quote:

Orijinalden alıntı: Grimmjow Jaggerjack

< Resime gitmek için tıklayın >

quote:

Orijinalden alıntı: Akuma_Blade

En nefret ettiklerim listemdekiler:

1- Lelouch Lemperouge : Hiçbir zaman bir ana karakter olarak göremediğim bir başka karakter. Lisanslı bir satranç oyuncusu olarak daha 1. sezonun ortasına varmadan bile yaptığı saçmasapan şeylerle beni kendisinden de seriden de soğutmayı başardı hatta o satranç sahnesinden sonra 1 yıla yakın süre bu seriyi hiç izlemediğim notunu da düşeyim. Keşke sadece bu kadarıyla kalsaydı, Kinder süpriz yumurtadan çıkar gibi sahne arasında görmediğimiz şekilde KMF birlikleri toparlayıp gelen, bir gece 10 000lerce giysi ürettirmek yada bir stadyum dolusu insanı ölüme göndererek kendi adalet anlayışının ne kadar "lame" olduğunu gösteren, üstüne de defalarca yönetmen torpili olaylar ve zaten plot-device CC tarafından iyice dokunulmaz hale getirilen bu karakterin egosu da, laforizmadan öteye gitmeyen saçmasapan felsefeleri de izlediğim bunca anime içinde beni kendinden irrite eden şeylerin başında gelir.

2- Light Yagami : Hiçbir zaman bir ana karakter gibi göremedim kendisini. Yaptıklarıyla daha 2. yada 3. bölümden kendi adalet anlayışı ile ters düştüğünü düşündüğüm, fazla bile yaşamış bir karakter. Birçok kişinin nefret ettiği Near bile sınırlarını bilen, rakibini ciddiye alan ve verdiği açıkları görebilen, çok büyük çaplı planlar kurmadığı için de kontrol sorunu olmayan birisiydi. Oysa Kira gittikçe bir tanrı kompleksine kapılan, hırslarının etkisiyle hatalar yapan ve insan faktörünü hep gözardı edilen birisi haline dönüştü. Seriye bakışınız ne olursa olsun, seride seçilen filan bu bağlamda böyle bir öyküye ters düşmeyecek tek finaldi yine de seriyi izlerken yer yer çok sinirlendiğimi itiraf etmeliyim.

3- Monkey D Luffy : Seriyi sevenlerin çokluğuna aldanarak bu karakterin gerçekten bir olayı olduğunu düşündüğüm sanırım hakikaten fazla safmışım. Eşine az rastlanır plot-device'lerle korunan, hikayenin backstory'sine dair çoğu şey -kanımca- hep sonradan uydurulduğu için her ortama uyan, "kahramanlar yerde bir yemek bulduğunda onu ihtiyacı olanlara dağıtır, bizse kahraman değiliz" tarzı laforizmalar yapıp dayak yediğinde emo öfkesine bağlayan bu veledi hiçbir zaman Captain Harlock'un fersahlarca yakınında değerlendirmem bile olası değildir.

4- Uzumaki Naruto : Açıkçası bu karaktere özel bir antipati duyuyor değilim hatta yaşadığı yada tanık olduğu trajedilerden dolayı da hep empati yapmaya da çalışmışımdır ama yine de bu kadar çok farklı karaktere ev sahipliği yapan bir seride 4-5 karakterden oluşan bir takım yerine olayların dönüp dolaşıp ona ve Sasuke'ye bağlanması seriye olan ilgimi zamanla giderek azaltmış şeylerin başında geliyor.

5- Kira Yamato & Athrun Zala : Eğer SEED DESTINY serisinde Kira'nın rolü 34. bölümde son bulmuş olsaydı kendisini gerçekten iyi bir yerde anacaktım ama zaten daha ilk seride deus ex machine haline getirilmiş bu karakterin bir de 2. seride tümden dokunulmaz hale getirilmesi 34. bölümdeki olaydan bile tek parça halde çıktıktan sonra tümden sci-fi Jesus Christ haline getirilmesi, C.E.'nin ciddiyeti ve derinliği ile finalin etkisini benim için oldukça azaltan şeylerin başında geliyor. Ki zaten son savaşta Rey'le konuşup onun gardını indirdikten sonra DRAGOON çıkartıp onu savunmasız olduğu anda vurması kalleşlikten başka birşey değildi ki son savaşta paso DRAGOON çıkartıp diğer MS'leri disable etmek dışında birşey yapmadı. Seveni için karizma bir karakter olabilir ama DRAGOON'ları bu kadar sık ve bol keseden kullanmak, üstüne de aimbot kullanır gibi hedefleme yapmak bu karaktere duyduğum antipatiyi sadece daha da arttırmaya yaradı. Athrun Zala'nın varlığı da her ne kadar hikayenin başlarında Kira'nın rolünün minimumda kalacağı düşünülerek seriye yerleştirilmişse de 100 bölümde 5 kez taraf değiştiren bir karakter bendeki antipatisini tavana vurdurtmakta pek zorlanmadı. Dövüşmek yerine kullandığı şeyleri sıfır mesafeden self-destruct edip son anda kaçmak da kanımca bende o karakter adına karizma namına birşey bırakmayan bir stildi. Ki zaten son bölümde 34'ün rövanşı olarak Shinn'e karşı plot-device olarak kullanılması da her seride epik olan son savaşının etkileyiciliğini oldukça azaltan faktörlerden sadece birisiydi.

5- Makoto Ito : Bazen bu karakter ortaokul tuvaletlerindeki geyik muhabbetlerinden uyarlanarak ortaya çıkartılmış mıdır diye ciddi ciddi düşünüyorum. Seri bittiğinde "Kızlar saftır, ne vursanız kartır, erkekler at hırsızıdır, ne yapsa yeridir" tarzında gayet berbat ve boş beleş bir mesaj vermek dışında hiçbir fonksiyonu olmayan bu karakterin varlığı da yokluğu da Anime dünyasındaki kurguların gelişime bir katkısı olmayan bir zaman kaybının parçasıydı benim için.

6- Lucy : Bir karaktere empati yapabilmek benim için önemlidir. Yan karakterlere empati yapebilmek benim için önemlidir. Hatta o serinin geçtiği hikayenin o karakterlerden bağımsız, sayısız farklı öykü barındırabilecek farklı farklı hikayeyle dolu bir evren olabilmesi benim için önemlidir. Elfen Lied ise bunların hiçbirini başaramıyor. "Are you wanna suck my breasts?" ve "nyuu?" gibi gayet zekice (?!) diyaloglara rağmen yaşanan samimiyet sorunları, kan, baldır bacak meme üçgeninden çıkamayan kamera ve zaten Freezing'den daha fazlası olamayan garabet bir kurgu ile Lucy bir karakter bile değil, sadece zaten matah olmayan bir hikayenin plot-device'i olmaktan ötesi olmamakta.

quote:

Orijinalden alıntı: orokanaru otouto yo

.
< Resime gitmek için tıklayın >