Varoluş özden önce gelir sloganına rağmen (en azından Sartre) özcülüğün genel kavramsal öncülüğünü aşamıyor ve vurguladığı varoluşsal - tercihsel özgürlük haline rağmen kendisine layık gördüğü türde bir absürtlük hapishanesine tıkılıp kalıyor gibi. Halbuki absürtlük de anlamsızlık da nedensiz ve zaruri gelişen bir varoluş haliyle içini boşalttığı diğer her şey gibi görmezden gelinebilecek veya ciddiye alınmayabilecek bir kurgudan ibaret. Öz arayışı zaten - bazen açmazları olabilse de- kötü bir şey de değil. Filozof dediğinde bence zeka olmalı. Yoksa hayatın filozofça interpretesyonu pessimist edebiyatçının vıcık vıcık trajedisine ve nihilizmine dönüyor.
< Bu mesaj bir yönetici tarafından değiştirilmiştir >
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye Ol Şimdi DeğilÜye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.