Uzun incelememde bahsettiğim gibi mesela ben - onca büyük bilim insanının adının veya kendisinin geçmesine, bilimle sosyal gerçeklik arasında bağlantı kurma çabasına rağmen - bilime yapılan referansları biraz cılız ve az buldum. Bunun yerine sağ-sol ihtilafına bu kadar yoğunlaşan ama bunlar hakkında herhangi bir anlamlı mesaj veremeyen ancak sanki sola daha sempatik gözle bakan, bir nevi suya sabuna dokunmayan bir odaklanış o kadar hoşuma gitmedi. Filmin güya alt metninde referans olarak adı geçen Marx gibi sosyalist filozoflar veya Freud ve Jung gibi psikanalistçiler vardı ama raflardaki kitaplardan, ben Das Kapital 3.cilt okudum arkadaş muhabbetinden ve mitolojiye göndermeli müstehcen sahnelerden fazlası değildi. Filmin göndermeleri bazı yerlerde çok açık, bazı yerlerde çok muğlak veya zorlama, o kadar ki, acaba burada verilen herhangi bir mesaj yok da ben mi aşırı okuma yapıyorum diyorsunuz. Film böyle bir sürü ufak tefek detayla dolu ama bence bir bütün olarak daha iyi işlenebilirlermiş veya çok bir varlıkları bulunmadığı için komple atılabilirlermiş.


Nolan biraz ben entelektüelim, o zamanlar popüler olan ve zaten halen geçerli olan her şeyden haberdarım raconu kesmeye çalışmış ama tam olmamış veya gereksiz gibi. Filmden bu göndermelerin bir kısmını atın, mesela Jung'a veya Marx'a olan göndermeleri, hiçbir şey değişmez. Onun yerine mesela Truman ile Stalin'in Potsdam Konferası'ndaki "elimizde yepyeni kader belirleyici bir silah var" diyaloğunu koyardım. Truman ve Stalin'in ağzından bir takım göndermeler yapıp mesajlar verirdim. Bu mesela yeterince işlenmemiş entelektüel göndermelere nazaran konuyla daha bağlantılı ve gelecekte geçmekte olan ve Strauss'un başını çektiği Washington DC entrikalarıyla, Amerikan atom enerjisi siyasetinin geleceği üzerine Oppenheimer'ın da yer aldığı komitelerindeki siyasi tartışmalarıyla çok daha tematik kalırdı. Ancak bunun aksine filmde Potsdam Konferansı ve Truman-Stalin diyaloğu sadece Trinity testinin bir an önce yapılmasına ilişkin bir bahis olarak geçiyor. 


Nolan iyi ve orijinal bir yönetmen ama bu gibi örneklerin bence çok net biçimde ortaya koyduğu üzere en iyisi değil. Bazı hayranlarının yücelttiği kadar mükemmel olmaktan uzak. En basitinden Tenet'i düşünün. O da orijinal. Ama hep bir şey bir yerlerde eksik veya ters diyorsunuz. Bir şeyler temel sezgilere veya mantığa uymuyor diyorsunuz. Nolan bende bu etkiyi yapıyor.

Mahkeme sahneleri yerine bombanın yapımına odaklansalardı keşke ,o kısımlar oldu bittiye geldi ayrıca çoğu kişi benim gibi bu bombanın nasıl yapıldığını bilmiyordur filmde de doğru düzgün anlatmıyorlar düşünüyorlar falan sonra hoop hadi testlere geçiyoruz sonra da 1 saat boyunca sorgu sahnesi . Bombanın patlama sahnesi ise cgi kullansa daha iyiydi hiç te güzel olmamış

En basitinden Oppenheimer'ın pratik efekt takıntısı özellikle atom silahının tasvirini çarpıcı olmaktan ve Edward Teller'ın asla önü alınamaz zincirleme reaksiyon ve tamamen yeni bir pencere açan yok edici fırsatların gelişimi konusunda, insanın her zaman bir yok etme arzusuna sahip olduğu konusunda aslında "haklı olduğu" gerçeğini hissettirmekten çok uzak kıldı. Büyük bir potansiye sahip olabilecek film Oppenheimer'ın sanrılarıyla ve fiziksel fenomenlere dair bir takım yavan görsellerle sınırlandı. Burada Oppenheimer - bence ahlaksız birisi olmasına rağmen - gerçek aşkına ulaşamamış veya onu bir türlü bulamamış bir çeşit çelişkili trajik figürden, büyük bir ahlaki ve vicdani sorumluluk üstlenen bir kara şövalyeden fazlası değil gibiydi. Bir yandan epey havada kalan ve ham duran ideolojik / siyasi göndermeler vardı. Buna mukabil Barbie'ye adanmış bir film - felsefi anlamda - daha iyi olamazdı. Barbie'deki ölüm - korkusu veya karanlığı veya anlamsızlığı - üzerine kurulan ve bu ölüm gerçeğiyle başa çıkabilmek için kadın erkek ilişkileriyle karakterize olmuş sosyal düzen ve söylem kılıflarına dayalı varoluşçuluk alt metni oldukça yerinde ve bir Barbie filmi için kesinlikle derindi. Hem de Oppenheimer'ın alt metinlerine meydan okuyacak kadar derin. Ne gördüğümü bilirim. Reklama göre yargı geliştirmem. Bilakis popüler ürünlerden genelde hazzetmem. Ama Barbie gerçekten sağlam bir film. Reklam bütçesi isterse bir devletin bütçesi olsun. Bu hiçbir şeyin göstergesi değil. Barbie kendi varsayılan kalibresini aşan bir film. Oppenheimer ise tersine, farz edilecek kalibresinin bir tık altında kalan, potansiyeline tam manasıyla erişememiş bir film (bence).