Profil: Oktysrcnnn

Şimdi hayat hikayemi anlatcam 15 yaşındayım bu arada bilmiyorum bunlar ergenlikten mi böyle oluyor ama genelde yaşıtlarıma göre daha olgundum çocukken annem biryere gitmeme izin vermezdi çok takıntılı gibiydi şuanda izin alırım ama eve gelince demedigini bırakmaz. Tipsizim hiç sevgilim olmadı. Arkadaşlarım beni sanki istemiyor. Kuzenim var küçüklükten beri yanındayım süt kardesiyiz hatta daha dün konuştuk kar yağdı buluştuk işte yarın sucuk mangal yaparız diye konuştuk sabah 9 da diye fln ama sabah beni çağırmadan gitmiş diğer çocuklarla da yakın olmadığım için sormadım. Şansım sıfır bunları yazarken bile bir kaçınız benim ezik olduğumu fln düşünecek. Muay Thai yaptım yaklaşık 1 sene orada bile hiç arkadaşım olmadı sohbet ederdim maçlara giderdim ama günün sonunda gel dışarı çıkalım demezdi komigim sakaciyim fln ama kimse sanki beni istemiyor gibi hissediyorum lütfen biri bana artık umut versin bişeyler anlatsın hiç mi yok böyle filozof bir ağabey.

1 sene muaythai yaptım sonra karaciğer büyümesi olduğumu öğrendim doktor başlamaya izin verdi ama annem babamla konuştu olmadı be çok istediğim için bidahaki randevuda doktor yapmasın diyince umudum kalmadı geri başlamak istiyorum nasıl ikna edebilirim veya daha yapmama gerek yokmu başka spora mı yonelmeliyim yaş 15 bu arada 10. Sınıfım.