Hayattan hakikaten zevk almıyorum artık. Şimdi oradan birisi çıkıp "Ulan daha 20 yaşındasın bu neyin atarı?" diyecek ama o iş öyle değil. Dün gece benzer bir konu açmıştım, "hiç arkadaşım yok" diye... Hakikaten yok yani. Vardı, ama artık çevremde kimseyi göremiyorum. Birçok şeyi yalnız başıma yapmak durumundayım haliyle. Neden yok? Ben de bilmiyorum. Taşınanlar edenler oldu ama peki ya diğlerleri? Şöyle bir yere gidip iki çay/kahve içebileceğim kimsenin olmaması artık moralimi bozuyor. Kendimi de sorguluyorum ama bir sonuç elde edemiyorum.
Bununla beraber kız arkadaşım da yok. Seçiciyim, falan fıstık ama bundan böyle hiçbir kızın bana kolay kolay bakacağını da sanmıyorum. İnancım o yönde en azından.
Ailemle de ufak sorunlarım yok değil. Öncelikle şunu söyleyeyim. Bir yediğim önümde bir yemediğim arkamda ama ne bileyim, bir yerde bir eksik var. Bazen onlarla da fikir ayrılıklarına düşebiliyorum. Lise bitti, üniversite tercihiyle beraber ist'da bir üniversite yazacağım mutlaka ama bazen de yani onlarla takışınca " Gidicem bu diyarlardan" havasına giriyorum ama yemiyor. Rahatımın bozulmasını istemiyorum çünkü.
Bir de ben şunu kesin kafaya koydum. Üniversite bittikten sonra hiçbir güç beni Türkiye'de tutamaz. Mutlaka yurt dışında yaşayacağım. "O iş o kadar değil aslan" diyenler olacaktır elbet ama olmak zorunda. Ben aslında isviçre doğumluyum ve 13 yaşında temelli döndük Türkiye'ye. Bugünkü aklım olsaydı dönmezdim ya... O zamanlar olaya bakışım çok farklıydı. Hatta şimdilerde ingilizce öğreniyorum, ileride bana katkısı olsun diye...
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
Hayattan hakikaten zevk almıyorum artık. Şimdi oradan birisi çıkıp "Ulan daha 20 yaşındasın bu neyin atarı?" diyecek ama o iş öyle değil.
Dün gece benzer bir konu açmıştım, "hiç arkadaşım yok" diye... Hakikaten yok yani. Vardı, ama artık çevremde kimseyi göremiyorum. Birçok şeyi yalnız başıma yapmak durumundayım haliyle. Neden yok? Ben de bilmiyorum. Taşınanlar edenler oldu ama peki ya diğlerleri? Şöyle bir yere gidip iki çay/kahve içebileceğim kimsenin olmaması artık moralimi bozuyor. Kendimi de sorguluyorum ama bir sonuç elde edemiyorum.
Bununla beraber kız arkadaşım da yok. Seçiciyim, falan fıstık ama bundan böyle hiçbir kızın bana kolay kolay bakacağını da sanmıyorum. İnancım o yönde en azından.
Ailemle de ufak sorunlarım yok değil. Öncelikle şunu söyleyeyim. Bir yediğim önümde bir yemediğim arkamda ama ne bileyim, bir yerde bir eksik var. Bazen onlarla da fikir ayrılıklarına düşebiliyorum. Lise bitti, üniversite tercihiyle beraber ist'da bir üniversite yazacağım mutlaka ama bazen de yani onlarla takışınca " Gidicem bu diyarlardan" havasına giriyorum ama yemiyor. Rahatımın bozulmasını istemiyorum çünkü.
Bir de ben şunu kesin kafaya koydum. Üniversite bittikten sonra hiçbir güç beni Türkiye'de tutamaz. Mutlaka yurt dışında yaşayacağım. "O iş o kadar değil aslan" diyenler olacaktır elbet ama olmak zorunda. Ben aslında isviçre doğumluyum ve 13 yaşında temelli döndük Türkiye'ye. Bugünkü aklım olsaydı dönmezdim ya... O zamanlar olaya bakışım çok farklıydı. Hatta şimdilerde ingilizce öğreniyorum, ileride bana katkısı olsun diye...
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye Ol Şimdi DeğilÜye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi jrboyd -- 26 Haziran 2013; 14:46:27 >