quote:

Orijinalden alıntı: Lath.Crusader

Açıklayayım...

Sen de biliyorsun ki gündelik yaşamda pek çok soyut kavram kullanırız.
İyi, doğru, güzel, adil, iyilik, doğruluk, güzellik, adalet, dostluk, kardeşlik, sevgi...

Sonra bunların ne olduğunu tartışmaya başlarız. Gerçek iyilik nedir? Gerçek sevgi nedir?
Fakat tartışmada adamın birisi öyle bir sevgi tanımı yapar ki, "o dediğin türden bir sevginin bu dünyada karşılığı yok, ancak masallarda
olur öyle sevgi deriz." Yine adam öyle bir güzellik tanımı yapar ki, "o dediğin güzellik sadece masallarda olur" deriz.

Fakat masal nedir? İlginçtir ki, masal sözcüğünün en basit anlamı gerçek olmayan/olamayacak hayali olayların anlatıldığı hikayelerdir.
Haliyle ilginçtir ki, bir yandan masallardaki şeyleri GERÇEK bulmayız ama GERÇEK sevgi, GERÇEK iyilik ancak masallarda olur deriz.
Bu bir mantıksal çelişkidir. Çünkü masallar hem gerçek şeylerin hem olduğu hem de olmadığı bir yazı olurdu. Bu mantıksal olarak
imkansızdır.

Şu halde gerçekliği nerede arayacağız? Bu dünyada mı? Masallarda mı? Platon gerçekliği masallarda aramazdı. Fakat dünyada da
aramadı. Herşeyin gelip geçici olduğu bu dünya da gerçeklikten nasıl bahsedilebilir ki?
E peki bu dünya da gerçek iyilik, gerçek sevgi, gerçek doğruluk, gerçek adalet yoksa, bunların boş kavramlar olduğu sonucuna mı
ulaşacağız? Gerçek iyilik yoktur demek, iyilik yoktur demekten pek de farklı değildir mesela?

Bu Platon'un hoşlanacağı bir cevap olamazdı. Bu dünyada gerçek iyilik, gerçek adalet, gerçek sevgi, gerçek doğruluk yok diye
bunlar boş kavramlardır ve gerçekliği yoktur sonucuna ulaşmak istemedi. Adalet, sevgi, iyilik, doğruluk falan diye bir şey yoktur
yiyin lan birbirinizi sonucuna varmak istemedi. Kısaca etik, estetik ve logic şüpheciliğe düşmek istemedi.

Çünkü şu veya bu şekilde biz bu kavramlardan bahsediyoruz. Onları arıyoruz. Yaşamımızı bu kavramlara göre şekillendirmeye
çalışıyoruz. Kafamızda bu türden kavramların olmasının nedeni ise bunların olmadığı bu dünya olamaz. Kafamızda bu kavramların
olmasının nedeni bunların sabit bir gerçekliğe sahip olduğu ve bizim de bir zamanlar orada olduğumuz başka bir dünya olmalı
sonucuna vardı. Böylece, bu dünyada bu kavramların gerçekliği yok öncülünden, bu kavramların gerçekliği yok (örneğin
adalet, iyilik, doğruluk, güzellik diye bir şey yok) sonucuna ulaşmak yerine, bu dünyayı sanal bir dünya olarak değerlendirip
bu kavramların gerçekliğini bu başka bir dünyaya verdi. Basite indirgersek olay bu kadar. İdealar dünyası bu türden kavramların
gerçekliği yoktur sonucuna ulaşmamak için onlara gerçeklik kazandırmak amacıyla ortaya koyulmuş hipotetik bir dünyadır.