten sonra dini sorgulamalarım daha da artmaya başladı. Bu sefer de kader mevzusuna kafayı takmıştım. Sürekli internette araştırma yapıyordum ve işi içinden çıkamıyordum. Kendimi tatmin edecek cevaplar bulamadıkça daha fazla stres oluyor daha fazla bu konulara yoğunlaşıyordum. Zamanla bu düşünceler beni daha fazla yormaya başladı. Biraz daha alternatif dini akımların yazılarını falan okumaya başladım. Yobazlıktan baya uzaklaştım. Bunlardan aldığım cevaplar o zamanlar beni tatmin etmişti. Zamanla bunlarında saçmalamaya başladığını gördüm.
Dini konuların düşüncelerimi sürekli yoruyor olmasının yanında dinin hayatıma verdiği başka zararlarda var. Örnek olarak karşı cinsle olan ilişkilerimi kökten etkiledi. Zaten sevgili olma olayını baştan kafamdan silmiştim. Kızlarla çoğu zaman konuşmuyordum bile. Onlarla doğru düzgün arkadaşlık bile kurmuyordum. Tabii o zamanlar tüm bu yaptıklarım benim için en doğru şeylerdi dine uygun hareket ediyordum çünkü. Dolayısıyla arkadaşlarım bu tarz işler peşinde giderken ben kendimce gururlanıp onların yanlış yolda olduğunu en doğru olanı yaptığımı falan düşünüyordum.
Lisenin sonlarına doğru dindarlığım biraz daha arttı ama artık daha modern olmuştum. Ateist bir arkadaşım vardı sürekli ona din anlatmaya çalışıyordum sorularına falan cevap araştırıyordum. Arkadaşlarımı namaza falan çağırıyordum. Dini şeyler anlatıyordum araştırıyordum. Sosyal medyada din hakkında yazıyordum. Zamanla takıntılarımın bir kısmından da kurtulmuştum ama tüm bu stres beni yedi bitirdi orası ayrı.
Tüm hayatım böyle geçse belki sıkıntı olmayacaktı. Sonuçta en nihayetinde kendi çapımda takılıyordum. Çevremdeki insanların da aynı benim gibi olduğunu sanıyordum. Ama liseyi bitirdikten sonra arkadaşlarımın, çevremdeki insanların gerçek yüzlerini gördüğümde o kadar şok oldum ki anlatamam. Dindar takılan insanların yalanla iş yapması mı dersin. +18 içerikleri birbirlerine anlatmaları kızlara laf atmaları vs mi dersin, direk zina yapmaları mı ? Kısacası bu insanların aslında günah olan her şeyi işlerine geldiği gibi yaptıklarını gördüm. Sonra kendi kendime bu dine inanan tek kişi ben miyim acaba diye düşünmeye başladım. Bu konu hakkında çok düşündüm. Bu insanların hem mümin takılıp hemde bu şekilde davranmalarını beynim almıyordu. Daha sonra bu insanların dini kendi vicdanlarını rahatlatmak için kullandıklarını daha iyi görür oldum. Önce günah işeyip pişman olduktan sonra tövbe falan ediyorlardı.
Uzun lafın kısası şu ki dindar birisi olmak benim hem çocukluk yıllarımda , hem ergenlik yıllarımda, hem gençlik yıllarımda başıma bela olmaya sürekli strese sokmaya başladı. Çünkü gerçekten dini konular hakkında araştırdıkça daha fazla akıl almayacak şeyler kabul etmek zorunda kalıyordum ve bu beni rahatsız ediyordu. Bu sadece kendimde gördüğüm bir şey değil. Çocukluktan dindar olan diğer arkadaşlarım da bugün hiç ama hiç iç açıcı halde değiller arkadaşlar. Bu insanlar gerçekten sapıklaşmaya başladılar. Cinselliği baskılamaktan adamlar kafayı yedi. Şaka yapmıyorum sadece bu olay bile bu ülkede milyonlarca insanın psikolojisi bozmuştur.
Sonuç olarak bir şansım olsa ve geri dönsem kesinlikle çocukluktan dindar bir insan olmayı tercih etmezdim. Beni hayattaki bir çok zevkten uzak tuttu. Psikolojimi bozdu. Stres kaynaklı çeşitli hastalıklar oluşmasına yol açtı vs.
Ha şunu da söyleyeyim ailemi de bu konuda suçlamıyorum. Onlarda en doğru bildiği şeyi yaptılar. Durumun bu hale gelmesinde kendi payımda oldukça büyük. Sonuç olarak büyüdük ve bende dini hassasiyet falan kalmadı artık. Tüm bu yaşananlarda koca bir zaman kaybı olarak geçmişimde duruyor.
Herkesin hayat görüşü kendine kimseye dinden çıkın falan demiyorum. Ama şunu diyorum ki inanıyorsanız da dini takıntı haline getirmeyin. Mücahitlik falan yapmaya çalışmayın. Bu işlerle zamanınızı boşa harcamayın kendinize kişisel gelişimize yatırım yapın. Yeni arkadaşlıklar kurun.
Son olarak "kardeşim sen takıntılı bir insanmışsın", "sen dine takıntılıysan dinin suçu ne?" vs diyen arkadaşlar kesinlikle olacaktır. Bunların yazıyı sonuna kadar okuyup da bunu göreceklerinden şüpheliyim ama yine de yazayım. Bakın dinin kuralları bellidir. Bunlar kesinlikle uyulması gereken şeyler esnetilemezler. Bende bu kurallara göre yaşamaya çalışmış, zamanla böyle bir yaşamın imkansız olduğunu kanaat etmiş (bugün en dindar adamlar bile faiz haram olmasına rağmen bankadan faizle kredi almakta hiç çekinmiyor) birisiyim. İsteyen istediğini yapsın, ben artık bu işte kendimi parçalamayacağım.