1. sayfa
İnsanlar genel olarak mutlu bence.mutlu olmamaları için gereken dolu şey var belki ama mutsuz edecek en önemli şeylerden birisi yok o da farkındalık.bomboş yaşamlarını sorgulamıyor bile hiç kimse ve benlik değerleri o kadar yüksek ki ister istemez hayatı seviyorlar. Soruya yanıt vermemişim.inanmıyorum ama inanmaya çalışıyorum |
Zaten sorunun çok da büyük bir önemi yok neler hissettiğin ve düşündüğün daha mühimdi benim için teşekkür ederim cevabın için. Evet sorgulamayan, düşünmeyen, sadece bu dünyayı gerçekten kendine ait düz bir çizgi üzerinde izleyen kişiler “inanıyorum ki” mutlu :) |
Rica ederim :) Dediğinize katılıyorum.insanlar kalitesiz olunca kalitesiz şartlarda da mutlu oluyorlar kolaylıkla. |
İnsanı kaliteli, kalitesiz diye ayırmayalım bence. Nitekim insan, insandır. Biz düşünmeyen ve sorgulamayan diyelim bence. Aslında hepimiz aynıynız ancak birbirimize muhalifiz. Aynı Tanrı inancından ayrı Tanrılara inanır olduk önce sonra muhalif olmaya devam ettik. En büyük küs bence dünya toprağı üzerinde insanoğlunun birbirine olan bu küslüğüdür. Bir de son zamanlarda da birbirine oldukça daha fazla artan tahammülsüzlüğü :) |
Umut zor gerçekten, maddi olarak her sene geriye gidiyoruz kazandığım maaş ile yapabildiklerim hobilerim zamanla azalıyor.. Siyasi açıdan bir batağa düşmüşüz öğrenilmiş çaresizlik gibi. |
Haklısınız da asıl olarak davranışlarını kastetmek istemiştim.insanlar çok kötü kalpliler :( istisnalar var tabii biliyorum.dediğiniz gibi tahammülsüzleştim iyice.bu düzenden nefret ediyorum :( |
Gerçekten siyasi bir bataklıkta olduğumuz için mi bu haldeyiz? Yoksa muhalif olduğumuzdan mı? İktidara oy vermiş insanlar da aynı bataklıkta mı? |
Bazı insanlar da var ki; mesela bazen bir dolmuşçu adam o gün ya iyi uyanmış olduğundan veyahut işini gerçekten severek yaptığında evet diyorsun insalık iyi durumda. Bir örnek vermek istiyorum Ankara Milli Kütüphane metro çıkışında bir abi var işportacı her sabah istinasız görürüm ve herkese günaydın der. Çoğu insan onun o günaydınına karşılık bile vermiyor. Ben onunla günaydınlaşıp hal hatır sorunca yine de mutlu olabiliyorum. Aslında varmak istediğim şey şu gerçekten ben bir şeyler yapmak istiyorum. İnsanlara dokunmak, ikna etmek istiyorum. İnanın bunu yapamamak beni yiyip bitiriyor. Tüm sancılarım bundan. |
|
ailem memur dolu, seçimlerde oy iktirada gidiyor genellikle. torpil falanda yok. kusura bakma ama açıkcası baba tarafımın maaş ortalaması senin 20 yıllık gelirine eşittir. bu arada siyasetlede ilgilenmiyoruz mesela. hiç siyaset tartışması/konuşması yapmayız. seçimden seçime oyu atar gideriz. ben konuşmuyorum mesela siyaset falan hatta direkt hiç oy atmaya gitmedim her ne kadar okul dibimde de olsa. bence kendinizi entel ve bilgili olarak görüp diğerlerini 1 kaşık suya muhtaç sanmayın ![]() |
Ben en çok seninle bunu tartışmak isterim. |
ben veya ailede ki benim yaşıtlarım neden vermiyor oy falan? çünkü gerek yok. biz ailecek siyasete takipçisi falan değiliz. siyaset falanda umrumuzda değil mesela. benim ailede de özel okullara servet döküp diploma bile alamayan kişiler var mesela ki onlar genelde siyasete yüklüyor nedeni. ateş düştüğü yeri yakar mantığı işliyor genelde. kısacası sağ-sol diye ağlamak yerine kendini geliştirip uyum sağlayacağın yere gitsen sende rahat takılırsın ![]() benim anlatmaya çalıştığım mesela iktidar partiye oy atan vatandaşların sandığınız gibi hepsinin gelirinin asgari ücret olmaması veya makarnaya bağımlı olmadıkları. bu arada entellik hakkında ki sözüm sana değil üstteki "Bizlerden çok daha beter durumdalar sıfırı tüketmiş yaşıyorlar, bizler çoğunlukla okumuş ünvanlı iş sahibi kişileriz bir nebze daha kaliteli hayat yaşayabiliyoruz onlar en altta çamur içinde en kalitesiz gıdalarla sürünüyorlar." arkadaşa ![]() |
|
![]() |
![]() |
Evet ya küçük şeyler mutlu edebiliyor.en basitinden markete gittiğmde kasiyer hoş geldiniz dediğinde mutlu oluyorum. İnsanlar körü körüne bağlanmaya meyilli maalesef pek bir şey yapılamıyor o yüzden |
1. sayfa
İnsan dediğin sadece işe gidip gelen, para kazanmak için didinen biraz maddiyat ve doğru sevgiyle evlenen çocuk yapan ev geçindiren bir varlık mıdır sadece?
Diyelim ki insan eğlenmiyor, diyelim ki eğlenmeyi bilmiyor yahu arkadaş, kimsede umut yok ki...
Ülke perişan ya ben ses çıkarmak, bir şeylerin değişmesi uğruna insan gibi mücadele etmek istiyorum. Bakın ben bir sanatçı adayıyım ve ne yazık ki bir dizi veya sinema filminde oynamadıkça da en iyi rolleri sergilesem dahi hep bir aday olarak kalacağım çünkü halk beni tanımayacak (tiyatro %15 hedef kitleye sahip zira)
Neyse konuyu sapıtıyorum ama niye yaşayamıyoruz? Nasıl bir gelecek inşa edeceğiz? Kimse iş bulamıyor, ben de bulamıyorum. Likayatsizlik ebesinin ta nikahında...
Herkes haklı, kimse suçlu değil. Çünkü;
Bir şekilde herkes kendice hep çok haklı tek haksız var o da benim.
Not: Çok darlanıyorum o yüzden yazıyorum kusura bakmayın.
İyi forumlar...
< Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >