| Bende de aynı şey oluyor. Hatta sadece içimden konuşmak yetmiyor bazen dışa da vuruyorum bunu. Sesli olarak tartışmayınca hep bir şeyler eksikmiş gibi hissediyorum. |
|
| Sonucu bilmiyom da cok mu aradin bu konuyu |
Akışına bırakmakla birlikte bunun önüne geçmenin tek yolu kafanı kaldıramayacak kadar meşgul olmaktır bence, zaten insanlar gece gündüz çalıştığı ve eve geldiklerinde yorgun oldukları için düşünmeye fırsat bulamaz. Üniversite sınavına çalışma döneminde bu olaya sadece rehberlik eksikliğimden dolayı kendi kendime motivasyon vermek için gece uyumadan önce başvurduğum olmuştu, bunun da sebebi bana motivasyon veren kimsenin olmaması aslında. Fakat iyi geliyor. Bir de her daim gece uyumadan önce gelir bu ruh hali. |
| Beyler ic sesinizle konusmak vs normal bir sey ama ic sesinizin soyledigi seye sasiriyorsaniz sıkıntı var demektir. Sizofreni baslangici olabilir. Iki tarafli konusma gibi icinde konusabilirsin bunda sıkıntı yok ama sesin ne diyecegini bilemezsen seni sasirtacak bir sey söylüyorsa vs sizofreni olabilir. |
|
Şaşırtacak derken? Açar mısın |
|
Benimde aynı mesela bi görüşü savunurken aynı andan farkında olmadan karşıt görüşünü düşünüyorum yada açık buluyorum sonra başlıyor tartışma genelde içimdeki ses benim karanlık acıması Allah korkusu olmayan bi tarafım gibi oluyor insanlara saygısı olmayan ezilmesi gereken bi böcekten farksız görmeyen bu tarz çok anlamsız geliyor niye kendi kendimi çürütmek isteyeyim ki kendimle bi sorunum yok hatta narsist bile diyiyorlar anlayamıyorum bi yandanda korkuyorum ama aynı zamanda da seviyorum tartışmadan gelisilmez ben bensem eğer en iyi eşdeğerimde yine ben olmam gerek yani kendimden ne aşağı nede daha yukarı biriyle tartismiyorum ve düşüncelerimi geliştirmek için insanlara muhtaç değilim aciz değilim yine de bilmiyorum iyi mi kötü mü bazen hayal ürünü hi şey oluyor bu kişi mesela bi ejderha bazense sadece benim Ekleme: Düşünmeye 9. 10. Sınıfta yalnız kalınca gerçek anlamda asosyal olunca başladım hayal edemeyeceğim kadar olgun sakin bir insan oldum bir çok şeyi kendi kendime öğrenip fark ettim sonradan duzelsemde düşünmeyi bırakmadım bazen geceleri düşünmeitem saatlerce uyuyamadim gece uyumadan önce yolda giderken dışarıyı seyrederken yolda yürürken tuvalette micarken hatta 12. Sınıfta arkadaşım niye dudakların oynayıp duruyor lan yoksa bize mi sovuyon demişti ilginç bi durum çok sık dalıp gidiyorum ve düşünüyorum farkında olmuyorum |
Büyük ihtimal işe girdiğinde yani fiziksel olarak yorulmaya başladığında ister istemez geçecek ve aklına bile gelmez olacaktır. Çalışmaya ben de başlamadım fakat bütün günümü oraya buraya gidip yürümekle geçirdiğim yorucu bir günün sonunda hayvan gibi yorgun olduğumu ve değil düşünmeye, uyumaya bile halimin kalmadığı günleri bilirim. Eğer gerçek tempolu bir işte çalışsam vay halime o zaman. Tabi bu bünyeden bünyeye de değişir, benim bünye zayıf olduğu için fiziksel işlerde çabuk yorulurum. Fakat ne kadar güçlü olunsa bile herkesin bir sınırı var elbette. |
|
Icindeki iki seste sen misin yoksa digeri baska biri gibi mi? Mesela soyle dedin su kiz guzelmis o da ben erkeklerden hoslaniyorum dedi sende ne diyon oha fln dediysen sıkıntı var ornek biraz sacma oldu ama anlasilmistir heralde |
Benimki daha çok bilinçli bir rol bölünmesi. Örneğin içimdeki psikologla veya içimdeki platonik olduğum kişiyle konuşmak gibi. Bunlar hayali değil aslında gerçekten olan kişiler yalnızca diyaloglar hayali, aşık olduğum kişiyle şuana kadar hiç konuşmadan neler neler konuştuk! Aslında doğruyu söylemek gerekirse hayali olarak bile karşılıklı konuştuğumuzu pek hatırlamıyorum, yalnızca ben konuştum ve içimdekileri döktüm o kadar. Bir de bambaşka bir hayatta bambaşka bir insan olarak kendimi hayal etmeyi ve intikam almayı istemeyi pek severim. |
| Ben de ikileme düştüğümde içimdeki ben ile konuşup bir çıkış ararım hep. |
|
Onu tüm insanlar yapıyordur bence bir sey yok iyisin iyi. Bende bi ara oyle dusunuyordum ondan bakmistim ama genelde normal diyolar ve herkeste varmis nerdeyse. Ama konu hakkinda fazla bilgim yok yanlis bir sey soylemek istemem. Ama cidden sizofreni cok kotu bisey komsumuzda vardi kadin torunun kafasini kesip kargoyla ona yolladilar falan saniyordu. Kizi kustu gelmiyordu kizinin oldugunu katledildigini fln anlatiyo millete ama her seferinde farkli kisi olduruyo ayni kizi |
Kendi kendine konuşmakta sıkıntı yok , hatta yararlı bir şey. |
| aynı şeyi yıllardır yapıyorum.herkesin yaptığı normal bir durum mu yoksa psikolojik bir rahatsızlığın başlangıcı mı bilmiyorum fakat bence eğlenceli.hatta sadece yalnızken değil bazen insanlarla birlikteyken bile kafamdaki karakterlerle konuşuyorum. bu durumun ne olduğuyla ilgili bir fikrim yok fakat araştırdığımda dissosiyatif kişilik bozukluğu denen bir rahatsızlığa benzer olduğunu düşündüm.belki de rahatsızlığımız budur. |
| Hocam avatarın psikolojimi bozuyor sen nasıl yıllardır bakabiliyorsun anlayamadım |
|
hayır güzel bişey |
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >