DonanımHaber Mini sürüm 2 Ocak 2026 tarihi itibariyle kullanımdan kalkacaktır. Bunun yerine daha hızlı bir deneyim için DH Android veya DH iOS uygulamalarını kullanabilirsiniz.
Geçen gün bir arkadaşım Rabindranath Tagore'ın "Güneş olamazsan yıldız ol, ama gökteki en parlak yıldız sen ol" sözünü facebook duvarına yazmıştı. Hemen aklıma ekşisözlük'te Özlem Tekin hakkında okuduğum yorum geldi:
"çok çok iyi bir back vokaldir aslında. ülkemizde back vokal işine sürdürülebilir bir kariyer olarak bakılabilseydi dünyaca ünlü kaliteli isimlerin on milyonlar satan albümlerinde sesini dinliyor olabilirdik. gerçekten ana sesi tamamlayıcı 2. ses verebilmekte müziğe müthiş bir derinlik katabilmektedir. hayranları, sunduğu "eh işte" bir şarkıcı ve "vasat" bir oyuncu performansıyla yetinecekler artık. belki "ne iş olsa yaparım" kariyerine "gelecek vadeden fotoğrafçı"'yı da ekler, uzak doğuda çektiği ağlayan çocuk resmiyle hüzünleniriz falan..."
Bu iki yorum da bize bir konuda en iyisi olmaması öğütlüyor. Özlem Tekin örnek verilmiş. Daha iyisi olmak varken iken vasat olmayı tercih etmiş. Yazar haklı olabilir belki daha iyi olacaktı. Ama neden mutluluk durumumuz sorulmuyor? Yani illa daha iyisi olunca mı mutlu olacağız? Özlem Tekin belki vasat şarkıcı olmaktan ve dünyaca ünlü geri vokal olmamaktan ötürü çok ama çok mutlu? Bunun hiç bir değeri yok mu şimdi? Kimse bize nasıl mutlu olursun diye sormuyor. Öyle bir sistem kurmuşlar ki insanlarımız nasıl mutlu olacaklarını düşünmeden bunun yerine dahasını istiyorlar; daha büyük bir eve, daha fazla para, daha fazla kariyer...
Sizce basit ama mutlu olmak mı yoksa bir konuda en iyi olmak mı?
1. sayfa
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Teknoloji Haberleri
"çok çok iyi bir back vokaldir aslında.
ülkemizde back vokal işine sürdürülebilir bir kariyer olarak bakılabilseydi dünyaca ünlü kaliteli isimlerin on milyonlar satan albümlerinde sesini dinliyor olabilirdik. gerçekten ana sesi tamamlayıcı 2. ses verebilmekte müziğe müthiş bir derinlik katabilmektedir.
hayranları, sunduğu "eh işte" bir şarkıcı ve "vasat" bir oyuncu performansıyla yetinecekler artık. belki "ne iş olsa yaparım" kariyerine "gelecek vadeden fotoğrafçı"'yı da ekler, uzak doğuda çektiği ağlayan çocuk resmiyle hüzünleniriz falan..."
Bu iki yorum da bize bir konuda en iyisi olmaması öğütlüyor. Özlem Tekin örnek verilmiş. Daha iyisi olmak varken iken vasat olmayı tercih etmiş. Yazar haklı olabilir belki daha iyi olacaktı. Ama neden mutluluk durumumuz sorulmuyor? Yani illa daha iyisi olunca mı mutlu olacağız? Özlem Tekin belki vasat şarkıcı olmaktan ve dünyaca ünlü geri vokal olmamaktan ötürü çok ama çok mutlu? Bunun hiç bir değeri yok mu şimdi? Kimse bize nasıl mutlu olursun diye sormuyor. Öyle bir sistem kurmuşlar ki insanlarımız nasıl mutlu olacaklarını düşünmeden bunun yerine dahasını istiyorlar; daha büyük bir eve, daha fazla para, daha fazla kariyer...
Sizce basit ama mutlu olmak mı yoksa bir konuda en iyi olmak mı?