Beyler 20 yaşımdayım üniversitedeyim bunlara takılan arkadaşlar için yazma gereksinimi duydum.Ciddiye alacak arkadaşlar için bikaç bişey yazmak istiyorum.
Şimdi aslında böyle bu tarz yerlerde konuşmayı sevmeyen birisiyim.Çoğu yakın arkadaşım dahi belli başlı şeyleri unuttuğumu düşünüyor pek de haberleri yok açıkçası.
Eski kız arkadaşımı unutamıyorum,sorunum bu ,üstünden 34 ay geçti.Bu süre zarfında birçok arkadaşım benzer şekilde ayrıldılar sevdiklerinden ,sonra tekrar barıştılar bu gibi durumlar abartısız söylüyorum 4-5 kez oldu şimdi böyle olunca 1-2 kez imrenmeden durabiliyorsunuz sonra sorguluyorsunuz "neden bende de böyle olmadı ki?" diye,bunlara rağmen bunu yapmamam gerektiğini biliyorum.Arkadaşlarımın durumlarıyla aklıma geldikçe hep mutlu olmaya çalıştım benimde durumum benzer belki diye fakat olmadı.Biz barışamadık barışmayı geçin tek kez konuşmadık bile yüzyüzeyi bırakın telefonda dahi konuşmadık. Çünkü ne ben onun yeni numarasını biliyordum ne o benim numaramı hatırlıyordu.Bu süre zarfında olabildiğince ilgilenmek zorunda olduğum şeylerle ilgilenmeye çalıştım ama her gün istisnasız onu da düşünmeden duramadım,belli bi süreye kadar sürekli dua ettim hayal ettim sonra pes etmek zorunda kaldım aslında olmuyor artık diye pes etmedim kendi kendime "kendin istediğin bişeyi 2 kişi için yazıp çizemezsin" dedim.
Sürekli düşündüm neden ayrıldığımızı niye böyle olduğunu acaba gerçekten sebepler bunlar mıydı tarzında,bu konulara girmiyorum çünkü yardım istediğim nokta bu ruh halinden kurtulmak adına bir nokta.
Yani artık üzülmekten zevk alan ,bana "hiçbi zaman mazi gibi olmayacak" diyen arkadaşlardan zevk almaya başladım onlarla zaman geçirmeyi sevdim çünkü o üzüntü körüklendikçe kendimi daha bi boş tam dibe daha bi yakın hissediyordum. Benim gibi olmadığını unuttuğunu "yenileriyle" tanıştığını öğrendiğimde,resimlerini gördüğümde dayanamıyordum bunu bile bile (yeni sevgilisi olduğunu) hala düşünüyordum çünkü elimden gelen bişey yoktu,ne kadar can yakıcı olduğunu bilirsiniz.
3-4 arkadaşıma anlattım üstü kapalı , hepsinin söyleyeceği şeylerde bazı kardeşlerimin buraya yazacağı yorumlarla benzer nitelik taşıyacak eminim o yüzden tatmin edici olmadı.
Farklı kızlarla ilgilenmedim,arkadaşlıktan öteye gitmedi,bi ara unuturum belki diye 1-2 sine sarmayı düşündüm ama beceremedim onları üzeceğimden emindim kesinlikle.O iştende vazgeçtim.
Şimdi bu paradox mu ne denirse artık aynı şeyleri yaşayan arkadaşlardan gidişimiz gidiş mi öğrenmek istiyorum onun dışında tekrar nasıl kendim olabilirim neler yapmalıyım yardımcı olanları dinleyeceğim
Kesinlikle gerçektir dalgaya almazsanız bana yardım etmiş olursunuz.
1. sayfa
Hizmet kalitesi için çerezleri kullanabiliriz, DH'yi kullanırken depoladığımız çerezlerle ilgili veri politikamıza gözatın.
Teknoloji Haberleri
Şimdi aslında böyle bu tarz yerlerde konuşmayı sevmeyen birisiyim.Çoğu yakın arkadaşım dahi belli başlı şeyleri unuttuğumu düşünüyor pek de haberleri yok açıkçası.
Eski kız arkadaşımı unutamıyorum,sorunum bu ,üstünden 34 ay geçti.Bu süre zarfında birçok arkadaşım benzer şekilde ayrıldılar sevdiklerinden ,sonra tekrar barıştılar bu gibi durumlar abartısız söylüyorum 4-5 kez oldu şimdi böyle olunca 1-2 kez imrenmeden durabiliyorsunuz sonra sorguluyorsunuz "neden bende de böyle olmadı ki?" diye,bunlara rağmen bunu yapmamam gerektiğini biliyorum.Arkadaşlarımın durumlarıyla aklıma geldikçe hep mutlu olmaya çalıştım benimde durumum benzer belki diye fakat olmadı.Biz barışamadık barışmayı geçin tek kez konuşmadık bile yüzyüzeyi bırakın telefonda dahi konuşmadık. Çünkü ne ben onun yeni numarasını biliyordum ne o benim numaramı hatırlıyordu.Bu süre zarfında olabildiğince ilgilenmek zorunda olduğum şeylerle ilgilenmeye çalıştım ama her gün istisnasız onu da düşünmeden duramadım,belli bi süreye kadar sürekli dua ettim hayal ettim sonra pes etmek zorunda kaldım aslında olmuyor artık diye pes etmedim kendi kendime "kendin istediğin bişeyi 2 kişi için yazıp çizemezsin" dedim.
Sürekli düşündüm neden ayrıldığımızı niye böyle olduğunu acaba gerçekten sebepler bunlar mıydı tarzında,bu konulara girmiyorum çünkü yardım istediğim nokta bu ruh halinden kurtulmak adına bir nokta.
Yani artık üzülmekten zevk alan ,bana "hiçbi zaman mazi gibi olmayacak" diyen arkadaşlardan zevk almaya başladım onlarla zaman geçirmeyi sevdim çünkü o üzüntü körüklendikçe kendimi daha bi boş tam dibe daha bi yakın hissediyordum.
Benim gibi olmadığını unuttuğunu "yenileriyle" tanıştığını öğrendiğimde,resimlerini gördüğümde dayanamıyordum bunu bile bile (yeni sevgilisi olduğunu) hala düşünüyordum çünkü elimden gelen bişey yoktu,ne kadar can yakıcı olduğunu bilirsiniz.
3-4 arkadaşıma anlattım üstü kapalı , hepsinin söyleyeceği şeylerde bazı kardeşlerimin buraya yazacağı yorumlarla benzer nitelik taşıyacak eminim o yüzden tatmin edici olmadı.
Farklı kızlarla ilgilenmedim,arkadaşlıktan öteye gitmedi,bi ara unuturum belki diye 1-2 sine sarmayı düşündüm ama beceremedim onları üzeceğimden emindim kesinlikle.O iştende vazgeçtim.
Şimdi bu paradox mu ne denirse artık aynı şeyleri yaşayan arkadaşlardan gidişimiz gidiş mi öğrenmek istiyorum onun dışında tekrar nasıl kendim olabilirim neler yapmalıyım yardımcı olanları dinleyeceğim
Kesinlikle gerçektir dalgaya almazsanız bana yardım etmiş olursunuz.