Başkan herşeyi kafana fazla takıyorsun okulda hiç arkadaşın yokmu üniversiteye gitmiyormusun |
Kafana taktığın şey arkadaşının olmaması ve zevk alamaman.O yüzden arkadaş edin.. |
Şöyle bir yere gidip iki çay/kahve içeceğin bir arkadaşının olmamasının nedenine inmen lazım bence. Bu yaşta bence yurtdışına gidip orada yaşayacağım planları gereksiz, burda arkadaşın yoksa orda da olmaz. Online bir oyun oynayarak çevre edinebilirsin. |
Lise yeni bitti. Orada da kayda değer arkadaşlıklar edinemedim hiç. |
Ama işte nasıl? |
Yurtdışı konusunda tek sorun arkadaşlık meselesi değil. Türkiye'de yaşamak bana göre değil sanki. Yeni bir düzen, yeni bir hayat. Kulağa hoş geliyor niyeyse. |
Hocam ilk önce şunu söyleyeyim burada sosyal çevre edinemezsen yurt dışında da edinemezsin yani girişken olman gerekiyor.Mesela arkadaşların başta sana değer vermese bile sen değer ver.Ama değerin karşılıksız kalırsada konuşma.Mesela kızlı erkekli farketmez.2/3 akşam naber nasılsın de konuşun sonra dışarı davet et.Bilgisayar başından kalkman lazım.Ne biliyim sokağa falan çık , ben bisikleti alıp gezerdim geçen yaz.Bisikletli gruplarla tanıştım ondan sonra..Netten arkadaşlık ettikçe bilgisayara daha çok bağlanırsın |
Az önce de dediğim gibi, yurtdışına bakış açım sadece arkadaş meselesi değil. Aslında gayet aktif biriyim. İngilizce kursuna gidiyorum, spora gidiyorum yani gayet insanlarla iç içe olunabilecek ortamlar bunlar. Ama olmuyor işte. İcraat yok. Bazen düşünüyorum. Psikolojik yardım mı alsam? İnsanlarla ikili ilişkiler kurulur vs diye.. |
elbet insanın çevresinde güzel kızlar hoş sohbet herifler vardır,burda sorun senin seçiciliğin ve herkesi kendin gibi olsun,düşünceli olsun falan fıstık sınıflandırmandan kaynaklı bence. Hayat çok ciddi değil kardeşim,sonunda ölüm olan bir şey zaten. Hayat ciddi değilken insanları bu kadar ciddiye almamalı eğlencene bakmalısın :) |
Aslında benim sorunumun üç aşağı beş yukarı ne olduğunu özetledin. Ama elimde değil. Çok fazla detaya iniyorum. Bunun gereksiz bir hareket olduğunun da farkındayım. Dediğin gibi, belki de kendim gibi birilerini aradığım için şu an yalnızım ve çevremde kimse yok. Öte yandan elimde de değil ama. |
manevi eksikliğin var ruhun gıda almıyor huzursuzluğunun birinci nedeni bu arkadaşlardan kopma zamanları vardır bu süreci her genç yaşar 1- lise bittiğinde 2- evlendiğinde |
benim için mi dedin bunu? |
Sorun şu ki lisede de hiç samimi arkadaşım olmadı. |
Yok yok tamamen doğru. Diğer mesajlara odaklanınca ne yazdığımı unuttum. Kesinlikle haklısın. Esasında her daim tanıştığım kızla arkadaş olmayı planlarım ilk etapta. Hiçbir zaman "Hemen sevgilim olsun bu kız" hissiyatıyla yaklaşmam ama nerede sıkıntı var çözemiyorum |
olsada kopacaktın olmaması daha iyi bazen yakıyorum bir sigara lise günlerimi hayal ediyorum arkadaşlarla olan kaçamaklar muhabbetler ahh çekiyorum tekrar o yaşa inebilsem birdaha lise okusam diye ama geri dönüş yok her gün mezarlığa biraz daha yaklaşıyoruz işte. senin en azından lisede arkadaşın olmamış ahh çekecek özleyecek durumunda olmaz kolay atlatırsın ama maneviyata önem ver ruhun o lezzeti bir defa alsın bak bakalım gece uykundan uyanıp nasıl namaz kılıyorsun (kimse uyandırmıyor bilinç altında çalar saat gibi kurulu bir sistem var o uyandırıyor) |
Sizce psikolojik destek almamın katkısı olur mu? |
Üniye geçince daha iyi olur oda arkadaşların olur |
Oda arkadaşım olamayacak zira istanbulda yaşıyorum ve kesin istanbulda kalacağım üniversitede |
Bence yeni ortam kendini tanıtmak için daha iyi olur |
Hayattan hakikaten zevk almıyorum artık. Şimdi oradan birisi çıkıp "Ulan daha 20 yaşındasın bu neyin atarı?" diyecek ama o iş öyle değil.
Dün gece benzer bir konu açmıştım, "hiç arkadaşım yok" diye... Hakikaten yok yani. Vardı, ama artık çevremde kimseyi göremiyorum. Birçok şeyi yalnız başıma yapmak durumundayım haliyle. Neden yok? Ben de bilmiyorum. Taşınanlar edenler oldu ama peki ya diğlerleri? Şöyle bir yere gidip iki çay/kahve içebileceğim kimsenin olmaması artık moralimi bozuyor. Kendimi de sorguluyorum ama bir sonuç elde edemiyorum.
Bununla beraber kız arkadaşım da yok. Seçiciyim, falan fıstık ama bundan böyle hiçbir kızın bana kolay kolay bakacağını da sanmıyorum. İnancım o yönde en azından.
Ailemle de ufak sorunlarım yok değil. Öncelikle şunu söyleyeyim. Bir yediğim önümde bir yemediğim arkamda ama ne bileyim, bir yerde bir eksik var. Bazen onlarla da fikir ayrılıklarına düşebiliyorum. Lise bitti, üniversite tercihiyle beraber ist'da bir üniversite yazacağım mutlaka ama bazen de yani onlarla takışınca " Gidicem bu diyarlardan" havasına giriyorum ama yemiyor. Rahatımın bozulmasını istemiyorum çünkü.
Bir de ben şunu kesin kafaya koydum. Üniversite bittikten sonra hiçbir güç beni Türkiye'de tutamaz. Mutlaka yurt dışında yaşayacağım. "O iş o kadar değil aslan" diyenler olacaktır elbet ama olmak zorunda. Ben aslında isviçre doğumluyum ve 13 yaşında temelli döndük Türkiye'ye. Bugünkü aklım olsaydı dönmezdim ya... O zamanlar olaya bakışım çok farklıydı. Hatta şimdilerde ingilizce öğreniyorum, ileride bana katkısı olsun diye...
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi jrboyd -- 26 Haziran 2013; 14:46:27 >