Bi kız var benden bi yaş küçük, aynı mahallede büyüdük. Ailelerimiz falan tanır birbirini. Bu kızla anaokulunda aynı sınıftaydık. Sonra 8sene aynı okuldaydık. Benim bi sınıf altımdı. Ardından lisede farklı yerlere gittik fakat serviste beraberdik. Ben 16 o 15 yaşındaydı. O zamanlar ergenlik ufaktan hoşlanmaya başladım ama çok bişey de yok. Fakat bu zamana kadar o kızla arkadaş da olmamıştım, meraba nasılsın max. Saklambaç bile oynamadık çocukken. Evi çok yakın değil. Birbirimizi biliyor ama kişilik olarak tanımıyorduk. Neyse ben çekingen biriyim. Liseyi de zor atlattım ağır ergenlik, kendimden nefret ederdim. Tipim çok kötü değildi ve başarılıyım derste iyi liseye gidiyordum. Sayılan biriydim mahallede. Neyse lise 4ye yani ben 17 yaşında iken biraz daha ilgim arttı. Her gün görüyorum sonuçta. Fakat asıl hikaye bundan sonra başlıyor üniversite hazırlık ve 1.sınıfta kızı görmüyorum, internette de görmüyorum fakat unutamıyorum hayal ediyorum. Biraz duygusuz biriyim insan ilişkilerinde ve duyguları zayıflık olarak görüp mantıkla haraket etmek isterim. Unutmaya çalıştım ama olmadı hayalimde birini yaratmıştım ve onu sevmek hoşuma gidiyordu. Neyse ben 20 o 19 yaşında artık başka şehirlerde üni okuyoruz. İnstagram açtım kızı takip ediyorum içim gidiyor. Annesi babası beni tanıyor. Annesi sever de beni. Yani eski zaman görücü usulü olsa birbirimize uygun eş adayıyız. Ben bu kıza açılsam, beni kırmaz iyi biri. Belki arkadaş kalırız. Belki hoşlanıyordur dert ortağım olur. Ama biz beraber olsak bile farklı şehirlerdeyiz. Üni bitince ben 3.kaptan olarak denizlerde çalışcam ve yine ayrı kalırız. O yüzden hep uzaktan sevicem bu kızı. Çok acayip bi duygu böyle salakça sevmek. Mantığa sığdıramıyorum ama karşı da gelemiyorum.
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
şu yazış tarzından kurduğun cümlelerden nasıl bi tip olduğunu anladım. kızı tanımıyorum ama kızın "ulan önüme gelen ilk erkekle çıkıcam" demiş olması lazım ki teklifini kabul etsin öyle diyim
Fakat asıl hikaye bundan sonra başlıyor üniversite hazırlık ve 1.sınıfta kızı görmüyorum, internette de görmüyorum fakat unutamıyorum hayal ediyorum. Biraz duygusuz biriyim insan ilişkilerinde ve duyguları zayıflık olarak görüp mantıkla haraket etmek isterim. Unutmaya çalıştım ama olmadı hayalimde birini yaratmıştım ve onu sevmek hoşuma gidiyordu. Neyse ben 20 o 19 yaşında artık başka şehirlerde üni okuyoruz. İnstagram açtım kızı takip ediyorum içim gidiyor. Annesi babası beni tanıyor. Annesi sever de beni. Yani eski zaman görücü usulü olsa birbirimize uygun eş adayıyız.
Ben bu kıza açılsam, beni kırmaz iyi biri. Belki arkadaş kalırız. Belki hoşlanıyordur dert ortağım olur.
Ama biz beraber olsak bile farklı şehirlerdeyiz. Üni bitince ben 3.kaptan olarak denizlerde çalışcam ve yine ayrı kalırız.
O yüzden hep uzaktan sevicem bu kızı. Çok acayip bi duygu böyle salakça sevmek. Mantığa sığdıramıyorum ama karşı da gelemiyorum.
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
                        
Üye Ol Şimdi DeğilÜye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
< Bu ileti mini sürüm kullanılarak atıldı >