![]() |
Nobel Edebiyat ödülünü alır. Nedeni; sonuna kadar okudum. |
Gideri var. Allah aşk acısı yasatmasin |
Bi *** anlamadım la gerçek mi ![]() ![]() |
Son da sövdüm.![]() |
gerçek mi birader |
Yengeye ne oldu şimdi?![]() |
Bilmiyorum o anlardan sonra ter içinde uyandım.Şükredip tekrar uyudum.Bu sefer stres oldu tekrar at yarışına başladım. |
edit : bende artık hayırlısıyla evlenip çoluğumun çocugumun rızkını at yarşına yatırmayı düşünüyorum. |
Call of duty'e sardım ![]() |
Olmuş la sonda bir gülümseme geldi ![]() |
Harbiden odul alir bu yazi ha ![]() ![]() |
bende niye kulaklarım çınlıyor diyordum ![]() |
![]() ![]() ![]() |
tuttum güzel :D |
seni andım az önce kulakların çınlasın |
Hani hepiniz bilirsiniz ya onu görünce anlarsın ! Evet odur aradığın sevdiğin herşeyin odur.
İstisnasız şüphesiz anlarsın odur hayatının eşi , aradığın kişi odur bilirsin.Başkasını istemesezsin şairin dediği gibi illede odur iştee.
Her ne kadar illk zamanlar tanışmaya çekinsemde zamanla açıldım ilk zamanlar açılamasamda klasik iltifatlarla ona ilgilimi belli etmeye çalıştım.
Ve büyük gün gelmişti ona açılacaktım ve yap ya hiç dedim.Ben kem küm anlatırken o tebessüm ederek tmm zorlanma anladım dedi.Ve bir daha güldü.
Evet olmuştu oda bana karşı boş değildi ogünn hayatımın en en mutlu günüydü.Her akşam yattığımda sabah olmasın diye dua ederken ilk kez bian önce sabah olsunda onu göreyim diyordum.
Herşey haddinden fazla iyi gidiyordu.Bian dünyam onun etrafında dönmeye başladı herşeyim oydu .Ciddi ciddi evlenmeyi düşünüyorduk.O kadar seviyorduk ki ölümden başkası ayıramazdı.
Ve yine güzel güneşli bir günde zıplaya zıplaya çocuklar gibi mutlu bir şekilde mıcırlı yolda ilerliyorduk.Ve yanımızdan son sürat apaçi şahinlerden bir tanesi geçti.
Ben sevdiceğimin elini tutup yürümeye devam ederken bianda elinin gelmediğini durduğunu farkettim.Arkamı dönmem ile birlikte dünyanın en mutlu olan insanı ben cehennemi yaşıyordum.
Yanımızdan geçen arabadan fırlayan bir taş parçası hayatımın kadının kafasına gelmişti ,kanlar kafasından şelaleden akar gibi akıyordu.ve çok değil 10 saniye sonra yere yığıldı.Hayat o an durdu.
o 10 saniye 10 yıl gibi geçti ne yapacağımı bilmiyordum.üstümden tshortumu çıkartıp kafasına koyduğumda kan aynı şiddetle akıyordu.
Etrafımızdan geçen araçlar aracımız kan olur düşünceysiyle araçlarınıa almıyordu.O an hayattan koptum.O an dünyam durdu.O gün bugundür at yarışı oynamıyorum.Call of duty'e sardım
Hayat böyle bişi işte nerden ne geleceği belli olmuyor.
Siz siz olun yapmayın
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi the_zula -- 3 Ocak 2014; 13:15:56 >