Nietzsche'nin daha önce okumuş olup halâ ara ara baktığım kitabında bir türlü tam anlamıyla bir manâ çıkaramadığım paragraflardan birini paylaşmak istiyorum. Benim çıkardığım muğlak manâlar var ama bir de siz ne düşünüyorsunuz onu merak ettim. Zirâ bu paragraf üzerine -çeviri hatasindan midir bilinmez- yüzün üzerinde farklı yorum yapilabilir. Kitabin 15 numarali paragrafini aynen yaziyorum:
”Fizyolojiyi temiz bir vicdanla izlersek, duyu organlarının idealist felsefe anlamında görüntüler (Erscheinungen) olmadığını kabule zorlanırız. Öyle olsaydı, onlar birer neden olmazlardı. Duyumculuk, bulgucu bir ilke olmasının yanında, en azından düzenleyici bir hipotezdir. - Nasıl? diyecek diğerleri, dış dünya bizim organlarımızın bir işi mi? O zaman bedenimiz, dış dünyanın bir parçası olarak, organlarımızın bir işi olurdu! Bu, bana tümüyle saçma olana indirgeme gibi geliyor, kendi kendisinin nedeni" kavramının temelde saçma bir şey olduğunu varsayarsak. Öyleyse dış dünya organlarımızın bir işi değil -?” İyinin ve Kötünün Ötesinde, Say Yayınları, Çev: Ahmet İnam, s. 29
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Schwartzenius -- 29 Ağustos 2018; 1:23:45 >
”Fizyolojiyi temiz bir vicdanla izlersek, duyu organlarının idealist felsefe anlamında görüntüler (Erscheinungen) olmadığını kabule zorlanırız. Öyle olsaydı, onlar birer neden olmazlardı. Duyumculuk, bulgucu bir ilke olmasının yanında, en azından düzenleyici bir hipotezdir. - Nasıl? diyecek diğerleri, dış dünya bizim organlarımızın bir işi mi? O zaman bedenimiz, dış dünyanın bir parçası olarak, organlarımızın bir işi olurdu! Bu, bana tümüyle saçma olana indirgeme gibi geliyor, kendi kendisinin nedeni" kavramının temelde saçma bir şey olduğunu varsayarsak. Öyleyse dış dünya organlarımızın bir işi değil -?” İyinin ve Kötünün Ötesinde, Say Yayınları, Çev: Ahmet İnam, s. 29
< Bu mesaj bu kişi tarafından değiştirildi Schwartzenius -- 29 Ağustos 2018; 1:23:45 >
< Bu ileti mobil sürüm kullanılarak atıldı >