Merhabalar, umarım doğru yere açıyorumdur konuyu. Üniversite başlayalı aylar oldu ancak ben hala doğru düzgün arkadaş yapabilmiş değilim, kontakt kurmaya çalıştığım birçok kişi ile sıkılıyorum bir süre sonra. 15-20 dakika sonra "ben burada ne yapıyorum?" diye düşünmeye başlıyorum. Esasında yalnızlığı da çok seviyorum lakin beni içten içe zehirlediğini ve zarar verdiğini düşünüyorum. Mutsuzum, ara ara intiharı düşündüğüm dahi oluyor. Muhtemelen edemem fakat sırf sosyalleşme uğruna birilerine vakit ayırınca hiç iyi hissetmiyorum kendimi. Okul dışında sohbetini sevdiğim bir iki kişi var, onlarla zaman güzel geçiyor fakat okul içinde inanılmaz tekim ve mutsuzum. Bilmiyorum buradan ne öğrenirim ne çıkarırım ama belki bu tarz bir şey yaşayıp da atlatmış olanlar vardır. Yardıma ihtiyacım olduğunu son demlerime kadar hissediyorum. Bölüm de Tıp gibi yoğun bir şey olunca ders kaygısı ile birleşiyor bu durum ve baş edilemez bir hal alıyor. Yanlış anlamayın bu arada, kimseyi küçük de görmüyorum ancak nedendir bilmem aradaki buzları eritemiyorum bir türlü hiç kimse ile. Teşekkür ederim okuyan herkese.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >
1. sayfa
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Teknoloji Haberleri
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >