Arkadaşlar annemle sorunlarım var. Annem temizlik hastası, pimpirik, bıçakla dişini karıştıran, efendim ya da ne demek yerine bir şeyi anlamayınca Eğğğğ diye garip bir ses çıkaran, televizyon kumandasını ve cep telefonunu kullanmayı bilmeyen, okuma yazması var ile yok arası olan bir tip. Çok cahil biri. Söylediğim şeyleri hiç yapmıyor ve genelde çok zıt bir insan. 1 tane balık bırak dedim 3 kere söyledim. Akşam baktım 4 balık bırakmış. 2 kere yıkama diyorum aldığım gıdayı, 2 kere yıkıyor. Ne dersem zıt gidiyor. Sürekli böyle. Sabah her yeri açıyor ev havalansın diye , her taraf ceyran yapıyor. 5 dakika aç sonra kapat, üşüyorum diyorum. Kış ayında her tarafı açıyor saatlerce. Yemek buhar oluyor diyor. Ben de mutfağın kapısını kapat diyorum, balkonu açabilirsin diyorum. Arada sırada su içmeye gidince bakıyorum hem salonu açmış, hem de mutfağın kapısını. Benim annemin sorunu ne? Ayrıca konuşurken bir şey söyleyince, bu herhangi bir şey olabilir çok ters cevaplar veriyor genelde.
Mesela bir şey konuşuyorum, soruyorum. Cevap yok, bir daha soruyorum. Bilmiyorum orda git bak. Gibisinden yani üslubu hep saldırganca ve gereksiz bir tartışmacı üslup benimsiyor hep. Az konuşsam da aynı, çok konuşsam da aynı. Yani bir alakası yok. Her türlü yöntemi denedim.Cahiller ile anlaşmak çok çok zor. Sırf ailem ile iletişimimi nasıl yapmalıyım konusu hakkında psikolojik danışmanlık ve rehberlik almaya gittim. 4 seans bir ay kadar bunu konuştuk. Bir takım çözümler buldum sözde ama annem çok zor bir insan. Sağlıklı bir şekilde iletişim kurulabilecek biri değil.
Cahillik ile ilgili atasözlerine baktım. Cahille tartışmaya girme kazanamazsın, cahille sohbet edilmez vs gibi bir çok atasözü gördüm. Annem de kesin ve net olarak cahil biri. Ayrıca çok karamsar, negatif, sürekli kendi kendine söylenen bir tip, huzursuz bir tip, normal şartlarda kafaya takılmayacak şeyler hakkında sürekli kendi kendine olumsuz bir şekilde söyleniyor. Böyle birinin yanında yaşamak ister istemez benim de negatif biri olmama neden oluyor. Sohbet diye bir şey yok aramızda. Çünkü onla hiçbir şey konuşulmuyor.
Küstük barıştık. Çünkü acıdım ona. Ailem çok sorunlu bir aile. Sizce annemle hiç konuşmasam ve sadece o bana bir şey söylerse cevap versem bu daha mantıklı bir çözüm olur mu? Bir de basit şeylerden ara ara konuşup onun dışında konuşmamak sizce nasıl bir çözüm. Yani günaydın demek, afiyet olsun demek gibi basit ve tartışmaya neden olması imkansıza yakın şeylerden konuşup onun dışında konuşmamak. Ve sadece o bana bir şey söylerse, sorarsa cevap vermek. Sizce böyle bir insanla bu şekilde bir konuşma içinde olmak en iyisi değil mi?
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
Mesela bir şey konuşuyorum, soruyorum. Cevap yok, bir daha soruyorum. Bilmiyorum orda git bak. Gibisinden yani üslubu hep saldırganca ve gereksiz bir tartışmacı üslup benimsiyor hep. Az konuşsam da aynı, çok konuşsam da aynı. Yani bir alakası yok. Her türlü yöntemi denedim.Cahiller ile anlaşmak çok çok zor. Sırf ailem ile iletişimimi nasıl yapmalıyım konusu hakkında psikolojik danışmanlık ve rehberlik almaya gittim. 4 seans bir ay kadar bunu konuştuk. Bir takım çözümler buldum sözde ama annem çok zor bir insan. Sağlıklı bir şekilde iletişim kurulabilecek biri değil.
Cahillik ile ilgili atasözlerine baktım. Cahille tartışmaya girme kazanamazsın, cahille sohbet edilmez vs gibi bir çok atasözü gördüm. Annem de kesin ve net olarak cahil biri. Ayrıca çok karamsar, negatif, sürekli kendi kendine söylenen bir tip, huzursuz bir tip, normal şartlarda kafaya takılmayacak şeyler hakkında sürekli kendi kendine olumsuz bir şekilde söyleniyor. Böyle birinin yanında yaşamak ister istemez benim de negatif biri olmama neden oluyor. Sohbet diye bir şey yok aramızda. Çünkü onla hiçbir şey konuşulmuyor.
Küstük barıştık. Çünkü acıdım ona. Ailem çok sorunlu bir aile. Sizce annemle hiç konuşmasam ve sadece o bana bir şey söylerse cevap versem bu daha mantıklı bir çözüm olur mu? Bir de basit şeylerden ara ara konuşup onun dışında konuşmamak sizce nasıl bir çözüm. Yani günaydın demek, afiyet olsun demek gibi basit ve tartışmaya neden olması imkansıza yakın şeylerden konuşup onun dışında konuşmamak. Ve sadece o bana bir şey söylerse, sorarsa cevap vermek. Sizce böyle bir insanla bu şekilde bir konuşma içinde olmak en iyisi değil mi?
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye Ol Şimdi DeğilÜye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.