quote:

Orijinalden alıntı: HADO77

yaşam istencinin kırılması denen bir safha var. bu esnada yaşam bulan şeyin siz olmadığını başka bir şey olduğunu anladığınız ölçüde mevcuda getirdiğiniz kişilik yaşaması istenen varlığa döner.

yani yaşamak istiyorum diyen bir şey var ancak bu siz değilsiniz. bu şey her şart ve ortamda yaşam bulmak istiyor. bunun için her şeyi yapmaya razı gibi görünüyor.

o halde bu şeyin yaşam istencini kırmak ve olası yaşam formunun mevcudiyeti varsa bu şeyin devamına karar verme gerekliliği mevcut.

.......................


bendeki bir kısım başka benliklerin ortadan kaldırılması ve tekilleşmem adına bu gerekli.

quote:

Orijinalden alıntı: HADO77

sen denen özne mevcutta var ancak karma şeklinde. ben-sen-o denen kişi birden fazla kişi ya da kişilerin özünden oluşmuş.

bu kişiler sen denen bir varlığın mevcudiyetini ileri sürmüştü.

bu varsayıma dayalı olarak ben denen öznenin ortaya çıkması olası yaşam formu olarak seni temsil etmekte.

............................

intihar etmek için önce doğmak gerekiyor. doğum için bir bireye ihtiyacın var ve bu döngü yine eski döngünün devamı olduğu için intihar(türleşme) istenmez.

(intiharı istenmeyen) türleşmemesi istenen şeyin yaşam istencinin kırılması ise yaşam denen kurgunun tanımı ile alakalıdır.

türleşme, zira bu intihardır bu durum yani türleşme senin yaşam istencini kırar denmiş ve bu durum kafa karışıklığına neden olmuş.

...............................

sen doğmadığın(türleşmediğin) sürece ölen bir şey var ise bu sen değilsindir. bu açıdan yaşam istenci kırılan şey de sen değilsin. üst soy olan baba ya da anne denen şeyden bahis açılmışa benziyor.

intihar etme (türleşme) ve yaşama istencini kır (üst soyu devam ettirme, doğma) denmiş ise burada bahsedilen yaşam istenci ebeveyne yönelik olanıdır. onların yaşam istencidir.

.................................

buradaki sorun şu olabilir. ebeveyn denen şey egonun tamamıdır ve salt kendilerini türetmekte sana bir fırsat tanımamaktadır. yani sen doğmamış kardeşin olsa idin seni dünyaya getirmek için uğraşmayacaklardı. bu durumu anladığımız için üst soyun bu egoist tutumunu cezlandırma gereği ortaya çıkıyordu.

sen türsel gelişime mani değilsin sen türselliği ego çerçevesinde yapan bir oluşuma karşı çıkıyorsun.

....................................

evlenmezsin, evlilik dışı dost hayatı yaşarsın, evlenirsin çocuk yapmazsın, evlenip evlatlık alırsın vs. bu haller üst soyun yaşam istencine yönelik cevaplardır.

.......................................

türleşmedin(intihar etmedin) ve yaşam istencini kırdın. kimin? gizli özne onların şeklinde cevap bulur.

quote:

Orijinalden alıntı: Guest-586DEFFE5

Tabii ki acının güzelliği sayesinde.

quote:

Orijinalden alıntı: Mal İnsan

"...olası yaşam formunun mevcudiyeti varsa bu şeyin devamına karar verme gerekliliği mevcut" bu kısmı anlayamıyorum. Yani neden intihar değil de yaşam istenci kırılması? Ölüm yaşam istencinin tam karşısında değil mi?

Alıntıları Göster

quote:

Orijinalden alıntı: Mal İnsan

Acısız bi intihar nasıl olurdu?

quote:

Orijinalden alıntı: Guest-586DEFFE5

Tabii ki acının güzelliği sayesinde.

quote:

Orijinalden alıntı: Guest-586DEFFE5

Ölüm kötü bir şey değil ki. İntihar etmesi gerekseydi(o noktaya gelseydi) ederdi. Katlanabilme durumu da çok değişik kimisi kapı gıcırtısına ağlıyor kimisi ailesini kaybediyor göz yaşı yok. Ailesini kaybeden kişi belki düşüncelerinde 500 kez kaybetti onları o yüzden ağlamıyor. Çok fazla seçenek var ve acı konusunda insanların ne kadar dibe gideceği hakkında bir ölçüm yapamayız. Ben yazılarını okuyunca düşündüğüm tek şey acı onun melankolisi olmuş, gereksinimi değil. Dosto'nun epilepsisi gibi. Çoğu insan için acı zorunluluktur. Onlara acı vermezsen gerçeklik kavramları sapar ama Schopenhauer tat veriyor acıya artık zorunluluktan çıkıyor. Bu ayrımı yapabilmek çok önemli. Sırf bu yüzden kitapları ana dilinde okunmalıdır veya yayımcı doğru seçilmelidir.

quote:

Orijinalden alıntı: Guest-586DEFFE5

Evet doğru, düzeltmem gerekiyor. Birinci İhtimal olarak iç dünyasında öyle düşünüyor olabilir diyebiliriz. İkinci ihtimal olarak da zorunluluktan çıkarmasa bile en aşağı seviyeye çekmiş diyebiliriz ama kesinlikle normal insanlarla mukayese ettiğimizde büyük bir fark görüyoruz.

quote:

Orijinalden alıntı: Schwartzenius

Schopenhauer, 'yaşam istenci'nin olumsuzlanması, yadsınması gerektiğini söyler, evet. Ancak bundan intiharı veya ölümü anlamamak gerekir. İstencin olumsuzlanması veya yadsınması budistçe bir yaşam, sanatla iç içe münzevi bir yaşamla gerçekleşir.

Ona göre yaşam; acı, istirap ve cansikintisi arasinda gider gelir. Bu olumsuzluktan kurtuluşa ermek intiharla olamaz. Çünkü intihar da iradenin bize bir oyunudur. Arthur'a göre bu, iradenin kendi gayelerini gerçekleştirebilmek icin insanı aldatarak intihara sevk etmesidir.

İnsanın, acının ve ıstırabın baskısından ebediyen ancak budistçe ya da bir aziz gibi yaşayarak kurtulabilecegini ileri sürer Schopenhauer. Ama bu, gecici rahatlamaların, geçici kurtuluşların bir yolu olarak doğanın ve sanatın işlevine işaret eder. Böylece estetik, felsefenin ayrılmaz zorunlu parçasına dönüşürler. Her türlü çıkar düşüncesinden uzak halde sanat eserlerine derinlemesine nüfuz eden kişi, istencin onu içine ittiği kölelikten ve despotluktan kurtulur. Şunu da belirtmek gerekir: Bu olumsuzlama iradenin tamamen köteltilmesine değil, gecici olarak bir rahatlama sağlar. Haz ve meditasyon sona erdiğinde kör irade acımasız görevine devam eder.

Kisacası Schopenhauer'un pesimizmi ölüme ve intihara olumlu bakan bir düşünce degildir. Sanatla ve budistçe bir olumsuzlama ile iradenin gecici olarak koreltilmesinin tavsiye edildigi bir dusuncedir.