merhabalar ben 19 yaşında bir gencim lise başlarından beri subay olmak hayalimdi sadece hayalle kalmaması için son 3 yıldır canla başla çalıştım. ailemin maddi zorlukları vardı bu sebeple 11. sınıfta açık liseye geçip hem çalışıp hem de derslerime odaklandım zamanla ailevi problemlerimiz arttı cok zorlu sürecler gecirdim niyetim kendimi acındırmak değil sadece güçlü bir karakterim olduğunu belirtmek ilk senemde msü yü kazandım mülakatlar vs hersey cok güzel geçti son raddede sağlıktan elendim hayata küstüm ama azmettim 1 yıl daha dişimi sıkıp hem aileme maddi olarak destek oldum hem de yksye calısıp yarı yarıya sıralamamı öne çektim tekrar mülakatlara katıldım ve dileklerim kabul oldu sağlıktan geçtim üniversite sıralamam da iyiydi kesin asil olarak kazandığımı anladım. memlekete döndüm çağrı süreci boyunca calısmaya devam ettim cağrı yapılınca esyalarımı toplayıp intibak eğitimine katılış yaptım.
burda bi ek geçmek istiyorum ben gerçekten bu okulu cok istedim ve her gün arastırmalar yaptım ne nedir nasıldır tüm yönleriyle zorluğunuda güzelliğinide öğrendim tek hatam bırakan insanlara karşı onların asıl bırakma sebebini araştırmak yerine güçsüz olduklarını düşünüp bakmamak oldu
kayıt işlemlerini hallettikten sonra ilk gün cok yormadılar ama emir komutanın keskinliğini inanılmaz hissettirdiler daha 1 günlük asker bile değildik mükemmel olmamızı istiyorlardı bunun sebebini de bize karşı olan yüksek beklentiden dolayı olduğunu düşünüyorum sonucta 20 senelik astsubay yanımızdan geçerken selam durmak gibi zorluğumuz yoktu belli bir statümüz olduğu için beklentilerde yüksekti
ilk günler herşey katlanılabilirdi sadece uykusuzluk çok yoruyordu zaten uyumadan gitmiştim ilk gece uyku tutmadı ikinci gece 2-4 nöbeti tutunca sabah iştimada gözlerim açık uyudum sanırım yinede insan alışıyor lakin zaman geçtikçe aile arkadaş özlemi bastırmaya başladı şanslıyımki önceden tanıştığım cocuklarla karşılaşınca birbirimize sırt vermeye başladık.
sonra eğitimler başladı cok zevkliydi bazen anlamsızdı ama toplu şekilde yapınca insan zevk alıyor lakin cok zorlayıcı yanları da vardı mermere oturmaktan cırcır olduk ağustos izmir sıcağında kamuflajlar ile saatlerce ayakta kaldığımız için sırılsıklam oluyorduk 3 4 kez terimiz kurur tekrar terlerdik artık derimiz tuzdan acır hale geliyordu gece yatmadan duş almaya zaman oluyordu ama bu süreyi genelde dolap düzeni bot bakımı ve sevdiklerimle hasret gidermek için kullanıyordum bazen angarya işler çıkıyordu bunlara bile zaman kalmıyordu uzun süre duş almadan durduğum oldu. bu sıcakta susuz olmuyordu su içebiliyorduk lakin eğitimde idrarım gelir diye içmek mantıksız geliyordu 5 10 dk lık molada bazen lavoboya gidecek yer olmazdı bazen de ailemi aramak lavabodan daha öncelikli oluyordu. iştimalarda bitkin şekilde ayakta durmak zordu ama çök komutu gelince ayakta kalmak cok daha kolay geliyordu çok pozisyonunda uzun süre kalınca ayaklarımı hissetmemeye başlıyordum sanki kan gitmiyor gibi sıcağın altında bi yandan terlerken bir yandan dizlerimin ağrısı cok sancılı geçiyordu ama herşeye rağmen o üniforma üstümdeyken gücüm herşeye yetiyordu
aradan zaman geçti artık diğer devrelerimiz geliyordu onlardan tecrübeliydik sayımız artıyordu sabah erken kalkmak traş olmak bot giymek normalleşiyordu ama ilerleyen zamanlarda kafamda bişeyler huzursuz olmaya başladı sürekli şunu düşünmeye başladım 5 yıl okul hayatım böyle geçecek güzel zamanlarımız olacak evet ama istediğim zaman ailemi göremeyeceğim arkadaşlarımla zaman geçirememek istediğim müziğe içeceğe ulaşamamak bunların büyük nimetler olduğunu anladım dışarıdan bakarken üniformanın havası subaylığın şartları çok tatlı geliyor ama içeriye girince dışarıda bıraktıklarını insan çok arıyor
zaman geçtikçe psikolojim bozulmaya başladı aslında hiçbir sorun yoktu eğitime ayak uyduruyordum devrelerimle aram iyiydi komutanlarım cok babacan insanlardı ama aklım sürekli gelecekteydi hadi 5 yılı atlatırızda ya sonrası gelecek 10 yılda sevdiklerimin ne kadar yanında olabileceğim tayin döngüsü operasyonlar zorunlu hizmet süresi belki istediğim kadınla evlenemeyeceğim düşüncesi amirlerinin iki dudağı arasında olmak bunlar sözlü olarak gercekten yaparım ya ne olacak dedirtiyor ama işin içine girince o atmosfer insanı boğuyor gece uyutmuyor.
sivilde de güzel bir hayatım yoktu cok zor zamanlarım oldu ama az da olsa arada mutlu olabiliyordum bu düşüncelerle uzun süre boğuştuktan sonra en sonunda bi karara vardım cokta istemiş olsam arafta kalmak beni tüketiyor bi karar vermem lazım diyip kararımı verdim ve ayrıldım. ailem bırakmamı istemeselerde saygı duydular tabur komutanının yanına çıktığımda 1 saat benimle konuştu hikayemi anlattım belki gözümü boyamak içindi ama “sana bakınca sanki karşımda 2. sınıf bir harbiyeli görüyorum” dedi bu işin bana cok uygun olduğundan bahsetti kararımı gecicide olsa değiştirdi ama sonuçta aynı hissettim bölük komutanımla çok yakın olduk bir abi gibi davrandı bana özel olarakta konuştuk o da bırakmamı istemedi ama bu yapıyla sivilde de güzel yerlere geleceğine inanıyorum demişti bu üniformayı çıkarmak giymek kadar zormuş bunu anladım içimdeki bi ses kal burası evin derken bir seste aradığın huzurlu hayat burda değil diyerek bağırıyordu. en sonunda kararımı verip zorda olsa ayrıldım çıkınca başta çok mutlu hissettim ama bu geçiciydi.
eve döndüğümde kimsenin yüzüne bakacak halim yoktu tüm çevrem benden tam bir asker olacağını düşünürdü sanki herkesi hayal kırıklığına uğrattım gibi düşünüyordum ama asıl sorun içimdeki hesaplaşmaydı 3 yıl boyunca dişimi tırnağıma takıp akranlarımın yürüyerek geçtiği yolları tırnaklarımla kazıyıp hayalime ulaştıktan sorna oradan dönmek bana sanki yaşam amacım kalmamış gibi hissetiriyor.
tercih yapmamıştım garanti gideceğim için şuan ek tercihler açılınca tercih yapmak istiyorum ama hangi şehir hangi bölüm ne okuyacağım hiçbir fikrim yok bu işe okadar odaklandımki b planım şu işi yaparım yerine sözleşmeli er olmaktı nasıl bir yol izleyeceğimi bilmiyorum zaten bulsam bile ailem maddi olarak darda olduğu için 1 yıl okulu dondurup onları düze çıkardıktan sonra gitmeyi planlıyorum
bu yazıyı yazma sebebim kimseye anlatamadığım içimi dökmek, sizce bırakmak ile hatamı yaptım. zamanında benle aynı durumu yaşan büyüklerim var ise tavsiyelerini dinlemek isterim sizin süreciniz nasıl ilerledi son olarak bu yola çıkacak genç arkadaşlarıma tavsiyem en ufak detayına kadar araştırın gitmeden orayı anlayamazsınız ama önceden her konuda fikir sahibi olmak sizin lehinize olacaktır. dinlediğiniz için teşekkürler..
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
Dostum güzel bir tecrübe edinmişsin. Belki asker olamadın ama kendin hakkında tecrübeler edindin, kendini tanıdın. Cesaretinden dolayı seni kutluyor yolunun açık olmasını diliyorum.
ilk senemde msü yü kazandım mülakatlar vs hersey cok güzel geçti son raddede sağlıktan elendim hayata küstüm ama azmettim 1 yıl daha dişimi sıkıp hem aileme maddi olarak destek oldum hem de yksye calısıp yarı yarıya sıralamamı öne çektim tekrar mülakatlara katıldım ve dileklerim kabul oldu sağlıktan geçtim üniversite sıralamam da iyiydi kesin asil olarak kazandığımı anladım. memlekete döndüm çağrı süreci boyunca calısmaya devam ettim cağrı yapılınca esyalarımı toplayıp intibak eğitimine katılış yaptım.
burda bi ek geçmek istiyorum ben gerçekten bu okulu cok istedim ve her gün arastırmalar yaptım ne nedir nasıldır tüm yönleriyle zorluğunuda güzelliğinide öğrendim tek hatam bırakan insanlara karşı onların asıl bırakma sebebini araştırmak yerine güçsüz olduklarını düşünüp bakmamak oldu
kayıt işlemlerini hallettikten sonra ilk gün cok yormadılar ama emir komutanın keskinliğini inanılmaz hissettirdiler daha 1 günlük asker bile değildik mükemmel olmamızı istiyorlardı bunun sebebini de bize karşı olan yüksek beklentiden dolayı olduğunu düşünüyorum sonucta 20 senelik astsubay yanımızdan geçerken selam durmak gibi zorluğumuz yoktu belli bir statümüz olduğu için beklentilerde yüksekti
ilk günler herşey katlanılabilirdi sadece uykusuzluk çok yoruyordu zaten uyumadan gitmiştim ilk gece uyku tutmadı ikinci gece 2-4 nöbeti tutunca sabah iştimada gözlerim açık uyudum sanırım yinede insan alışıyor lakin zaman geçtikçe aile arkadaş özlemi bastırmaya başladı şanslıyımki önceden tanıştığım cocuklarla karşılaşınca birbirimize sırt vermeye başladık.
sonra eğitimler başladı cok zevkliydi bazen anlamsızdı ama toplu şekilde yapınca insan zevk alıyor lakin cok zorlayıcı yanları da vardı mermere oturmaktan cırcır olduk ağustos izmir sıcağında kamuflajlar ile saatlerce ayakta kaldığımız için sırılsıklam oluyorduk 3 4 kez terimiz kurur tekrar terlerdik artık derimiz tuzdan acır hale geliyordu gece yatmadan duş almaya zaman oluyordu ama bu süreyi genelde dolap düzeni bot bakımı ve sevdiklerimle hasret gidermek için kullanıyordum bazen angarya işler çıkıyordu bunlara bile zaman kalmıyordu uzun süre duş almadan durduğum oldu. bu sıcakta susuz olmuyordu su içebiliyorduk lakin eğitimde idrarım gelir diye içmek mantıksız geliyordu 5 10 dk lık molada bazen lavoboya gidecek yer olmazdı bazen de ailemi aramak lavabodan daha öncelikli oluyordu. iştimalarda bitkin şekilde ayakta durmak zordu ama çök komutu gelince ayakta kalmak cok daha kolay geliyordu çok pozisyonunda uzun süre kalınca ayaklarımı hissetmemeye başlıyordum sanki kan gitmiyor gibi sıcağın altında bi yandan terlerken bir yandan dizlerimin ağrısı cok sancılı geçiyordu ama herşeye rağmen o üniforma üstümdeyken gücüm herşeye yetiyordu
aradan zaman geçti artık diğer devrelerimiz geliyordu onlardan tecrübeliydik sayımız artıyordu sabah erken kalkmak traş olmak bot giymek normalleşiyordu ama ilerleyen zamanlarda kafamda bişeyler huzursuz olmaya başladı sürekli şunu düşünmeye başladım 5 yıl okul hayatım böyle geçecek güzel zamanlarımız olacak evet ama istediğim zaman ailemi göremeyeceğim arkadaşlarımla zaman geçirememek istediğim müziğe içeceğe ulaşamamak bunların büyük nimetler olduğunu anladım dışarıdan bakarken üniformanın havası subaylığın şartları çok tatlı geliyor ama içeriye girince dışarıda bıraktıklarını insan çok arıyor
zaman geçtikçe psikolojim bozulmaya başladı aslında hiçbir sorun yoktu eğitime ayak uyduruyordum devrelerimle aram iyiydi komutanlarım cok babacan insanlardı ama aklım sürekli gelecekteydi hadi 5 yılı atlatırızda ya sonrası gelecek 10 yılda sevdiklerimin ne kadar yanında olabileceğim tayin döngüsü operasyonlar zorunlu hizmet süresi belki istediğim kadınla evlenemeyeceğim düşüncesi amirlerinin iki dudağı arasında olmak bunlar sözlü olarak gercekten yaparım ya ne olacak dedirtiyor ama işin içine girince o atmosfer insanı boğuyor gece uyutmuyor.
sivilde de güzel bir hayatım yoktu cok zor zamanlarım oldu ama az da olsa arada mutlu olabiliyordum bu düşüncelerle uzun süre boğuştuktan sonra en sonunda bi karara vardım cokta istemiş olsam arafta kalmak beni tüketiyor bi karar vermem lazım diyip kararımı verdim ve ayrıldım. ailem bırakmamı istemeselerde saygı duydular tabur komutanının yanına çıktığımda 1 saat benimle konuştu hikayemi anlattım belki gözümü boyamak içindi ama “sana bakınca sanki karşımda 2. sınıf bir harbiyeli görüyorum” dedi bu işin bana cok uygun olduğundan bahsetti kararımı gecicide olsa değiştirdi ama sonuçta aynı hissettim bölük komutanımla çok yakın olduk bir abi gibi davrandı bana özel olarakta konuştuk o da bırakmamı istemedi ama bu yapıyla sivilde de güzel yerlere geleceğine inanıyorum demişti bu üniformayı çıkarmak giymek kadar zormuş bunu anladım içimdeki bi ses kal burası evin derken bir seste aradığın huzurlu hayat burda değil diyerek bağırıyordu. en sonunda kararımı verip zorda olsa ayrıldım çıkınca başta çok mutlu hissettim ama bu geçiciydi.
eve döndüğümde kimsenin yüzüne bakacak halim yoktu tüm çevrem benden tam bir asker olacağını düşünürdü sanki herkesi hayal kırıklığına uğrattım gibi düşünüyordum ama asıl sorun içimdeki hesaplaşmaydı 3 yıl boyunca dişimi tırnağıma takıp akranlarımın yürüyerek geçtiği yolları tırnaklarımla kazıyıp hayalime ulaştıktan sorna oradan dönmek bana sanki yaşam amacım kalmamış gibi hissetiriyor.
tercih yapmamıştım garanti gideceğim için şuan ek tercihler açılınca tercih yapmak istiyorum ama hangi şehir hangi bölüm ne okuyacağım hiçbir fikrim yok bu işe okadar odaklandımki b planım şu işi yaparım yerine sözleşmeli er olmaktı nasıl bir yol izleyeceğimi bilmiyorum zaten bulsam bile ailem maddi olarak darda olduğu için 1 yıl okulu dondurup onları düze çıkardıktan sonra gitmeyi planlıyorum
bu yazıyı yazma sebebim kimseye anlatamadığım içimi dökmek, sizce bırakmak ile hatamı yaptım. zamanında benle aynı durumu yaşan büyüklerim var ise tavsiyelerini dinlemek isterim sizin süreciniz nasıl ilerledi
son olarak bu yola çıkacak genç arkadaşlarıma tavsiyem en ufak detayına kadar araştırın gitmeden orayı anlayamazsınız ama önceden her konuda fikir sahibi olmak sizin lehinize olacaktır. dinlediğiniz için teşekkürler..
DH forumlarında vakit geçirmekten keyif alıyor gibisin ancak giriş yapmadığını görüyoruz.
Üye Ol Şimdi DeğilÜye olduğunda özel mesaj gönderebilir, beğendiğin konuları favorilerine ekleyip takibe alabilir ve daha önce gezdiğin konulara hızlıca erişebilirsin.
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >