ailen yoksa peki? |
Kendini avutmak için aileni kullanmana gerek yok çalışmıyorum kendimi yormuyorum diyerek kendini avutabilirsin. Edit:O zengin dediklerinin çoğu zengin doğmuyor kafasını çalıştırıyor. |
Hayır be, sen konuyu anlamamışın. Ben şuan çok iyi bir yerde okuyorum. Ama 30 yaşına gelmeden iyi bir maaş elde edemeyecem. Ve 30 yaşında eşek gibi çalışır durumda olucam büyük ihtimalle özel bir şirkette. Ne tatilim olucak ne birşeyim. O yaşta yediğime, kiloma dikkat edicem. Vaktim olmayacak, bugünkü kadar enerjim olmayacak. Çocuklarım rahat edebilir belki. Arkadaşlarımsa şuan onlar da öğrenci, tek gelirleri baba parası. Kız arkadaşları var, yurtdışına beraber tatile felan gidiyorlar. Dediklerimin hepsi zengin doğmuş, fakir doğup da zengin olan bir arkadaşım yok şuan için. çünkü üniversite okuyoruz daha. Millet üniversitede hayatını yaşıyor, bense kafamda bir ton şey. bu arada genelde yüksek gelirlilerin çocuklarının gittiği bir lisede okudum, keşke okumasaydım. Şimdi onlar arkadaşım olmayacaktı. |
çok haklısın. ve dediğin gibi en kötüsü de sen geleceğini planlarken hayat akıp gidiyor. başkaları ise onu yaşıyor. |
Siz de onların asla olamayacağı kadar olgun birisi olacaksınız.Onlar zor duruma düşünce siz ayakta kalacaksınız.Beni öldürmeyen şey güçlendirir mantığıyla hareket edersek eşit durumdasınız |
Baban zengin değilse bu senin suçun değildir ama çocuğun zengin değilse bu senin suçundur. |
daha fazlasını istemek yerine neden şükredelim |
İstemekle olmuyor. Oturup sıkı sıkı ders çalışacaksın. Akranların sağda solda oynarken, gezerken evinde oturup paşa paşa ders çalışacaksın. İyi bir puan tutturup iyi bir okul kazanacaksın. Elinde kapı gibi diploman olduktan sonra geriside kolay. Şükürde önemlidir, şükredeceksin, herşey için |
İstemek derken çalışmayı kast ettim zaten |
O zengin kesim diye bahsettiğiniz kısımların hiç mi aşağılara çöktüğünü görmediniz? Veya hayatı hızlı yaşayıp erken yaşta vefat edenler.. Para insanı değiştiriyor, kimin nasıl olacağını kestiremiyorsunuz. Benim eşim 112'de çalışıyor, gittiği kazaların bir çoğu son model Bmw, Mercedes kazasında vefat eden gençler. Alayı kamyon altına girmiş, yan yatmış, takla atmış vs. Siz de böyle bir hayat ister miydiniz? Bir çoğunda para var ancak huzur yok. Ve şundan emin olun, 30 ve üstü yaşlara geldiklerinde mutluluk onlar için uzak oluyor. İstisnalar var ancak kaideyi bozmaz. Siz madalyonun diğer tarafına bakmıyorsunuz tabi çünkü kendinizi elit kategorisinde görmek istiyorsunuz. Beterin beteri var.. |
Elindekinin de değerini bileceksin yani. |
Elalemin parasına göz dikip benim niye bu kadar yok dediğin surece mutlu olamayacaksın |
bardağın boş-dolu tarafı diye bir olay var dostum... allaha şükür ailen yine seni bu yaşına kadar büyütmüş , okuluna yollamış , temel ihtiyaçlarını karşılamış vs. Daha 10-12 yaşlarında çalışmak zorunda olan çocuklarda var... Sonuç olarak yazdıklarında haklısın tabi... Ailen zenginse senin mutluluk limitinde bir o kadar artıyor... (tabi mutlu olamayan da çok ama neyse yazı o zaman çok uzar :) bkz: madde bağımlıları) |
Dünya düzeni bu şekilde dostum . Bizim elimizden çalışıp kendimizi ve ailemizi kalkındırmak gelir. Etrafına değil kendine odaklan. Onlar rahat rahat bişeyler yapsınlar salla,sen kendi emeğinle çalışıp bi yerlere gelir istediğin her şeyi elde edebilir ailene yardım edebilirsin aynı zamanda. Etrafımda bahsettiğin o zengin insanlardan çok var fakat hiçbirine özenmedim şimdiye kadar. Ben sadece kendi yoluma,neler yapabileceğime ve neler istediğime,nasıl yapabileceğime bakarım. Gerisi önemsiz. Ben istediğimi çalışıp elde edebileceğimi biliyorum,bu yüzden gerisi boş.. |
soruyorum size hayattan zevk alabilir misiniz bu durumda. benim arkadaşlarım var şuanda, adamlar dünyayı geziyor, şuan nerede olduğunu bilmediğim arkadaşım var. hepsi baba parası, ama ileride cv'lerine yazacakları bir ton şey biriktiriyorlar aynı zamanda, onların çocukları da aynı düzeni devam ettirecekler. onlar da çocukken iphone alıp okula jiple bırakılacaklar. bense orta direk bir aileden geliyorum. şuan iphoneum yok, jipimiz olmadı hiç. şöyle bir kız arkadaşım olsun da onu gezdireyim diyecek bir param yok, param kendime zor yetiyor. ama arkadaşlarım bu konuda rahat, babası belki de aylık 3-4 bin lira para gönderiyor oğluna, o rahat okumasın da ben mi okuyayım. bense okulu bitirince iş bulma derdindeyim. iş bulursam ne ala, daha bulamazsam bide o durum var. ben ileride ne kadar başarılı olursam olayım, bu iğrenç rezil çocukluğu silemeyeceğim, geri dönüşü yok, artık yaşandı, ve zaman geriye akmıyor ne yazık ki. ama ileride çalışarak kendi çocuklarımı rahat yaşatma şansım var. ama yine bu adaletsiz dünya ileride de düdükler mi beni diye düşünmeden edemiyorum. siz edebiliyor musunuz?