Eskatolojik bir bitiş yok, sonsuza dek huzur içinde dünyanın doğası ile başbaşasınız. Yayla gibi bir yerde kahvenizi almışsınız ve sadece odun ateşinde kitap okuyor, dil öğreniyor ve manzarayı seyrediyorsunuz, hem de sonsuza dek. Sadece Adem ve Havva'daki gibi de bir tane arkadaşınız var. Kulağa güzel gelmiyor mu, hiçbir canlı birbirine saldırmıyor ve ölmüyorsunuz. Güzel olmaz mıydı? Biliyorum pek felsefe sorusuna benzemiyor ama ben felsefi cevaplar istiyorum ve bence yine de bunda felsefi bir unsur var.
Not: Bu arada yaşlanma da yok. Sürekli 30 yaşındasınız.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-10487635B -- 3 Temmuz 2024; 23:43:10 >
Ben de onu diyordum hocam, dünyadan geçmeden cenneti yaşasak nasıl olurdu? Birinci soru buydu dolaylı yoldan aslında.
30 yaş genelde sağlıklı bir birey için hem sağlık sorunlarının olmadığı hem de erkek olsun kadın olsun insanın fikirce kemale erdiği, bence zihince olgunlaştığı bir yaş özellikle 28-33 aralığı. 33'ten sonra orta yaşın getirdiği sorunlar olsun, insanın bir duraklamaya girdiği 50'den sonra yaşın kemale erdiği bir gerçek.
Üçüncü bir konu ise evet doğru ben çok kalabalık sevmiyorum, siz bunun kalabalık versiyonunu da düşünüp cevaplandırabilirsiniz. Yanlış anlamayın, istediğiniz fikrinizi söylersiniz ama kalabalık halde bir ''ideal dünya'' da hayal edebilirsiniz. Ya da ideal cennet düşüncesi, size kalmış hocam.
Bence 80 yaşın bilgeliği 20 yaşın zindeliği olmalı Burada takılan çoğu kişi zaten içedönük(introvert) tipler hiçbirimizin kalabalığı sevdiğini sanmıyorum Bizi sıkıcı bulan da çok o sebepten öyle dedim.
Yapay zeka vs ile gelecekte bu tür şeyler en kötü sanal gerçeklik seviyesinde bence olacak bu hayatta. Tabi bizler görür müyüz o ayrı konu.
Not: Bu arada yaşlanma da yok. Sürekli 30 yaşındasınız.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Guest-10487635B -- 3 Temmuz 2024; 23:43:10 >