Cevap: EVLİLİK ÜZERİNE SOHBETLER

Aşağı Git Tüm Forumlar Konu Dışı / Off Topic Konu Dışı Özel EVLİLİK ÜZERİNE SOHBETLER

Bu konudaki kullanıcılar: 2 misafir, 1 mobil kullanıcı

17202
Cevap 996265
Tıklama 405
Öne Çıkarma

İlk Önceki

Sayfa:

Cevap: EVLİLİK ÜZERİNE SOHBETLER (861. sayfa)

Cevap Yaz

jubeii

13 sa.

Yarbay

Maskulenitenizi artırın. Daha az feminen olmaya çalışın. Banka hesabinizi büyütün. Ikincisi kadına tiyatro oynatır ve erkege ilizyon yaşatır. Ilkini yapamiyorsan ikinciyle decam et.

< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >

Bu mesajda bahsedilenler: @GenelKültürAbidesi

Leon FR

12 sa.

Yarbay

Diğer hiçbir kız arkadaşımla, bu arkadaşımla ilgilendiğim kadar ilgilenmedim. Hiçbiri bu arkadaşımın bende yarattığı heyecanı yaratmadı, dolayısıyla bunu onlardan ayırıyorum.

Tabii, gerçek karakterini, kişiğini öğrenmek için tanımak lazım. Zaman her şeyi gösterecektir.

< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >

Bu mesajda bahsedilenler: @jubeii

steven_stiffler

2 sa.

Yarbay

Bu konuyu düzenli okur, arada yorum yaparım. Duygusal yorum için Donanımhaber doğru bir yer değil ama yine içimi dökeyim.

Yakışıklıyım demem ama elim yüzüm düzgündür, ağzım laf yapar. Allah biliyor hep de güzel kadınlarla yolum kesişti. Ama evlilik olayı ciddi bir maddi güç ve güven gerektiriyor. Birçok şeyden vazgeçmeyi ve birçok şeyi kabullenmeyi gerektiriyor. Özgürlüğünden, rahatından vazgeçiyorsun. Evlendiğin kişinin işini, hayatını, akrabalarını hayatına dahil ediyorsun. Özetle, bunlar beni çoğu zaman korkutmuştur. Ama içten içe de hep bir sevme-sevilme dürtüm olmuştur. Sosyal medya çağında mide bulandırıcı çok fazla olay oluyor ve bir çoğumuz istesek de istemesek de günlük yaşantımızda buna denk geliyoruz. Bu gibi olaylar da güvensizliğimizi tetikliyor. Neyse, ağlayacak bir durum yok ama gerçekler bunlar.

Yakın zamanda bir kız arkadaşım oldu. Benden 2 yaş küçük, aynı işi yapıyoruz. İletişimimiz başta o kadar güzeldi ki. "Her şey nasıl bu kadar mükemmel olabiliyor?" diyordu. Zaman geçirmeye başladıkça her şeyimi eleştirmeye başladı. Dengesiz davranışları hızlı başlayan ilişkimizi yormaya ve dengesini bozmaya başladı. "Düğün masrafı yapmayız ama güzel bir gelinlik isterim. Onu da ben ödeyebilirim" diyordu. Fakat gün içinde o kadar küçük şeylerde maddiyattan bahsediyordu ki; ister istemez samimiyeti azaldı. Anlaşamadık. Zorladık ama olmadı. Ben vazgeçmedim aslında ilk sorunda kaçan o oldu. Hakkını yemeyeyim, çoğunlukla dingin ve sakin konuşur. Tartışmalarda uzatmadığı da çok olmuştur. İlk ayrıldığımızda rahatladım. Üzerimden yük kalktı. 1 ay sonra özledim. İçime sinmeyen şeyler olsa da alışmıştım, varlığı iyi geliyordu. Sonra biraz peşinden koştum. Yine bir öyle, bir böyle davrandı. Bir gün engel, bir gün sağdan soldan ekleme ile geçti. Instagram'ımı açtım ve oradan takipleşmeye başladık. Paylaşımları tadımı kaçırdı. Normalde kızmayacağım kılık kıyafetini yadırgadım. Biraz daha zorladık, olmadı. Evin içinde geçirdiğimiz birkaç günlük süreçte zaten anlaşamayacağımız belliydi. Ama iyi yanları da vardı, ben onun hep iyi yanlarını görmeye çalıştım. Kötü konuşmak için demiyorum ama arkama baktığımda beni eleştirdiği şeyler inanılmaz rahatsız edici geliyor. O kadar eleştirmesine izin verdiğim için kendime kızıyorum. Sırf evlenmek istediği için kendini zorladığını düşünüyorum.

Ben çoğu zaman yalnızlığın tadını çıkarırım. Bazen anlamsız seviyede keyif alıyorum yalnızlıktan. Tatile giderim, yurtdışına giderim. Evde biramı açar, filmimi izlerim. Ama son zamanlarda çok sıkıldım. Yalnız olmaktan değil, yalnız olmak istemediğim zaman yanıma çok sevdiğim arkadaşlarımı alamadığım için. Herkesin hayatı var, saygı da duyuyorum. Ama herkesin hayatı devam ederken, ben görünmezmişim ve birçok şeye geç kalımşım gibi geliyor. Biriyle tanışmaya da evlenmeye de soğuk değilim yani. Ha evlenmeyelim, sevgili olalım; o da olur. Güzel havalı hafta sonları bir şeyler yapabileceğim, paylaşabileceğim biri olsun.Yakın zamanda sevdiğim bir arkadaşım birine benden bahsettiğini söyledi. Fotoğraflarımı görmüş, beğenmiş. O fotoğraflardan 10 kilo eksiğim olduğunu söylesem de; sorun olmayacağını söylediler. Kızı ekledim, konuşmaya başladık. Niyeti evlenmek. Çok güzel kız. Diğeri de güzeldi de; bu daha benim tipim. Gösterişsiz bir Instagram profili var. Öğretmen. Yazışmak biraz eziyet gibiydi. Sanki günde 20-25 dakikasını bana ayırıyor, sonra normal yaşantısına devam ediyor. Ha hakkıdır bu arada. Ama yeni tanıştığın birini merak edersin. "Kedin olduğuna sevindim" diyorum. "Senin de mi var?" diyor. Profilime bakmamış bile. Yahu kadın daha çok merak etmez mi? Benim bildiğim kadınlar kimi takip ettiğini bile didik didik ediyor. Neyse, mesajlaşma kopuk kopuk olduğu için görüşelim dedim. Görüşünce de mesajlaşma kopuk kopuk oluyor cümlesi ağzımdan çıktı. Çıkmaz olaydı. Bütün gün mesajlaşamazmışız diye uzun uzun tartıştık. Yahu istediğim bütün gün mesajlaşmak değil, zaten ikimizin de işi gücü var. İkna edemedim. Kendini buna odaklamış ve ne dediğimin hiçbir önemi yoktu. Dinlemedi bile. Hani insan ilk tanıştığında mesajlaşmak ister, konuşmak ister, merak eder ya; gram o hissi alamadım. Uzun uzun tartıştık, sabahında veda mesajı attı. Benden 3 yaş büyükmüş bu arada, hiç göstermiyordu.

Evlenmek isteyen, hayalleri ve beklentileri benzer olan insanlar bile birbirine tahammül edemiyor artık. Kimse mükemmel değil ama herkes kusursuz davranmak zorunda. Herkesin beklentisi var ama kimse karşısındakinin beklentilerini umursamıyor. Herkes almak istiyor ama kimse vermek istemiyor. En küçük sorunda da ilk kadın çekip gidiyor. Instagram yüzünden yalancı bir "nasıl olsa başkaları da var" hissi var. O başkaları yüzünden insanlar elindekinin, onu sevenin ve saygı duyanın kıymetini bilmiyor.

İçimden atamadığım iki hissiyat var. Saçlarım ve sakallarım beyazladı. Saçlarım ve sakallarım yine beyazlasaydı ama evlendiğim kadın siyah halini de görmüş olsaydı. Beraber yaşanmışlıklarla beyazlatsaydım. Bir de; hala evleneceğim insana karşı sorumlu hissediyorum. Bazen bir boklar yeme imkanı oluyor. Daha tanışmadığım kadına sorumlu hissediyorum. İleride açıklama yapamayacağım bir şey yapmak istemiyorum. Bunu sadece cinsel manada söylemiyorum, zaten bir kadının 35 yaşında bir adamın geçmiş cinsel yaşantısını sorgulayacağını pek düşünmüyorum.

Evlenme olaylarının bitiyor olduğunu düşünsem de; yalnızlıkla baş etmek bazen yıpratıcı olabiliyor. Bu yüzden; evlenebileceğiniz birini bulduysanız evlenin derim. Ha ama sakın ha bir kadın sırf evlenmek istiyor ve sizi buldu diye evlenmeyin.

Cevap Yaz

İlk Önceki

Sayfa:

Tüm Forumlar Konu Dışı / Off Topic Konu Dışı Özel EVLİLİK ÜZERİNE SOHBETLER