Merhaba, bu yazıyı hayalimi düşünerek ve bunun gerçekleşmeyeceğini bilerek darmadağın bir halde yazıyorum. Ben 17 yaşındayım baskete 1 sene önce başladım ama hobi olarak başlamıştım daha sonra bu hobi benim için bir aşka dönüştü lakin ulaşılamaz bir aşk. Boyum 186, kilom 75 civarı, zıplamam baya yüksektir kimseye rebound vermem(gen). Her neyse 2020 yazı başladığım bu spor hobi olarak başlamıştı haftalar sonra aşka dönüşmeye başladı saat akşam 6-7 de baskete çıkar saat gece 1 e kadar oynardım her gün istisnasız yılmadan çalışırdım turnike driblling çalışırdım smaç pek basamıyordum çünkü tam topu kavrayamıyordum. Zamanla geliştim yıllar önce başlamış insanlardan iyi oynamaya başladım gören herkes diyordu bir kulupte oynuyor musun bende oynamıyorum diyordum oynamalısın iyi oynuyorsun diyorlardı bende kale almıyordum çünkü hem gelecek kaygısı yüzünden hem de yaşımın geçtiğini düşünüyordum. Zamanla yalnız oynadığım sahada arkadaşlar edindim güzel arkadaşlıklar. Özgüvenim yoktu ama zamanla kazandım sonra başka sahalarda oynamaya başladım bu sefer o sahalarda da aynısı olmaya başladı bir kulupte oynuyor musun oynamalısın vesaire bende zamanla düşünmeye başladım ama kulup seçimleri falan yoktu o yüzden bir şey yapamadım pek. Bir süre sonra bir gün arkadaşım bir kulup seçmesinden bahsetti gittim oynadım sonra seçmeyi kazandım falan hoca mesaj atılıcak dedi. Ama kimse mesaj veya haber vermedi her gün soruyordum cevap vermiyorlardı. Daha sonra bir gün cevap verdiler ama dedikleri şey kulubumuz doldu üzgünüz seneye dediler. Ben de o an ki sinirimden siz kaybettiniz diye bir mesaj attım sonra eve gittiğimde odam da 1 2 saat ağladım. Ama azmimden bir şey kaybetmedim ertesi gün yine çıkıp çalıştım hatta zamanla saat 9da kalkıp basket çalışmaya başladım bahçemizdeki saçma sapan sahada. Bir süre sonra başka bir kulup antremanına gittim deneme antremaniydi ve onu da bir şekilde geçip kazandım. O kulupte 1 hafta oynadım daha sonra babam derslerine çalışmıyorsun şu şey yüzünden falan diyip kulube gitmemi söyledi yasakladı. Ama bu bana engel olmadı arkadaşımla buluşucam bahanesiyle evden çıkıp antremanlara gitmeye başladım aylığı harçlıgımdan biriktirmeye başladım. Bir süre böyle geçtikten sonra babam farketti ve cezalandırdı bir daha basket oynamayacaksın diyerek derslerine çalışıp oku büyük adam ol dedi. Ama içimdeki basket aşkı o kadar büyüktü ki diğer bütün şeyleri yapmama engel oluyordu. Hiçbir zaman da basketi bırakmadım babamın yasaklarına rağmen. Antremanlara millet 1 saat erken yarım saat erken giderdi ben o günün sabahı çıkar basket antremanı yapar sonra bacak çalışır antremana giderdim. Bu şeyi o kadar çok seviyordum ki yorulmuyordum bile saatlerce nefes almadan bile oynarım çok fazla seviyorum. Bir basketçi olamayacağım için hayatta hayalini kurduğum tek şeyin gerçekleşmeyeceğini bilmek o kadar çok canımı yakıyor ki. Babamla da konuşamıyorum ikna etsem bile bu şeyi başaramazsam ne bok olacağımı bilmiyorum. Lütfen bana akıl verin ne yapmamam gerekiyor gerçekten çok zor duygularımı ifade etmem.
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi ogustasyus -- 19 Nisan 2021; 11:41:3 >
Teknoloji Haberleri
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi ogustasyus -- 19 Nisan 2021; 11:41:3 >