Teknoloji Haberleri
Bu konudaki kullanıcılar: 1 misafir, 1 mobil kullanıcı
156
Cevap 21857
Tıklama 0
Öne Çıkarma
Cevap 21857
Tıklama 0
Öne Çıkarma
-
Annemi kaybettim, ama kabullenemiyorum.
-
En Çok Beğenilenler Tümü Tüm Yorumları Aç
| Yıllar sonra geri döndüğüm forumda başlığa yazılan tüm yazıları tekrar okudum. Ne güzel şeyler yazılmış. Tekrar teselli oldum. İyi ki varsınız. Unutulmasa da insan her şeye al... |
| öncelikle başın sağolsun öneri kısmına gelirsek kafa dağıtıcak şeyler yap kitap oku halı saha maçlarına felan git sinemaya git vs. |
Bu mesaja 3 cevap geldi.
|
Kardeş seni anlıyorum. 2012 yazında anneme kanser teşhisi kondu ve ameliyatı alındı sonrasında da kemoterapi ve radyoterapi gördü. Sonrasındaki tetkikleri iyi çıktı. Unutmayacağım şey o günlerde uğradığım şoktu hala acısını yaşıyorum. Anne babamı kaybetme korkusu her an ensemde. Bizler insan olarak faniyiz, durumu kabul edemesek de bu böyle devam edecek. Allah doğmamış çocuklarına sağlıklı ve güzel bir ömür versin. Bizim çocuklarımızı iyi yetiştirmekten başka şansımız yok, onları yaşatmaktan başka şansımız yok. Allah evlat acısı vermesin. |
Bu mesaja 1 cevap geldi.
|
Başınız sağolsun hocam. Ne dersek diyelim boş. Zamanı gelince herkes bir bir göçüyor. Şuanda dayımda kalın bağırsak kanseri. Gerçekten zor bir hastalık. Size düşen artık annenizin son isteğini yerine gerekmek. Tekrar başınız sağolsun. |
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı > Bu mesaja 1 cevap geldi.
| Başın sağolsun okurken bile kötü oldum. Allaha dua etmekten, sabır dilemekten başka çare yok. |
Bu mesaja 3 cevap geldi.
| Okurken ağladım kardeşim başın sağolsun kendi annemmiş gibi. Bende babamı kaybettim. |
Bu mesaja 2 cevap geldi.
 başın sağolsun gardaşım annen rabbine yükseldi gittiği yer burdan daha emin böle düşün sencede öle değilmi ALLAH rahmet etsin |
|
başın sağolsun 1 hafta önce arkadaşımı kaybettim hala inanamıyorum sanki o yaşıyor sadece ben göremiyorum gibi garip hisler var |
Bu mesaja 3 cevap geldi.
| 3 hafta önce babamı kaybettim,direk hiçbişi olmadan sapasağlamdı benden bile sağlamdı diyebilirim,insan zamanla kabulleniyor ama o zamandan bu yana sağlam kaldığım söylenemez Panik atak hastası oldum. |
| Başın sağ olsun.Bende 10 yaşındayken babamı kaybettim.ZOr bir durum istesende istemesende zaman geçtikçe alışıyorsun.Fakat anne herşeydir.Babasız belki gene idare edebilirsin ama annesiz kalmak çok zordur allah yardımcın olsun. |
Bu mesaja 1 cevap geldi.
| Başınız sağ olsun binlerce kez, hayatta yaşayabileceğiniz en zor anınızı atlatıyorsunuz şu an. Allah çocuklarımıza uzun ömürler nasip etsin. Her saniye dünya üzerinde biri bir sevdiğini kaybediyor hayatın kanunu bu. İnancınızı bilmiyorum ama artık daha rahat bir yerde, kemoterapilere ameliyatlara girmek zorunda değil. Belki sonsuza kadar huzurlu bir uykuda. Uyumak biz insanlara bile o kadar tatlı geliyor ki bütün gün uyusak diyoruz, düşününce ne kadar acısız bir eylem. Hem ileride size bir şey olunca çocuklarınız şoku atlatamasın hep üzülsün ister miydiniz? Tabii ki çok zor, tabii ki uzun müddet üzüleceksiniz ama umarım zamanla atlatırsınız. Anneniz neredeyse şu an bir gün siz de yanına gideceksiniz sarılacaksınız belki annenize. |
| kardeşim Allah rahmet eylesin çok zor durum.inan kendi annem gibi üzüldüm gözlerim doldu.Allah size sabır versin |
| Başın sağ olsun . Okurken hüzünlendim bide sen yaşıyosun allah kolaylık versin. |
| Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun üzülme demicem üzülmemek elde değildir kesin seni oyalayacak birşeyler bul kız arkadaş veya arkadaşlarınla takıl ya nası teselli etsem bilemedim ve şu an çok üzgünüm ama unutma hayat tahmin edemeyecegin güzelliklerle dolu ve acını dindirebilir Allah sabır versin sana |
| başın sağolsun. en yakın arkadaşımı kaybettim. bi süre sonra unuttuğunu zannediyorsun ama aslında öyle değil. sadece acıyla yaşamayı öğreniyorsun. saçmasapan zamanlarda aklına gelince kalbin sıkışır. sonra geçer. sonra yine.. |
Bu mesaja 1 cevap geldi.
| Allah kimsenin başına vermesin zor bir durum gerçekten |
| Ben de arefe günü bir yakınımı kaybettim,belki anne kadar yakın değil ama dedemi...Cansız bedenini gördüm,toprağa verdik...Enteresan,değişik bir durum.Duygusuz biri olduğum için,daha doğrusu kendim bile tam farkına varmadan içimde bir yerlerde üzüntüsünü duyduğumdan pek üzüntülü değilim.Bilemiyorum,kelimeler kifayetsiz kalıyor bu durumda.Biraz düşüncelerden,stresten uzak durup beklemek sindirmek için güzel oluyor.Annem,senin düşündüğün gibi düşünüyor;bir gün için neleri vermezdim diyor.Yapacak bir şey yok,kanun düzene devam etmek ve fazla etkilenmemek üzerine.Dik durmak,en azından öyle görünmek en doğrusu.Hem benim bakış açım farklıdır bu olaylara,çok üzüntü yaşadığımdan olsa gerek;ölüm ve yaşam benim için pek fark etmiyor.Kendimi sürekli ölüme yakın hissediyorum,sanki yabancı bir yer değilmiş gibi... |
Bu mesaja 2 cevap geldi.
Hemen annemi alıp hastaneye götürdüm. Tetkiklerinde o amansız hastalık ortaya çıktı. Kalın bağırsak kanseri... Ve yaşam mücadelesi başladı. İğne yaptırmaya bile korkan anneciğim birbiri ardına koskoca ameliyatlara girdi çıktı. Radyoterapi, kemoterapi aldı. Onu en güvendiğim hocalarıma emanet ettim. Ama olmadı bir türlü. Tam hastalığı yendik derken başka bir yerden nüksetti. Bir sevindirdi, bir üzdü. Annem 2 yıl direnebildi. Arefe günü kaybettik. 'Kardeşlerin arasında en güçlü sensin, onlara gözkulak ol, hiç kavga etmeyin' dedi onu son ameliyatına gönderirken.
Acım çok büyük. Bir türlü unutamıyorum, kabullenemiyorum. 1 gün daha yaşasaydı neler vermezdim. Bu bayram gününü bana zehir etmeseydi. Ne yapmalıyım bilemiyorum. Hiçbir eşyasına dokunamıyorum. Bana herşey onu hatırlatıyor. Hep kapıdan girecek diye bekliyorum. Biliyorum ki bir daha gelmeyecek.
Bu acıyı yaşayan vardır aranızda. Nasıl dayandınız, nasıl alıştınız. Söyleyeceğiniz her öneri bana teselli olacaktır. Şimdiden teşekkürler.