Merhaba arkadaşlar. Böyle bir konu açacağım hiç aklıma gelmezdi ancak içimde artık o kadar büyüdü ki bir yere yazma ihtiyacı hissettim. Lise çağımdan beri müzdarip olduğum bir konuyu paylaşacağım sizlerle.
Bu hayata dair hala bir amaç edinmiş değilim. İlerde yapacağım hiçbir şey ilgimi çekmiyor. Üniversiteyi kazandım. Oldukça iyi bir üniversite ancak okumak istemediğim ve içimde hiçbir istek bulunmadığı için 1.5 yıl ara verdim seneye ya oraya devam edeceğim yada yatay geçiş yapacağım başka bir bölüme. İçimden hiçbir bölüme girmek gelmiyor. Mühendis veya doktor olup hergün aynı saatte kalkmak ve çalışmak ilgimi hiç çekmiyor hiçbir heves hissetmiyorum. Kazandığım üniversite ve bölümü kazanmak için çabalayan birçok insan var ama elimde değil köle olmak için bu kadar çabalamak o kadar mantıksız geliyor ki.
Ailecek ciddi maddi sıkıntılar çekiyoruz ve çalışmam lazım. Temmuz başlayınca işe gireceğim ancak paraya bu kadar ihtiyacım varken hiçnir şey yapamamak beni çok geriyor. Şuan belli sebeplerden ötürü çalışamıyorum ama 1 temmuzda işe gireceğim. Tabii asgari ücret ancak masraflarımı vs çıkarır fazla birikim yapamam. Yine de şuandan iyidir. Fakat yinede içimdeki boşluğu doldurmuyor bu. Ki büyük ihtimalle işe söve söve gideceğim çünkü yapacağım işin hamallıktan farkı olmayacak gün içinde yük taşıyıp ticareti öğreneceğim.
Bu arada babaö 30 yıla yakın ticaret yaptı ve geçen yıllarda verdiği batak bu sefer bizi ağır etkiledi ve şirket battı. Bir sürü borçla kaldık. Yine de babamın piyasada bir çevresi var ve bunu kullanıp ticarette bir şeyler yapabilirim belki, yazın piyasada çalışmak istememin sebebi de zaten işi öğrenmek. Para yalnızca cabası.
Ailem okul okumamı istiyor ama ben üniversite okumak istemiyorum. Mühendis olarak çalışmak istemiyorum. Bunu onlara anlatamıyorum ne yazık ki.
İçimden hiçbir işi veya etkinliği yapma isteğinin olmayışı beni çok boş yapıyor. Hiçbir hayalim yok. Dünyayı gezmek istemiyorum lüks evde oturmak veya spor arabaya binmek istemiyorum. Bunlar hiç ilgimi çekmiyor. Lise 2 deyken sevdiğim kız kazada vefat etmişti ve bu durum daha çok ondan sonra oluştu. Sanırım çocuk yaşta ölümü görmek beni derinden etkiledi.
Bu sıralar tarihi filmler izleyip araştırmalar yapıyorum, Komünizm ilgimi çekiyor bu dünya düzeninin değişmesinin gerektiğini düşünüyorum ancak bu pek mümkün değil gibi. İnsanlar uyumaya çok alışmış. Eskiden komünistler insanları gaza getirip onları grev yapmaya ikna ederlermiş, gizlice toplanıp halkı bilinçlendirirlermiş. Şimdi ise herkes köle olmak için yarışıp daha iyi üniversitelere girip daha itaatkar köleler oluyorlar ve kimse bunun farkında değil. Bu durum için bir farkındalık oluşturmayı ve gerekirse bu yolda ölmeyi isterdim ancak bu uzun ve zor bir süreç oturup bunun için uğraşamam şuan. Zaten 21 yaş bunun için de daha çok erken daha çok kitap okumalı tecrübe edinmeli birçok konuya hakim olmalıyım. Ancak o zaman sözüm dinlenebilir. Her neyse..
Aranızda böyle olan var mı? Hayatta hiçbir şeye istek duymayan savaş çıksa ön cepheye gitmek isteyen? (Mehmetçiğim öleceğine ben öleyim hayatımın zaten bir değeri yok mantığına dayanarak söylüyorum bunu)
Bu kadarını okuyan olduysa teşekkürler. Gerçek DH li bunu okumaz ancak belki yardımı dokunacak veya belki de benim yardımımın dokunacağı birileri çıkar. Sağlıcakla..
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
Teknoloji Haberleri
Bu hayata dair hala bir amaç edinmiş değilim. İlerde yapacağım hiçbir şey ilgimi çekmiyor. Üniversiteyi kazandım. Oldukça iyi bir üniversite ancak okumak istemediğim ve içimde hiçbir istek bulunmadığı için 1.5 yıl ara verdim seneye ya oraya devam edeceğim yada yatay geçiş yapacağım başka bir bölüme. İçimden hiçbir bölüme girmek gelmiyor. Mühendis veya doktor olup hergün aynı saatte kalkmak ve çalışmak ilgimi hiç çekmiyor hiçbir heves hissetmiyorum. Kazandığım üniversite ve bölümü kazanmak için çabalayan birçok insan var ama elimde değil köle olmak için bu kadar çabalamak o kadar mantıksız geliyor ki.
Ailecek ciddi maddi sıkıntılar çekiyoruz ve çalışmam lazım. Temmuz başlayınca işe gireceğim ancak paraya bu kadar ihtiyacım varken hiçnir şey yapamamak beni çok geriyor. Şuan belli sebeplerden ötürü çalışamıyorum ama 1 temmuzda işe gireceğim. Tabii asgari ücret ancak masraflarımı vs çıkarır fazla birikim yapamam. Yine de şuandan iyidir. Fakat yinede içimdeki boşluğu doldurmuyor bu. Ki büyük ihtimalle işe söve söve gideceğim çünkü yapacağım işin hamallıktan farkı olmayacak gün içinde yük taşıyıp ticareti öğreneceğim.
Bu arada babaö 30 yıla yakın ticaret yaptı ve geçen yıllarda verdiği batak bu sefer bizi ağır etkiledi ve şirket battı. Bir sürü borçla kaldık. Yine de babamın piyasada bir çevresi var ve bunu kullanıp ticarette bir şeyler yapabilirim belki, yazın piyasada çalışmak istememin sebebi de zaten işi öğrenmek. Para yalnızca cabası.
Ailem okul okumamı istiyor ama ben üniversite okumak istemiyorum. Mühendis olarak çalışmak istemiyorum. Bunu onlara anlatamıyorum ne yazık ki.
İçimden hiçbir işi veya etkinliği yapma isteğinin olmayışı beni çok boş yapıyor. Hiçbir hayalim yok. Dünyayı gezmek istemiyorum lüks evde oturmak veya spor arabaya binmek istemiyorum. Bunlar hiç ilgimi çekmiyor. Lise 2 deyken sevdiğim kız kazada vefat etmişti ve bu durum daha çok ondan sonra oluştu. Sanırım çocuk yaşta ölümü görmek beni derinden etkiledi.
Bu sıralar tarihi filmler izleyip araştırmalar yapıyorum, Komünizm ilgimi çekiyor bu dünya düzeninin değişmesinin gerektiğini düşünüyorum ancak bu pek mümkün değil gibi. İnsanlar uyumaya çok alışmış. Eskiden komünistler insanları gaza getirip onları grev yapmaya ikna ederlermiş, gizlice toplanıp halkı bilinçlendirirlermiş. Şimdi ise herkes köle olmak için yarışıp daha iyi üniversitelere girip daha itaatkar köleler oluyorlar ve kimse bunun farkında değil. Bu durum için bir farkındalık oluşturmayı ve gerekirse bu yolda ölmeyi isterdim ancak bu uzun ve zor bir süreç oturup bunun için uğraşamam şuan. Zaten 21 yaş bunun için de daha çok erken daha çok kitap okumalı tecrübe edinmeli birçok konuya hakim olmalıyım. Ancak o zaman sözüm dinlenebilir. Her neyse..
Aranızda böyle olan var mı? Hayatta hiçbir şeye istek duymayan savaş çıksa ön cepheye gitmek isteyen? (Mehmetçiğim öleceğine ben öleyim hayatımın zaten bir değeri yok mantığına dayanarak söylüyorum bunu)
Bu kadarını okuyan olduysa teşekkürler. Gerçek DH li bunu okumaz ancak belki yardımı dokunacak veya belki de benim yardımımın dokunacağı birileri çıkar. Sağlıcakla..
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye Ol Şimdi DeğilÜye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi BRO EAGLE -- 8 Haziran 2018; 2:42:23 >