Profil: Cracker87

Merhaba Arkadaşlar,

(24.08.2014)
Yer: İstanbul'un Göbeğindeki Bir SSK Hastahanesi

- Bundan 1 hafta önce yüzümde aniden oluşan şişliklerden dolayı malum bölgedeki SSK hastahanesinin ACİL girişinden sıra aldım, verdikleri sıra 82 ve henüz 48 numaralı hasta içerdeydi, takriben 3 saate yakın bekleyip içeri girdikten sonra iki cümle edemeden otoskop (kulak izleme aleti) ile kulaklarıma baktı ve orta kulağımın iltihaplandığını söyledi ve reçete yazıp beni dışarı çıkardı. İlaçlar yüzümdeki şişliği indirmedi ve daha çok rahatsız etti beni. İkna olmadığım için öğleden sonra tekrar gidip sıra aldım ve yeniden aynı sırayı bekleyip muayne oldum, ikinci doktorumuz ilkinin aksine dış kulak iltihabı olduğunu idda etti ve içinde antibiyotik bile olmayan farklı bir reçeteyle şutladı beni. Anlamıştım ki; SSK'daki doktorlar bu işi çözemeyecek. Özel bir hastaneye gittim durumu anlattım, kameralı bir otoskopla KBB bölgemi hem kendi inceledi hem bana gösterdi karşımdaki ekrandan. Hiçbir yerimin iltihaplanmadığını ve ürtiker (allerji) olduğumu söyledi. Biraz enfeksiyonel hastalık kapmışım birde. Küçük bir iğne yaptı ve 30 dk beklememi istedi. 30 dk sonra bütün şikayetlerim yarıya inmişti. Geç müdahale edildiği için allerjiyi vücudumdan atmanın biraz zaman alacağını söyledi ve bir ilaç verip gönderdi.

(30.08.2014)

- Dün gece yeniden bazı tuhaflıklar hissettiğim için malum hastahanenin SSK ACİL bölümüne gittim bu sefer verilen numara 119 ve içerdeki hastanın numarası 48 di. Ürtiker ne kadar basit bir hastalık gibi görünse de, gerçekten ileri boyuttaysa şişerek nefes borusunu kapatabilir (arı sokan kişiler bilir)
Zor nefes aldığımı ve bilincimin bulandığını söyledim, ne dediysem ikna edemedim. Çok iyi biliyorum ve belki haksızlık ama tanıdık çalışanlar olunca (temizlik görevlisinden, hasta bakıcısına ve hatta güvenliğe kadar) bir kişi olmuş olsaydı en önden işlerimizi halledip çıkardık zira birkaç kere yapmışlığım vardır. Sonra şef doktorun yanına gittik, odaya girdiğimizde elinde çekirdek (doktorlarda çekirdek çitleyebilir ama şef oldukları gece hemde acilde 60 70 hasta varken görev başında hoş değil) bilgisayardan dizisini açmış işleyen bir mahalle ağzıyla konuşan kadınla karşılaştık. Biraz ricadan sonra yine işe yaramayacağını anladım, hır gür çıkarmadan güzel laflar söyleyerek şef ablamıza odadan ayrıldım.
(zira kendiside doktordu, bulunduğumuz yer hastaneydi, hipokrat'ın hatrına steteskopla yalandan kalbimi sağımı solumu dinleyebilirdi. )

Yani uzun lafın kısası;
Ya bu ülkede Hasta olmayacaksın!
Ya bir tanıdığın olacak!
Ya da cebinde paran olacak!

Burdan Çıkardım 2 Tespit Var;

* Herşeyin başı gerçekten sağlık. (laf olsun diye değil)
* Doktorlar, (genellemiyorum ama yarısından çoğu) ameliyata girmekten, insan kesip biçmekten ve hergün kazalar, ölümler görmekten ötürü duygularını zamanla kaybediyor. En önemlisi merhamet, acıma ve sevgi duyguları yok denecek kadar köreliyor.