yılların asosyaliyim çok uzun yıllar evden hiç çıkmadan yaşadım son 2 yıldır ise değişim için çabalıyorum ama arkadaş girdiğim her sosyal ortam da rezilliğin daniskasını yaşıyorum. özellikle erkekli ortamlardan nefret etmeye başladım. geçen gün iş yerindekiler halı sahaya çağırdı yıllardır top oynamıyorum ama topu severim bir de iş yerindekiler ile kaynaşırım falan diye kabul ettim. girdim 10 dk koştum nefes nefese kaldım geri kalan 30 dk paso yürüdüm bütün topları ezdim bana laf etmeye başladılar :D rezil oldum yani yine. ne kadar zorlasam da olmuyor olmayacak da galiba. insanlar ile nasıl konuşulur sohbet edilir bilmiyorum. ben kibar ve sessiz biriyim ama çok sıkıcıyım kimse arkadaşlık kurmuyor bir yere çağırmıyor. kendim gibi birilerine de denk gelmiyorum hiç. insanların ne düşündüğünü de çok kafaya takıyorum. en önemli mesele bence bu kimin ne düşündüğünü umursamamak düşünmemek. bunu nasıl başarabilirim? |