Arkadaşlar üniversite de coğrafya bölümü okuyorum. Alttan 2 dersim olduğundan 5 yılı sınavlara sadece giderek okuyorum. Köyde evimde kalıyor, inşaatta çalışıyorum. Bu arada Eskişehir'liyim. Şuan kışın sert yüzünü yavaş yavaş göstermesinden dolayı inşşat işleride sezonluk kapandı gibi. Yaş 25, yolun yarısına yaklaşıyorum. Okuduğum bölümden pek bi halt olacağı yok. Zamanında akıllı bir seçim yapamadık geldik okuduk. Şimdi benim derdim ulan ben ne yapacam! Eşşek kadar adam olmuşum bişey yapamıyorum. Benimle liseden mezun olanlar şuan çoluk çocuk sahibi, kendi evlerini yapmışlar, kendi arabalarını almışlar ben ise liseden mezun olduğumuz haldeyim bi fark yok. Psikolojik olarak this is perting olmuş durumdayım. Bunların tek sebebi, sorumlusu benim bununda farkındayım. Farkında olduğum başka bir şey ise benim birşey yapmam gerektiği. Artık bu hayatta benimde bişeyler başarabildiğimi kendime göstermem gerektiği. Sadece buda değil şimdi ailenin en büyüğü ve erkek olmak bazı sorumluluklar getirir. Artık evin bütün yükü benim omuzlarımda. Anamın babamın yıllarca bir umut, okuyup hem bize hem kardeşlerine bakar diye bekleyişleri, o ışık, ışık hızında sönüyor. Kendi kendime ben harbi malım demeye başladım. Bu durumun orda burda kesin bir tanımı vardır ama benim bildiğim çok zor bir durum. 6sı okuyan 8 kardeşiz. Spartacus ü izleyen final sahnesini bilir. Spartacusün ölümü gibi bir anın içindeyim. Ama en çok da insan bir iki güzel kelimeye ihtiyaç duyar, duyarda beklediğini işitmez göremez ya ahanda bu koyar adama. Evlenmeymiş işmiş para pul hepsi yalan, asıl mühim şey içtenlikle söylen bir çift güzel söz. Bunlar olsa belki kendi yağımda kavrulmayı canı gönülden isterdim. Her şeye rağmen halimize bin şükür, elimiz ayağımız tutuyor, ailemiz var en azından. Bunları neden yazdım bilmiyorum ama şimdiden Allah'a emanet olun.
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
19 yaşındayım tipsizimü asosyalim sosyalim fobim dandik ünide hukuk okuyorum malım iq um düşük arkadaşım yok hayattan beklentim yok geleceğim yok hayatım yok
benim yerimde olmak ister miydin? şimdi kalk pcden çalış reyizzzz
600 liradan 3 dişi kuzu alıcam kardeşim, parayı aldığım gibi yenilerini ekliyecem. 10 dişi koyun 1 koçum olsa 1,5 yılda sayısını 30, 40 kuzu koyun yapar. Erkekleri satıp masrafları karşılasam dişiler ile sürüyü genişletmeyi düşünüyorum. Kaç zamandır ne yapim ne yapim diye düşünürken bin türlü fikir düşünce geçiyordu kafamdan. Ama kardeşim, 19 yaşındaki kardeşim herşey rağmen çalış mücadele et diyince insan bi irkiliyor. Oturdum düşündüm abi, en gerçekçi olan yapabileceğim hangisi diye buna karar verdim. Olur olmaz ama bu saatten sonra kendime küçükte olsa bu hedefi seçiyorum. Zaman ne getirir bilinmez ama yapcam. T-E-K kardeşim kalk çalış reyiz demen emin ol Benim için çok önemli oldu. Sağolasın.
Yaş 25, yolun yarısına yaklaşıyorum. Okuduğum bölümden pek bi halt olacağı yok. Zamanında akıllı bir seçim yapamadık geldik okuduk. Şimdi benim derdim ulan ben ne yapacam! Eşşek kadar adam olmuşum bişey yapamıyorum. Benimle liseden mezun olanlar şuan çoluk çocuk sahibi, kendi evlerini yapmışlar, kendi arabalarını almışlar ben ise liseden mezun olduğumuz haldeyim bi fark yok. Psikolojik olarak this is perting olmuş durumdayım. Bunların tek sebebi, sorumlusu benim bununda farkındayım. Farkında olduğum başka bir şey ise benim birşey yapmam gerektiği. Artık bu hayatta benimde bişeyler başarabildiğimi kendime göstermem gerektiği. Sadece buda değil şimdi ailenin en büyüğü ve erkek olmak bazı sorumluluklar getirir. Artık evin bütün yükü benim omuzlarımda. Anamın babamın yıllarca bir umut, okuyup hem bize hem kardeşlerine bakar diye bekleyişleri, o ışık, ışık hızında sönüyor. Kendi kendime ben harbi malım demeye başladım. Bu durumun orda burda kesin bir tanımı vardır ama benim bildiğim çok zor bir durum. 6sı okuyan 8 kardeşiz. Spartacus ü izleyen final sahnesini bilir. Spartacusün ölümü gibi bir anın içindeyim.
Ama en çok da insan bir iki güzel kelimeye ihtiyaç duyar, duyarda beklediğini işitmez göremez ya ahanda bu koyar adama. Evlenmeymiş işmiş para pul hepsi yalan, asıl mühim şey içtenlikle söylen bir çift güzel söz. Bunlar olsa belki kendi yağımda kavrulmayı canı gönülden isterdim.
Her şeye rağmen halimize bin şükür, elimiz ayağımız tutuyor, ailemiz var en azından.
Bunları neden yazdım bilmiyorum ama şimdiden Allah'a emanet olun.
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye Ol Şimdi DeğilÜye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
< Bu ileti DH mobil uygulamasından atıldı >