quote:

Orijinalden alıntı: R-John

bende böyleyim 5 senedir. ve son 1 senedir öyle bir hâl aldı ki artık beynimi durduramıyorum. sürekli daldan dala atlayan bir beynim var. susmak bilmiyor.

senin bu yaşadıkların ve daha fazlası olarak major depresyon tanısı konuldu bana. ilaç kullandım 3 sene, hiçbir işe yaramıyor uyuşmaktan bişey yapmıyor, maddeler gibi değil bunlar ruh gibi mal gibi yapıyor.

herşeyi ama herşeyi sorgulamaya 5 sene önce başladım ve ipin ucu 2 sene önce kaçtı. madde, mana, varoluş, tanrı, insan, dinler, ideolojiler, bilim, mantık. sürekli bunlarla meşgul oldum. hepsinin arasında bağlantı kurmaya çalıştım hep. bazen öyle bir raddeye geliyorum ki ne düşündüğümü anlamıyorum bile. mantık devreden kalkıyor. ben kendime alıştım, kendimle yaşamaya alıştım. intihar düşünceleri, ölüm isteği, bunalım, daralma, boğulma, kafanın içinde hapsolmuş gibi hissetme, kendine ve etrafa yabancılaşma, anksiyeteler, susmayan zihin, daha aklıma gelmeyen neler neler...

senin sorunun cevabını da vereyim, insanlar o mutlu olan insanlar yetinebilen insanlar. yani gidip kafede oturup çay nargile içen, kahve eşliğinde sohbete dalan kişilere bu yetiyor onun skalası bukadar. hayatın her alanına yay bunu, din olur, meslek olur vs.

tavsiye; insanların hayatlarını kişiliklerini kendi kişiliğinle, kimliğinle karşılaştırmayı bırak. hayat, varlık çok zengindir ve aklın alamayacağı kadar yapılar olgular mevcuttur, ve her varlık kendi gerçeği ile mutludur/vardır.

kimse birbirinin aynı değil, her insan apayrı bir dünya.

sen şimdi kendine bakarak insanları yargılıyorsun, bu doğru birşey değil. kimsenin tarzına yaşamına müdahele etme zihninde.

hayattan zevk alamıyorsun çünkü çoğu şey sana yalan geliyor, boş geliyor. farkındamısın bilmiyorum gerçek olan lazım sana, gerçeklik lazım. gerçek nedir? şeksiz şüphesiz, net, aslı olan, inkar olmayan, sağlam, hakiki.

şimdi birde dünyaya dönelim, aklının alamayacağı kadar ideolojiler, ikilikler, ayrılıklar, çokluklar, görüşler, dinler, siyasiler, yapılanmalar vs var. herkes tutturmuş birşeyin peşinden gidiyor. hepsine görede kendi gittiği doğru ve gerçek. gerçek böyle birşey değildi dimi? e ozaman bunların karşısında gerçek olan ne? bu yalan dünyada gerçek olan ne?

hayat boş evet, birgün ölecez. hayatı yaşamı anlamlandırmazsan boş gelir doğumun ve ölümün arasındaki olan yaşam denen şey. kimisi sevdiğinle anlamlandırıyor hayatını ve bu onun gerçeği ona yetiyor sen buna müdahele edemezsin. kimisi işi hayatının anlamı bu ona yetiyor onun gerçeği. sen kendi gerçeğini bulmalısın.

bilmiyorum ama belki sende tatminsizlik duygusu da vardır diye de düşünüyorum

quote:

Orijinalden alıntı: R-John

bende böyleyim 5 senedir. ve son 1 senedir öyle bir hâl aldı ki artık beynimi durduramıyorum. sürekli daldan dala atlayan bir beynim var. susmak bilmiyor.

senin bu yaşadıkların ve daha fazlası olarak major depresyon tanısı konuldu bana. ilaç kullandım 3 sene, hiçbir işe yaramıyor uyuşmaktan bişey yapmıyor, maddeler gibi değil bunlar ruh gibi mal gibi yapıyor.

herşeyi ama herşeyi sorgulamaya 5 sene önce başladım ve ipin ucu 2 sene önce kaçtı. madde, mana, varoluş, tanrı, insan, dinler, ideolojiler, bilim, mantık. sürekli bunlarla meşgul oldum. hepsinin arasında bağlantı kurmaya çalıştım hep. bazen öyle bir raddeye geliyorum ki ne düşündüğümü anlamıyorum bile. mantık devreden kalkıyor. ben kendime alıştım, kendimle yaşamaya alıştım. intihar düşünceleri, ölüm isteği, bunalım, daralma, boğulma, kafanın içinde hapsolmuş gibi hissetme, kendine ve etrafa yabancılaşma, anksiyeteler, susmayan zihin, daha aklıma gelmeyen neler neler...

senin sorunun cevabını da vereyim, insanlar o mutlu olan insanlar yetinebilen insanlar. yani gidip kafede oturup çay nargile içen, kahve eşliğinde sohbete dalan kişilere bu yetiyor onun skalası bukadar. hayatın her alanına yay bunu, din olur, meslek olur vs.

tavsiye; insanların hayatlarını kişiliklerini kendi kişiliğinle, kimliğinle karşılaştırmayı bırak. hayat, varlık çok zengindir ve aklın alamayacağı kadar yapılar olgular mevcuttur, ve her varlık kendi gerçeği ile mutludur/vardır.

kimse birbirinin aynı değil, her insan apayrı bir dünya.

sen şimdi kendine bakarak insanları yargılıyorsun, bu doğru birşey değil. kimsenin tarzına yaşamına müdahele etme zihninde.

hayattan zevk alamıyorsun çünkü çoğu şey sana yalan geliyor, boş geliyor. farkındamısın bilmiyorum gerçek olan lazım sana, gerçeklik lazım. gerçek nedir? şeksiz şüphesiz, net, aslı olan, inkar olmayan, sağlam, hakiki.

şimdi birde dünyaya dönelim, aklının alamayacağı kadar ideolojiler, ikilikler, ayrılıklar, çokluklar, görüşler, dinler, siyasiler, yapılanmalar vs var. herkes tutturmuş birşeyin peşinden gidiyor. hepsine görede kendi gittiği doğru ve gerçek. gerçek böyle birşey değildi dimi? e ozaman bunların karşısında gerçek olan ne? bu yalan dünyada gerçek olan ne?

hayat boş evet, birgün ölecez. hayatı yaşamı anlamlandırmazsan boş gelir doğumun ve ölümün arasındaki olan yaşam denen şey. kimisi sevdiğinle anlamlandırıyor hayatını ve bu onun gerçeği ona yetiyor sen buna müdahele edemezsin. kimisi işi hayatının anlamı bu ona yetiyor onun gerçeği. sen kendi gerçeğini bulmalısın.

bilmiyorum ama belki sende tatminsizlik duygusu da vardır diye de düşünüyorum

quote:

Orijinalden alıntı: BRO EAGLE

Yazını okurken kendimi gördüm hocam. Ben çözümü buldum gibi. Bu sıkıntılar bence boşluktan kaynaklanıyor. İşiniz mesleğiniz var mı? Ben işsiz olduğum zamanlarda bu duyguları çok yoğun yaşarken, işim olduğu zamanlar ve arkadaşlarımla vakit geçirdiğim zamanlar çok daha az yaşıyorum. İnsanın zihnini meşgul edecek bir şeye ihtiyacı var. Okul olur iş olur arkadaş çevresi, sevgili olur. Özellikle kız arkadaşın olursa ciddi anlamda azalıyor bu durum.

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: EmuMaster

Bu mesaj silindi.