1. sayfa
Benimde hayatımı devam ettirmemi sağlayan bir hedefim var, tüm hayatımı üstüne kurduğum tek bir hayal. Hiçbir alternatifi olmayan körü körüne bağlandığım bir hayal. Şu zamana kadar belkide çok fazla zararını gördüğüm ancak vazgeçmek kelimesini aklıma getirdiğimde bile ürktüğüm tek bir hayal. Çok uzun ve ağır bedelleri olan bir yolculuk bu. Adanmışlık kolay değildir, herkese göre değildir. Bazen diyorum zamanı geldiğinde kendimi orada bulamazsam ne yaparım diye? Sanırım öldüğüm gün olur. |
Hll knk, vallahi çok iyi anlatmışsın... |
Hacı bi tane hedefini söylesene merak ettim şimdi |
Aynı cümleyi yüzüme karşıda kurmuştun. Seni en iyi tanıyan ben, başaracagına inanıyorum. menager mcan |
keşke hayallerinizi de söyleyip bizi de merak için de bırakmasanız.benim belki de en ciddi hayallerimden biri güzel bi sevgili beni seven.çok mu zor sizce?? |
Umarım sizde benim gibi "hata ettim / tek bir hayal üzerine insa edilmemeliymis hayat..." satırlarını içeren siir yazarken bulmazsınız kendinizi. Umarım siz de gece yatmak için sabah neselenmek icin güne enerjiyle başlamak için ilaç almak zorunda kalmazsınız. Nefret ettiginiz halde çektiğiniz huzursuzluğun hicsizligin depresyonun kaçış noktası için o ilacı içip hayatta tek yapmak istediğiniz seyin uyumak olduğunu hissetmezsiniz. Çok zor zamanlardi ama gecti, suan hiç bir amacım olmadan yasamda cogu zaman huzunlensemde gecti o günler. Kendinize bir b planı hazırlayın. |
Korkuyu beklemek,korkudan beter.Yarınlar ve hayaller,yaşamamız için sebeplerdir.Hayallerinden vazgeçme dostum,emin ol başarıcaksın.Gördüğünün ötesini hisset,yapamayacağın hiçbirşey yoktur.Hayallere giden yolda bu sancılı dönemlerden geçiceksin,bu duygu seni aldatmasın ve vazgeçirmesin.Kendine inan ve hayallerine doğru emin adımlarla yürü.Emin ol başaracaksın,emin ol. |
B planı yok. İstemiyorum da. Hayal denen şeyin alternatifi yoktur. |
1. sayfa
Ama korkuyorum, çünkü eskiden daha makul bir hedef gibi geliyordu, şuansa farkında olmadan bu hedefi "hayal" diye isimlendirmeye başlamışım. Sanırım bilinçaltımda kendimi oraya ulaşamayacak olarak görüyorum. Acaba gelecekte, mutsuz, tıpkı şimdi olduğu gibi o zaman da gelecekte mutlu olurum umuduyla yaşayan, tek şeyi bu umudu olan, kendine ayıracak hiç vakti olmayan, sinirli, birşeyden anlamayan, anlayışsız biri mi olucam?
Acaba kendime koyduğum hedefleri hayal olarak adlandırmaya başladıysam, ileride yakınından bile geçemeyecem belki de. Ve bunların hiçbiri gerçekleşmediğinde hayallerimi bana unuttursun diye, kendimi mutlu hissettirsin diye, arkadaşlarım iyi yerdeyken ben hala sürünüyorum, içten içe kendimi yiyip bitiriyorum diye acaba antidepresan mı kullanırım, yada alkolik mi olurum acaba? acabalar ve korkular, hepsi çok gerçekler